این فیلم اسپویل ناپذیره
پس راحت کامنتارو بخونین کل داستان فیلم رو میشه تو دو جمله خلاصه کرد
ولی اگر بخوایم این داستان رو تشریح کنیم شاید بشه کتاب ها دربارش نوشته باشه
عمده فیلم فقط یک بازیگر بود
کل فیلمبرداری فقط در یک نقطه بود
ولی به هنر کارگردان و بازیگر همین محدودیت به ظاهر شدید چنان پر و بال گرفت که فیلم رو واقعا بی نظیر کرد
این فیلم شاید شاهکار نباشه ولی قطعا بی نظیره
داستان خوب تعلیق خوب انتقال حس کامل بازیگر به بیننده
این فیلم رو باید ببینین که دیده باشین ( جواد خیابانی) این فیلم خیلی فراتر از داستانیه که ارایه میده
باید ازش درس گرفت
امتیاز من به فیلم 8.5 از 10
«127 ساعت» با توجه به بهره مندی از یک کارگردان دقیق و بسیار وسواسی به نام «بویل»، توانسته بیشتر از یک فیلم بیوگرافی باشد. «بویل» با شناخت عمیق شخصیت فیلمش سعی کرده است در این سفر تمام ابعاد روحی «رالستون» را با ظرافت هرچه تمام تر به تماشاگر نشان دهد و تماشاگران را با شخصیت فیلمش درگیر کند. مانند تمام فیلمهای «بویل»، در این فیلم نیز نمادها خودنمایی می کنند، این نمادها در میانۀ فیلم تا انتها به صورت یکپارچه به نمایش در می آیند، یکی از بهترین این صحنه ها زمانی است که «رالستون» از سر بیچارگی و درماندگی شروع به فریاد زدن می کند و صدایش توسط کوه ها برگشت داده می شود است. اما «بویل» در این فیلم قصد اینکه از «رالستون» شخصیتی خودخواه یا متکبر بسازد نداشته، بلکه او در فیلم «رالستون» را فردی جاه طلب که به دنبال استقلال فردی است نشان می دهد، اما در عین حال این جمله را در قالب 94 دقیقه زمان فیلم به تماشاگر می گوید که "در این دنیا نمی توان تنها زندگی کرد." صحنه های فکر کردن «رالستون» به تمام اتفاقات زندگی اش، خانواده اش، تنها دختری که عاشقش بوده است و ... از جمله صحنه هایی است که «بویل» با وسواس خاصی آنها را به تصویر کشیده است تا تاثیرگذار باشند و باید گفت که در این راه به نحوی شایسته موفق شده است. همچنین نباید از فیلمبرداری عالی فیلم به سادگی گذشت که مانند فیلم «میلیونر زاغه نشین» با زوایای ویژه ای گرفته شده است و می توان گفت «بویل» تمامی زوایا را با هدف ایجاد یک نماد برای تماشاگران گرفته است و می توان این را در هر لحظه از فیلم دید. در کنار تمام هنر «بویل» در کارگردانی این فیلم، باید به بازیگری اشاره کنیم. «فرانکو» بازی بی نظیری در فیلم داشته است. البته نکته ای که دربارۀ بازی او وجود دارد این است که او شبیه هیچ کس نیست و شما می توانید یک متد بازیگری جدید را در او ببینید.
دیدگاهها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
u_75069183
u_75069183
۱۲ اسفند ۱۴۰۰ ۱۸:۳۵
دوس داشتم به خصوص ده دقیقه آخرش
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
alirezatha
alirezatha
۱ مهر ۱۳۹۹ ۲۲:۱۰
این فیلم اسپویل ناپذیره پس راحت کامنتارو بخونین کل داستان فیلم رو میشه تو دو جمله خلاصه کرد ولی اگر بخوایم این داستان رو تشریح کنیم شاید بشه کتاب ها دربارش نوشته باشه عمده فیلم فقط یک بازیگر بود کل فیلمبرداری فقط در یک نقطه بود ولی به هنر کارگردان و بازیگر همین محدودیت به ظاهر شدید چنان پر و بال گرفت که فیلم رو واقعا بی نظیر کرد این فیلم شاید شاهکار نباشه ولی قطعا بی نظیره داستان خوب تعلیق خوب انتقال حس کامل بازیگر به بیننده این فیلم رو باید ببینین که دیده باشین ( جواد خیابانی) این فیلم خیلی فراتر از داستانیه که ارایه میده باید ازش درس گرفت امتیاز من به فیلم 8.5 از 10
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
amir102030
amir102030
۳ بهمن ۱۳۹۸ ۱۴:۵۴
«127 ساعت» با توجه به بهره مندی از یک کارگردان دقیق و بسیار وسواسی به نام «بویل»، توانسته بیشتر از یک فیلم بیوگرافی باشد. «بویل» با شناخت عمیق شخصیت فیلمش سعی کرده است در این سفر تمام ابعاد روحی «رالستون» را با ظرافت هرچه تمام تر به تماشاگر نشان دهد و تماشاگران را با شخصیت فیلمش درگیر کند. مانند تمام فیلمهای «بویل»، در این فیلم نیز نمادها خودنمایی می کنند، این نمادها در میانۀ فیلم تا انتها به صورت یکپارچه به نمایش در می آیند، یکی از بهترین این صحنه ها زمانی است که «رالستون» از سر بیچارگی و درماندگی شروع به فریاد زدن می کند و صدایش توسط کوه ها برگشت داده می شود است. اما «بویل» در این فیلم قصد اینکه از «رالستون» شخصیتی خودخواه یا متکبر بسازد نداشته، بلکه او در فیلم «رالستون» را فردی جاه طلب که به دنبال استقلال فردی است نشان می دهد، اما در عین حال این جمله را در قالب 94 دقیقه زمان فیلم به تماشاگر می گوید که "در این دنیا نمی توان تنها زندگی کرد." صحنه های فکر کردن «رالستون» به تمام اتفاقات زندگی اش، خانواده اش، تنها دختری که عاشقش بوده است و ... از جمله صحنه هایی است که «بویل» با وسواس خاصی آنها را به تصویر کشیده است تا تاثیرگذار باشند و باید گفت که در این راه به نحوی شایسته موفق شده است. همچنین نباید از فیلمبرداری عالی فیلم به سادگی گذشت که مانند فیلم «میلیونر زاغه نشین» با زوایای ویژه ای گرفته شده است و می توان گفت «بویل» تمامی زوایا را با هدف ایجاد یک نماد برای تماشاگران گرفته است و می توان این را در هر لحظه از فیلم دید. در کنار تمام هنر «بویل» در کارگردانی این فیلم، باید به بازیگری اشاره کنیم. «فرانکو» بازی بی نظیری در فیلم داشته است. البته نکته ای که دربارۀ بازی او وجود دارد این است که او شبیه هیچ کس نیست و شما می توانید یک متد بازیگری جدید را در او ببینید.
Arshiadanger
Arshiadanger
۳۱ خرداد ۱۳۹۹ ۰۵:۵۰
نقد کامل و رو اصولی بود سپاس
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
3rphun
3rphun
۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۸ ۲۳:۴۳
تو کل فیلم یه جوریه انگار خودتم گیر افتادی و حس بد اون وضعیت بهت القا میشه... در کل واسه یه بار دیدن فیلم خیلی خوبیه نمره 7
۱
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
sepideh2007_f
sepideh2007_f
۲۳ دی ۱۳۹۷ ۱۵:۲۳
از قسمت های اول فیلم میشه حدس زد چه اتفاقی قرار بیفته البته تازگی که موضوعیت فیلم داره برای گذران وقت ارزش یکبار دیدن داره.
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ