news-background
news-background

پیشنهاد هفتگی30نما؛ فیلم دهم؛ Sunset Boulevard

نام : Sunset Boulevard – بلوار سانست کارگردان : بیلی وایلدر نویسنده : چارلز براکت محصول : 1950 آمریکا مدت زمان : 110 دقیقه بازیگران : گلوریا سوانسون ، ویلیام هلدن ، نانسی السون، فرد کلارک

برای ورود به صفحه ی دانلود فیلم کلیک کنید

بلوار سانست در قالب نوآر و ژانر درام، جزو آن دسته آثار سینمای هالیوود است که کمتر کسی پیدا می شود از آن به بدی یاد کند. بدون شک یکی از بهترین اقدام های سینمایی «بیلی وایلدر» اثر مذکور می باشد. کارگردانی که فیلم سازان بعد از او به تقلید بسیار از شیوه ی کارگردانی اش پرداختند و شاخص ترین این افراد «دیوید لینچ» می باشد که همواره بیلی وایلدر را به عنوان یکی از الگو های خود در فیلم سازی دانسته است. داستان فیلم روایتگر زندگی نویسنده ایست که در شغل خود موفق نیست و یک روز به طور اتفاقی با ستاره ی پیشین هالیوود به نام «نورما دزموند» آشنا می شود. نورما دزموند، ستاره ایست که دیگر از او در آثار سینمایی استفاده نمی شود و به نوعی خود و جاه و جلالش را رو به افول و فراموشی می بیند و با این حال هم چنان محسور زیبایی و دنیای ساختگی خود شده است. تقابل بین این بازیگر کم اقبال و نویسنده ی بدشانس با یک دیگر یکی از زیبا ترین تعاملات تاریخ سینما را به مخاطبان نشان خواهد داد. ساختار هنری فیلم به قدری بالاست که هر چه به پایان اثر نزدیک تر می شوید با خود می گویید که کاش طولانی تر می شد. لطافت به کار رفته در فریم های به تصویر کشیده شده در فیلم که با موسیقی متن بی نظیر « فرانتز واکسمن» همراه شده بدون شک لحظات لذت بخشی را برای شما به ارمغان خواهد آورد. انجمن فیلم آمریکا، اثر مذکور را در سال 1988 به عنوان دوازدهمین فیلم برتر آمریکا در قرن 20 معرفی نمود. آنچه بیلی وایلدر سعی در نشان دادن آن دارد، فراموش و طرد شدن ستاره ی هالیوود است که در قصر باشکوه خود اسیر افسردگی و دلتنگی شده است، اما در پس چنین داستانی، روایتی عاشقانه را شاهدیم که کمتر فیلمی توانایی رقابت با آن را دارد. عشق به عنوان عنصر اصلی در فیلم باعث شده داستان هیجان انگیزی را به تماشا بنشینیم و فیلم در جا نزند و همواره مخاطب را با خود به سوی هدفی که در سر دارد همراه نماید. همگان ستارگان هالیوود را به عنوان خوشبخت ترین های دنیا تصور می کنند ولی فیلم مذکور دوربین خود را تا نزدیکی آن ها برده و نشان می دهد که همه چیز، ثروت و زیبایی و شهرت نیست. فیلم مذکور نمونه ی بارز مثلی از استاد سخن، سعدی است که می گوید آنان که غنی ترند، محتاج ترند.

وایلدر و چارلز براکت با آن چه در ذهن داشتند آشنا بودند ولی حقیقتی که فیلم به تصویر می کشد نشان دهنده ی این امر است که وایلدر تا چه حد به رئال بودن فیلم خود اهمیت داده است. او فیلم را از عوامل زائد و حواشی به دور رانده است و مستقیماً داستانی تازه و بکر را به مخاطب ارائه می کند. داستانی که تقریباً بی نظیر است و مشابه آن در دیگر فیلم های این ژانر دیده نمی شود. داستانی که در ابتدا برای مخاطبان بسیار ساده جلوه می کند، با پیش رفتن بر جزئیات و عمقش افزوده می شود و در انتها سکانس نهایی فیلم نیاز است که لذت تماشای فیلم را تا ابد در ذهن مخاطب جاودانه می کند. بیلی وایلدر آثار فاخر بسیاری در کارنامه ی هنری خود دارد. «Stalag 17»، «Sabrina» ، «Some Like it Hot» و «The Apartment» از جمله ی این آثار هستند ولی چیزی که بلوار سانست را از این آثار متمایز کرده این است که گویا کارگردان با ساخت این اثر حرف های شخصی بیشتری برای زدن به مخاطبان دارد. تمام عوامل و اجزای فیلم از جمله کارگردانی، موسیقی متن، فیلمنامه، تدوین و... در بالاترین سطح خود قرار دارند و صدر این عوامل بازیگر افسانه ای به نام «گلوریا سوانسون» را مشاهده می کنیم که بدون شک اگر قرار باشد روزی فهرستی از برترین بازیگران زن تاریخ سینما را پیدا کنیم، بدون شک در آن بین نام این بازیگر به چشم می آید. اگر حتی خلاصه داستان این فیلم نیز شما را مجاب به تماشای آن نکرده، بر شما واجب است که هنرنمایی این بازیگر را در فیلم مشاهده کنید. جسارت او در بازیگری تقریباً در سینمای امروز منقرض شده است و کمتر کسی نزدیک به آن چه گلوریا بازی می کند، به ایفای نقش می پردازد. بلوار سانست آینه ی تمام نمای کارگردانی بزرگ است که در بطن خود انتزاعاتی چون عشق و نارسیسیسم را به زیبایی هر چه تمام تر نشان داده و در این راه موسیقی متنی شایسته و بازیگرانی کاربلد به یاری کارگردان برخاسته اند.

دیالوگ ماندگار :

جو گلیس : یک لحظه صبر کن، من تو را قبلاً ندیده ام؟ من چهره ات را به یاد دارم. نورما دزموند : از خانه ام برو بیرون وگرنه خدمتکارم را صدا می زنم. جو گلیس: تو نورما دزموند هستی، تو قبلاً در فیلم های صامت بازی می کردی. قبلاً آدم بزرگی بودی. نورما دزموند : من هنوز هم بزرگ هستم، این فیلم ها هستند که «کوچک» شده اند. در زمان ما به دیالوگ نیازی نبود. ما با چهره های مان بازی می کردیم.

پیشنهادات هفتگی 30نما :

فیلم اول: Cinema Paradiso

فیلم دوم : Persona

فیلم سوم:12Angry Men

فیلم چهارم:The Conformist

فیلم پنجم: Dogtooth

فیلم ششم: The 400 Blows

فیلم هفتم : Memories of Murder

فیلم هشتم : Papillon

فیلم نهم : Nostalghia

دیدگاه‌ها

برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید