خیلی سریال بی سر و ته مضغرفی بود ، همش در حال نالیدن بود گیریم شاعر بزرگی بود ولی این چیزی که من دیدم یه موجود بدبخت بشدت افسرده که کل زندگیش رو نشست و چیزهای چرت و پرت نوشت در صورتی که هیچ زندگی نکرد ، انقدر بد بود که لحظه شماری کردم تا تموم شه این همه نق زدن

فصل سوم را امروز تمام کردم. واقعا بهتر از دو فصل قبل بود. بهترین روشی که می توانستند نسل جوان این هزاره رو به شعرهای امیلی که دو قرن پیش زندگی کرده علاقه مند کنند همین سریال بود. برای من که بارها شعرهای امیلی رو خونده بودم و خیلی هاشون رو نمی فهمیدم منبع الهام بسیار خوبی شد که دوباره برگردم و بخونمشون. آفرین به سازندگانش. و چقدر جای یک فیلم انسانی، که از تقدس سازی نویسنده و شاعر پرهیز کنه و تلاش کنه بُعدی انسانی بهشون ببخشه حتی شده با تخیل و طنز، و کلیشه ها و پیشفرض ها درباره شون رو بشکنه، درباره شاعران ایرانی خالیه. چه خلاء بزرگی داریم و حیف که حالا حالاها حتی تصورش هم ممکن نیست...

بابام جان این سریال رو خودشون گذاشتن در ژانر کمدی سرگرم کننده. اینهمه فیلم تلخ و تاریک درباره دیکینسون ساخته شده که قلب آدمو فشرده میکنه. می تونین اون فیلمها رو ببینید خب اگر جنبه سرگرمی ندارید.

چرا در ایران داریم به قهقرا می ریم؟ کامنتها رو می خونم متاسف میشم. خیلی از بزرگان تاریخ همجنسگرا بودن. از جمله چایکوفسکی و پدر کامپیوتر تورینگ. چرا دارید عقبگرد می رید؟

خیلی زیبا و هنری عه خیلی لذت بردم از دو فصل اولش. الانم میرم سراغ فصل 3. ترکیب کلاسیک و مدرن خصوصا تو موسیقی سریال و سکانس های ریمیک نمایشنامه های شکسپیر رو خیییلی دوست داشتم. ازین سبک سریال ها میشناسید معرفی کنید.