فوق العاده

به معنای واقعی کلمه یک فیلم سفارشی و فرمایشیه که بلد نیست قصه بگه. میخواد با عجّی مجّی لاترجّی بقبولونه که این آدم موفق میشه و مخ یه زن خوشگلو میزنه... قصه خوب کمه و قصه گفتن کار خیلی سختیه...

فارغ از اینکه به نظرم رده سنی این مجموعه باید 14 میخورد، و همچنین فارغ از اینکه فست گروئینگ چه نتیجه‌ی اقتصادی و اکو راهبردی‌ای داره، به نظرم یک چیزی مسلمه، اونم اینکه فضای دنیا با مدل قرار دادن فیس بوک و آمازون و اپل و فضای استارات‌آپی و فیک استارت‌آپی داره به یک چاهی فرو می‌ره که از زمان انقلاب صنعتی داره حفرش می‌کنه، یک مفهومی که این روزا باب شده، \"اکسپندینگ\" یا به عبارتی توسعه؛ این روزا همه دنبال توسعه هستن، توسعه متراژ خونه، توسعه بیزینس، توسعه شعبه‌ها، توسعه درآمد، توسعه خودرو، توسعه‌ی همه چیز ... اصولا پیشرفت اخیرا در توسعه تعریف شده. اما این توسعه برای من معادل پسرفته، معادل نابودیه، این توسعه مثلا در فضای شهری، یعنی برای رسیدن به فضای غیر شهری باید مسافت بیشتری رو طی کنیم و از خیابونای بیشتری رد بشیم، یعنی فاصله گرفتن از طبیعت، مساحت زمین و فضای سه بعدی زمین محدوده، و این توسعه به معنی ویرانی طبیعته، طبیعت فقط جنگل و بیشه نیست، کویر و بیابون و کوه و خاک و دریا همه طبیعته، همه‌ش لازمه‌ی اکوسیستمه، اکسپند هر روز با سرعت بیشتری طبیعت رو به سیمان و آهن و آسفالت تبدیل می‌کنه، این یعنی افسردگی، اکسپندینگ یعنی ساعات کاری بیشتر، این یعنی افسردگی، اکسپندینگ یعنی روابط انسانی کوتاه تر و بی کیفیت تر و ومبتنی بر توسعه، این یعنی افسردگی، اکسپندینگ یعنی همه چیز رو در بیشینه کردن سود دیدن و این یعنی مرگ. قدیما آدما یا سغل پدر رو برمیگزیدن و یا یک مدیوم یا اسمال بیزینس رو ران میکردن و در حد یک سقف و رفاه نسبی رضایت می‌دادن و بقیه‌ش صرف رفت و آمد و مطالعه و ارتباط و حرف زدن و تفریح و سفر و حرکت در عرض زندگی می‌شد. امروز اما این توسعه به جان بشر افتاده و همه منابع به سرعت داره صرف این میشه که میلیون تا فیس بوک دیگه بوجود بیان، منتها نهایتا در یک زمین بی آب و علف و همراه ميليون تا CEO ی داغون و افسرده. بیاین از امروز از مارکتای شخصی و محلی خرید کنیم و پولمون رو تو جیب سینگل مالکای هایپرها و سوپر بیزینس ها نریزیم. بیاین با کوچیکا مهربون باشیم، بیاین اکسپند نشیم، طبیعت رو آسفالت نکنیم، توی چشمهای هم بیشتر نگاه کنیم و تو عرض زندگی کیف کنیم و بخندیم به فیس بوک‌های ورشکسته.