فدریکو فلینی
در بین سال های 1950 تا 1970 میلادی فیلمساز ایتالیایی فدریکو فلینی به عنوان یکی از با نفوذترین و قدرتمندترین کارگردان های فیلم و و همچنین نوع رابطه اش با هالیوود – او چهار بار موفق به کسب جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی گردید– که باعث افزایش اشتیاق آمریکایی ها به فیلم های بین المللی شد، شهرت پیدا کرد. وی یکی از نامداران سینمای ایتالیا است که برای شیوهٔ ویژهاش در آمیزش انگارههای رویاگون و فراهنگام بارز شده است. او حرفه خود را پس از جنگ جهانی دوم با تغییر کار خود ازکاریکاتوری و روزنامه نگاری به فیلمنامه نویسی و دستیاری کارگردان آغاز کرد. همکاری موفقیت آمیز او با روبرتو روسلینی(شهر باز،1945) او را در صنعت فیلم تعالی داد و در اوایل دهه 50 میلادی او دیگر نویسنده و کارگردان فیلم های خود بود.
او دردهه اول کارگردانی خود با فیلم های جاده(1954،برنده جایزهٔ اسکار بهترین فیلم غیر آمریکایی)، شب های کابیریا(1957،برنده جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی زبان) و هشت و نیم(1963،برنده دو جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی و بهترین بازیگردانی) افتخارآفرینی کرد. او چهارمین جایزه اسکار خود را با فیلم آمارکورد(1974، بهترین فیلم خارجی زبان) بدست آورد و در سال 1992 بمنظور یک عمر دستاورد و خدمت، اسکار ویژه به فلینی اعطا شد. قدرت غیر قابل انکار او در ساخت فیلم های مرموز(مبهم) باعث شد که حامیانش به او لقب "نابغه اشتباه " بدهند. آثار دیگر او عبارتند از: ولگردها(1953)، زندگی شیرین(1960)، جولیتای ارواح(1965) و ساتریکورن فلینی(1969).
فیلموگرافی
دیدگاهها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
Sajjad.Sj
Sajjad.Sj
۷ فروردین ۱۳۹۹ ۲۲:۲۵
اگر میخواهید تلخترین فیلم تاریخ را بسازید یک دوربین به دست بگیرید و در کوچه و خیابانهای شهر راه بروید و هر چه میبینید ضبط کنید زیرا حقیقت است. تلخترین فیلم تاریخ یک مستند از زندگیست، تلخترین تابلوی نقاشی آینه و تلخترین نگاه، نگاه به خودمان است. "فدریکو فلینی"
۲
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ