در بخشی از مصاحبه‌ی بالا که ترجمه نشده، اسکورسیسی می‌گوید که مسأله، مسألۀ عرضه و تقاضا نیست؛ مسأله چیرگیِ عرضه‌ی یک نوع محصول است. به گفته‌ی او: وقتی پیوسته چیزی مشابه به مردم عرضه می‌کنیم و می‌فروشیم، تقاضای مردم برای آن چیز افزایش می‌یابد. And if you’re going to tell me that it’s simply a matter of supply and demand and giving the people what they want, I’m going to disagree. It’s a chicken-and-egg issue. If people are given only one kind of thing and endlessly sold only one kind of thing, of course they’re going to want more of that one kind of thing.

دوست عزیز هواهشا منظور من رو دقیق بخونیم. تعریف همه از سینما آموزنده بودن و تاثیر گزاری و هنری بودنشه. من میگم ما برنامه های زیادی داریم که اینجوری نیستن. من نمیگم جناب اسکورسیزی فقط سینما رو قبول داره و میگه بقیه چیزا باید از بین بروند.

دوست عزیز من چیزی که تاکید کردم این است که جناب اسکورسیزی به فکر جیب خودش نیست. من انتخاب مردم رو عرض کردم. دقیق لطفا بخوانید. درست است که مردم سمت خیلی چیزها میروند و البته همه ما که خودمان هم مردم هستیم اشتباه میکنیم اما رای مردم و فکر آنها دست من و شما و جناب اسکورسیزی نیست. مردم انتخاب میکنند که فیلمهای ابر قهرمانی ببینند و استودیوها هم آنها را پخش میکنند اما مردم اگر ببینند که فیلمهای جناب اسکورسیزی پخش نخواهد شد بدون شک اعتراض خواهند کرد. ما هم همانطور که گفتم جزو مردم هستیم.

دوست من شاید بهتر باشد تفاوت‌های ماهوی میان سینما و تلویزیون را در نظرات خود اعمال کنید تاکه شاید به نتایج بهتری دست یابید. در میان سخن درباره اسکورسزی و چیستی سینمای راستین، شاهد آوردن از شوهای استعدادسنجی یا هرچه نامش را بگذارید هیچ محلی از اعراب ندارد. افسوس که مفهوم دموکراسی به جرگه اعداد و کمیّت، و مفهوم اثر سینمایی نیز به صف کالاهای مصرفی پیوسته است و ذهنیت اُمّی و عوامانه امروز حرف ال را می‌زند، و احتمالا همیشه خواهد زد چون این قشر همیشه درصدر سرشماری‌هاست. و دقیقا با پیروی از "انتخاب مردم" دیری نخواهد پایید که جهان پرزنگ ما از تفریح هم تهی خواهد شد.

و به‌قول ورنر هرتسوگ امروز در بسیاری از مدارس فیلمسازی بزرگ دنیا، تاریخ سینما از "جنگ ستارگان" آغاز می‌شود و بسیاری از "فارغان از تحصیل" هیچ درکی از یافته‌های پیشینیان خود ندارند. دوستانی که به دموکراسی و رقابت لیبرال که شعار کاپیتالیسم است باوری راسخ دارند گویا نمی‌دنند که نهادهای اجتماعی همگی با یکدیگر روابطی بسیار پیچیده و تنگاتنگ دارند و "کارخانه‌های ذائقه‌سازی" عاقبت طعم واقعی هنر را از کام مصرف‌کنندگان خواهند زدود.

بله، حاضر نخواهند شد و اینکه نمیدونم چرا فکر میکنید اسکورسیزی نگران خودشه یا دغدغه مالی داره اسکورسیزی دغدغه اش سینماست دغدغه اش فیلمساز هایی مثل خودشن که پروژه هاشون توسط استودیو ها رد میشه و یا آزادی عمل خلاقانه بهشون داده نمیشه (خود اسکورسیزی میگه برای اینکه بتونه آیریشمن رو جوری که میخواد بسازه و دخالتی توش نباشه اومده سراغ نتفلیکس چون اونا با شرایطش کنار اومدن) دغدغه اش فیلمساز های جوانه که میخوان تو این سینما رقابت کنن و رشد پیدا کنن این مردمی که شما میگی هم برای فیلم های ابرقهرمانی پول میدن هم فیلم های هنری و به قول اسکورسیزی "سینما" حتی کارگردان های بزرگ و مشهور تاریخ سینما رو هم نمیشناسن چه برسه به استعداد های جوان که تو جشنواره های کوچیک و جمع و جور فیلماشون رو به نمایشون درمیارن و حتی اکران محدود هم ندارن سینما به خوابش هم نخواهد دید که محدود به آموزش یا هدایت بشه ولی در آینده قطعا محدود به همون هیجان و شعبده ای که شما ازش حرف میزنید خواهد شد

یعنی اگه تا اخرش دیده بود نظرش ممکن بود عوض بشه؟ داری جوک میگی؟ به قول خودش؟ اهل سینما؟ وای بر من