اینگمار برگمن
اینگمار برگمن برنده سه جایزه اکادمی برای بهترین فیلم خارجی است و یکی از غول های سینمای قرن بیستم به شمار می رود.فیلم های بی پرده، هنرمندانه و درونگرایش تبدیل یه فیلم های "خانه هنر" اصلی اروپایی در دهه ی 1960 و 1970 شدند. برگمن قبل از کارگردانی فیلم در دهه ی 1940 به کارگردانی نمایش و تئاتر مشغول بود. ابتدا به خاطر ابداعات فنی اش شناخته شد و خیلی زود به خاطر فیلم های خصوصی و جدی اش مشهور شد که در مورد ارتباطات خانواده،ابهاماتی درباره ی خداوند و وضع بشر بود.(فیلم "مهر هفتم" در سال 1957، در مورد کاراکتری است که تحت الفظی با مرگ شطرنج بازی می کند و در مورد وجود خداوند بحث می کند).
برگمن یک شخص مهم در سوئد به شمار می رود و فیلم هایش به عنوان بازتاب چشم اندازسخت زندگی اسکاندیناوی در کشورهای دیگر نیز دیده می شود. فیلم های او شامل توت فرنگی های وحشی(1957)، مهر هفتم (1957 با بازی مکس ون سیدو به عنوان بازیگر شطرنج، نور زمستانی (1963)، پرسونا(1966) فریادها و نجواها(1972) و تخم مار (1977 با بازی دیوید کارادین). آخرین فیلم برگمن به نام "فانی و الکساندر" که داستانی گرم و تا حد زیادی مربوط به زندگی خود است، جایزه اسکار را به عنوان بهترین فیلم خارجی کسب کرد.همین جایزه را برای فیلم های چشمه باکره(1960) و در میان شیشه ی کدر(1961) نیز برده است. برگمن همچنین بسیار در تئاتر زنده سوئدی فعال بود و خاطرات فانوس جادویی(1987) و عکس ها: زندگی من در قالب فیلم (1990) را نوشت.
فیلموگرافی
دیدگاهها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
hosseinkhsrvi
hosseinkhsrvi
۲۱ فروردین ۱۳۹۹ ۰۲:۴۹
به نظرم حق ایشون اینه که خیلی بیشتر از این به آثارشون توجه بشه ، ایشون معنا در فیلم به کمال می رسونن و فیلم هاشون بسیار پر مفهوم و زیباست و دیالوگ ها مفهومی و بسیار فلسفی و زیبا
30stomars
30stomars
۲۴ تیر ۱۳۹۹ ۲۳:۰۵
ممنون، از این بهتر نمیشد کارهای ایشون رو تحسین کرد
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ