من قبلا زیاد فیلم های \"روسی\" خوب مربوط به جنگ جهانی دوم میدیدم ، و البته آلمانی و حتی بیشتر از اینا هم فیلم های \"هالیوودی\" مربوط به جنگ جهانی دوم که شدیدا مورد علاقمه این مورد سومی. اما الان با دیدن چهره خبیث روس ها، و اینکه خودشون ورژن قرن بیست و یکمی جنایتکار \"آلمان نازی\" و \"هیتلر\" هستن دیگه هیییچ حسی به این سبک فیلم های روسی ندارم

بهتره فقط ۵۰ دقیقه آخر رو ببینید، بقیه فیلم بد و دور ریختنیه. فیلمی نیست که به کسی توصیه کنم مگر اینکه بدونم به حرفم گوش میده و فقط ۵۰ دقیقه آخر رو میبینه.

اصلا پیشنهاد نمیشه

"بیا بنگر، چه غمگین و غریبانه" بعد دیدن فیلم یاد این مصرع از اشعار مهدی اخوان ثالث افتادم. اثری در خور توجه، آزاردهنده و بی پروا روایتی تلخ از سرگذشت مردمی که گناهشان شاید زندگی در عصری باشد که نباید زیست فیلم از لحاظ فنی جایگاه خوبی دارد نماهای دیدنی و بازی های خوب و استفاده از موسیقی موتزارت و از همه مهمتر سیر دگرگونی شخصیت داستان با خنده های زیبا در اوایل فیلم در خانه و خشم غلیان کرده در آخر فیلم. اما محتوا را می شود جدی گرفت؟ یک طرف نجیب زاده و دیگری وحوش رم کرده؟ نقد محتوایی این اثر شایسته مطالعه فراوان است و دوستانی که نظر داده اند تا حدودی ورود کرده اند اما فراتر از نقد محتوایی آن چیزی که ذهن مرا درگیر می کند این است که آن مفهومی که دیده شدن فیلم های جنگی برای آن تلاش می کنند چیست؟ قبولاندن پاره ای از واقعیات به مخاطب در برابر خیل عظیمی از سرپوش های تاریخی؟ تفسیر یک طرفه از جنگ؟ قهرمان پروری تو خالی با جنبه میهن پرستی واهی؟ یا واقعیت؟ جنگ همواره بدبختی می آفریند حتی برای طرف های پیروز در نقد نظرهای دوستان که قائل به یکطرفه گرایی در این اثر هستند مگر از زاویه آلمان نازی همین ها وحشی تر نیستند؟ اینان جنگ را اینگونه تفسیر میکنند: "جنگ،جنگ است و هرآنکه بیشتر کشته دهد باخته است" چه فرقی میکند که آلمان روایتگر باشد یا شوروی یا امریکا؟ آن چیزی که مفهموم و معنایی ندارد زندگی مردمانی بود که نابود شد نادر فتوره چی در جایی نوشت: تلویزیون افیون توده هاست که میتوان آن را اینگونه کامل کرد که مدیا و رسانه و تلویزیون "می تواند" افیون توده ها باشد. و در جواب یکی از دوستان: این فیلم شاید یکی از بهترین فیلم های ضد جنگ باشد اما بهترین نیست.

بهترین وکامل ترین وترسناکترین فیلم ضد جنگه.اگر روحیه لطیف و اعصاب داغان دارین این فیلم را نگاه نکنید.با امکانات کم و به لطف بازی خوب بازیگران و موسیقی و نماهای عالی ازخیلی از فیلم های پرمدعای جنگ جهانی دوم مثل فهرست شیندلر و دانکرک و ........... با اختلاف بهتر استو اوایل فیلم ریتم کندی دارد اما به سرعت فیلم یقه شما را می گیرد. چنان به روحتان چنگ می اندازد که قیافه پسر بچه تا آخر عمر با شما می ماند و جزء کابوس شبانه تان خواهد شد.