گویا شما گلایه‌هایی از قشری خاص دارید و حالا همه را به من و ما تعمیم می‌دهید. راستش حوصله یک به یک خواندن و پاسخ گفتنم نیست. حاجتی هم به ادامه دادن این مباحثه نیست. «اشرف مخلوقات» را از کجای آستین خود بیرون کشیده‌اید نمی‌دانم امّا حرف‌های شما و لحنتان کاملاً شفّاف و گویا بود از آغاز و این تغییر موضع نرم البتّه به خود شما مربوط است. تنها یکی دو نکته می‌گویم و بس. «جنسِ خودخواهی ایشان با جنس خودخواهیِ مادران متفاوت بوده»! این پدیده را اگر هم به این شکل تفسیر کنیم باز هم در راه نظام اخلاقی پذیرفته‌شده رایج که شما منتقد آن می‌دانید خود را گام زده‌ایم. جنس خودخواهی؟؟ اگر بحث زیستی است پس این مضامین ارزشی و گونه تعیین کردن برای خودخواهی جانوری چیست؟ بیایید دست از تناقض‌گویی بشوییم و درگذریم. پرداختن به مباحث زیستی صرف و «خودخواهی» جانوری از دید من بسیار مضحک و پیش‌پاافتاده است برای پی بردن به پدیده‌های این جهان پرراز ما. لابد ریچارد داکینز هم می‌بینید و می‌خوانید و از دانسته‌های تازه‌یاب خود هم لذّتی نصیب می‌برید امّا من این دید را بی‌حرمتی به حیات روی زمین می‌دانم. این تقلیل دادن و ساده‌انگاری دو سو دارد؛ یکی می‌گوید «منم اشرف مخوقات، پس احترام بگذارید!» و دیگری می‌گوید «شمایید حیوانات خودخواه بقاجو، پس شما را هیچ نیست جز زادن و مردن!» پس اگر داروین را پیمبر پنداشته‌اید و چیستی حیات را در میان اوراق او می‌جویید میان شما و فردی معتقد به اشرف مخلوقات بودن بشر فرقی نیست. هر دو این نگاه‌ها سطحی و سخیفند در چارچوب تنگ خود. موفّق باشید

در باب غار و انقلاب صنعتی اینکه شما ترجیح میدهید خودتان را اشرف مخلوقات بدانید و دم از ارزش‌های اخلاقی بزنید و انقلاب صنعتی را برابر با دیگر انقلاب‌ها بدانید به خودتان مربوط است. اما این را عرض کنم خدمت‌تان، بهتر است شمایی که تخصص در کلمات دارید و معتقد به متن و حقایق نهفته وکشف ناشده در آن.... این را در خاطر عزیز داشته باشید، صرف زندگی در یک زمان به معنای تعلق داشتن به آن زمان را ندارد و چه بسا باشند جنبندگانی آراسته به تمدن‌، که سایه‌ی بزرگِ نقش بسته‌شان بر دیوار غار را معادل با ارج و عظمت‌شان در جهان بدانند و بشود آنچه که شده‌ است: پست انگاشتن حیوانات از یک سو و رفتار کردن به گونه‌ای که حتی همان حیواناتِ پست هم چنان نکنند. و یادآوری کنم که بنده طرفدار حیوان خاصی هم نیستم. و فقط مانند شما تا به حال به چنان قله‌‌‌ی بلندی نرسیده‌ام که دست به تقسیم دنیا به خوب‌ها و بدها بزنم. و اگر سخن از روسپی‌ها به میان آمد به معنای آن نبوده که ایشان را در جایگاه پایین‌تری از دیگر زنان قرار داده‌ام، فقط خواستم عرض کنم که جنسِ خودخواهی ایشان با جنس خودخواهیِ مادران متفاوت بوده و نتیجه این شده که فراوانی ژن‌های این گروه در جمعیت در طی تاریخ چند هزار ساله به دلیل تقسیم انرژی‌شان بین زاد‌آوری و دیگر امور، کمتر از مادرانی شده که تمام انرژی‌شان را صرف زادآوری کرده‌اند هر چند که این نسبتِ فراوانی‌ها‌ متعلق به قبل از دنیای صنعتی است. و در زمان اکنون دیگر سیستم‌های پرورشی مختلف، نقش مادرها را ایفا میکنند و طبیعی است که زن‌ها برخلاف پیش از این دو قرن، وقت آزاد بسیاری بیشتری داشته باشند و صدایشان بیشتر شنیده شود ولی باز  این سوال پا برجاست که آیا انقلاب صنعتی و رشد فکری و تکامل سیستم‌های آموزشی را تنها زن‌ها به راه انداخته‌اند تا از چنگال نرها رهایی یابند؟ امیدوارم که آنچه از زن و مرد و تکامل همگرا بین این دو، تفاوت بین یک فرآیند تکاملی زمان‌بر با یک جنبش به زعم شما دو قرنی و ارتباط قبایل جنگلی آمارزونِ آراسته به لباس‌های چینی و آیفون آمریکایی را که در ذهن داشتم، هر چند دست و پا شکسته، بیان کرده باشم.

داروین شایسته این بود که به جای نام داروین، از تکامل همگرا استفاده میکردم تا آشفتگی کم‌تری در این بحث بوجود آید. نقد نوشته شده در مورد سریال، جفتی را به نام "نر و زن" معرفی کرده‌ و شاکی از این است که نرها، در طی تاریخ تکاملی از نظر اخلاقی رشد نایافته‌ و غارنشین باقی مانده‌اند و اما ماده‌ها با تمام سرکوب‌های نرسالارانه به رشد اخلاقی رسیده‌اند و به زن تبدیل‌ و قادر شده‌اند این فاصله‌ی اخلاقی را تشخیص دهند و دست به شورش بزنند. درحالیکه در طی تکامل ذهنی بشر این روند همزمان رخ داده و اگر نری به مرد تبدیل شده(به معنای موجودی متمدن‌تر‌ و خود‌آگاه‌تر)، همزمان ماده‌ای هم در آن حوالی به زن تبدیل شده و نهایتا زن و مرد توانسته‌اند با هم جفت‌گیری کنند. این چنین تکامل رفتاری همگرایی نه تنها در بین بشر که در بین گونه‌های دیگر هم قابل مشاهده است. و قصد بنده از به میان آوردن " جفتِ مرد و ماده... در یک عالم ضد داروینی" آن بود که بگویم زن‌ها و مردها وام‌دار یکدیگرند در این شهرنشینی و اگر جنبشی بوده، جنبش زنان و مردان علیه ماده‌ها و نرها بوده و برای همین ترجیح دادم این جنبش را از فمنیستِ نازای اقلیت‌ها جدا کنم.

دفاع از مادر یا پدر؟ نوشتن در مورد یک متن، لزوما دلیلی برای طرفداری از اون محتوا نیست. همان گونه که فرمودید نگاه بنده به بشر، زیستی ست اما با تفاوت‌هایی. اگر بنده در مورد حس مادرانه و جان‌فشانی آن‌ها نوشتم بدان معنا نبوده که برای چنین رفتاری ارزشی فراتر از حس مادرانه‌ی یک حیوان دیگر قائل بوده‌ام و یا این حس را چیزی ملکوتی تصور کرده‌ام. همان گونه که قبلا در جایی فرموده بودید "بی‌مایه‌ترین مردمان جهان، پرستندگان خون‌اند" چرا که خون آن چیزی نیست که کسی برایش تلاشی کرده باشد. بنده در مورد احساسات مادرانه و... نیز چنین نظری دارم چرا که این احساسات، نمودِ ژن‌هایی هستند که مثل خون، از تن به ارث رسیده‌اند و کسی برای داشتن‌شان، تلاش یا انتخابی نکرده است. پس لزومی نمیبینم برای برتریِ حسّی که واکنش است تا اراده. و اگر چنین به نظر رسیده که داشته‌ام از الهی بودن حس‌های جنسی و غریزی دفاع میکرده‌ام عذر میخواهم. هر چند که زیبایی و تاثیرگذاری چنین احساساتی را انکار نمیکنم و زندگی را بدون این‌ها غیرقابل تحمل و ناممکن میبینم. و هم‌چنان غیر ماورایی در سطح دیگر جانداران.

روسپی‌گری آیا تنها در دهه‌ی شصت میلادی است و آن هم تنها برای تفاوت‌های ساز و کاری انزال جنسیِ زنان؟ شما که بنده را دعوت به تورق تاریخ در دو قرن اخیر میکنید بهتر است به قبل از میلاد مسیح برگردید و مشاغل آن دوران در جوامع جغرافیایی مختلف را نیز از نظر بگذرانید‌. فمنیست مورد نظر بنده، آن فمنیستی است که مادر شدن برای زن را در اولویت نخست خود قرار نداده است و هدفی جز این را برای زن در نظر گرفته است و متعلق به چند قرن اخیر هم نمیشود. هرچند با توجه به تاریخ دراز این جنبش، شاید بتوان بی‌شمار شاخه از فمنیست با تفاوت‌های بسیار تعریف کرد. آنچه که نویسنده‌ی این نقد مطرح نموده بودند این بود که نرها، زن‌ها را مجبور به زادآوری کرده‌اند تا اینگونه انتقام شکست‌ جامعه را از زن‌ها بگیرند که بنده عرض کردم چنین نیست و برای اثباتش به تعداد مادرهای جان‌‌فدا و خشنود اشاره کردم و ارزشی که این زن‌ها برای انتخاب‌شان قائل‌ شده‌اند و این یعنی اینکه نری مجبور به زاد‌آوری‌شان نکرده است(در بیشتر مواقع). و اگر اجباری هم بوده از سمت طبیعت بوده البته با مزایاهایش؛ چون که اگر مزایایی در این معامله‌ی تولیدمثلی و جنسی وجود نمیداشت این "گونه" دیر زمانی منقرض شده بود. و آن جنبش مدنی که شما مد نظرتان است صرفا زنانه نبوده است و بیشتر جنبشی انسانی بوده برای فاصله گرفتن بشر از خوی حیوانی خویش(جنبش انسانی به زعم همان مردان و زنان و نه بنده).

لازم به ذکر است که بخش آغازین پاسخم به نظر شما در بالای کامنتتان درج شده است.

و امّا وقتی با جریانی که تاریخی بیش از دو قرن پشت سر دارد مواجهید و بوضوح با آن آشنایی چندانی ندارید بهتر است اظهار نظر نفرمایید. این نگاهِ از تمامی نگاه‌ها سطحی‌تر و سخیف‌تر همین نگاه به زنانی مبارز است که بهر دلیلی زیر لوای فمینیسم در طول دو قرن اخیر در هر گوشه دنیا قد علم کرده‌اند و حالا شما که گویا داروین‌پسند هستید و ناتورالیست عقیده دارید که «پایه‌گذارهای چنین جنبشی نه مادرها که روسپی‌هایی بودن که برای استقلال‌شون از تن و نه جان مایه میگذاشتن»!!! کسی هوادار حقّ انقراض از «جان» می‌گوید! پس شما معنا و مفهوم و تاریخ واژه «جان» را در فرهنگ ایرانی و زبان فارسی هم نمی‌دانید. و دیگر مشکل شما این است که تنها تن را می‌بینید و از جان این آدم‌های مورد ظلم واقع شده هیچ خبر ندارید. شما چنان با اطمینان دست به کیبورد برده‌اید که کسی اگر نداند با خود می‌گوید چه غافل بوده‌ام من که نمی‌دانسته‌ام فمینیسم را تن‌فروشانی که دغدغه جان نداشته‌اند بنیان افکنده‌اند. اگر کسی نگاهی نادرست را در قالب فیلم یا نوشته‌ای نشر می‌کند نقدش می‌توان کرد امّا وقتی کسی در قواره یک نظر شخصی و با ظاهری دردمندانه چنین دروغ زشتی را بعنوان واقعیت خلل‌ناپذیر مطرح می‌کند عملی به مراتب ناپسندیده‌تر را مرتکب می‌شود.

در این چند خط نمی‌توان کسی که چنین مغرضانه و یا شاید نادانسته دروغ‌هایی را بس منطقی و پرحرارت نشر می‌کند از خطایش رهانید امّا بد نیست اگر در تواریخ جنبش‌های مدنی زنان تورّقی بفرمایید تا دریابید که آن دسته از فمینیست‌ها که بزعم شما بنیان‌گذاران فمینیسم بوده‌اند کسانی هستند که از دهه 60 تا دهه 80 میلادی اوج فعّالیت‌های خود را تجربه کرده‌اند و در رادیکال بودن آرای آنان نیز بسیار نوشته و گفته شده است. این قشر به‌نسبت کوچک فمینیست‌ها هم دردهای خود را داشته‌اند و از قضا آنان نیز داروینیست بوده‌اند و عالمشان یک «عالم ضدّداروینی ساکن» نبوده است. آنها به جنبه‌های زیستی بدن زن چشم داشته‌اند در مباحثشان برعکس تصوّر غریب شما از داروین و فمینیسم. مباحث مربوط به اندام جنسی زنانه و سازوکار انزال جنسی در زن همه و همه در چارچوب زیست‌شناسی تکاملی که ریشه در کتب داروین دارد بحث شده‌اند و خودتان اگر میلی به آگاهی یافتن و به خطا نرفتن داشته باشید خواهید خواند و درخواهید یافت. امیدوارم این اشارات بسیار موجز آغازی باشد برای شما تا به چیستی فمینیسم و کیستی مرحوم داروین پی ببرید و بی‌جهت پا به بحثی که در آن فاقد آگاهی هستید قدم نگذارید. موفّق باشید