زمان مطالعه: ۹ دقیقه
کوئنتین تارانتینو و ۷ کارگردان دیگری که در فیلم‌های خود بازی می‌کنند
چهره‌های پشت دوربین در جلوی آن.
تماشای فیلم امروزه چیزی بیشتر از دنبال کردن یک داستان است، بسیاری علاقه زیادی به داستان‌ها و فرایند تولید فیلم پیدا کرده‌اند. برخی تماشاگران دوست دارند به دنبال اشتباهات فیلمسازان بگردند و برخی دیگر در انتظار حضور افتخاری بازیگران و یا کارگردانان هستند. بعضی از کارگردان‌ها مانند «مارتین اسکورسیزی» و «ادگار رایت» معمولاً بازی در نقش‌های کوچک را در فیلم‌های خود انتخاب می‌کنند، در عین حال کارگردان‌هایی مانند «وودی آلن» و «کلینت ایستوود» بازیگران ماهری هستند و ترجیح می‌دهند نقش اصلی فیلم‌های خود را بازی کنند.
کوئنتین تارانتینو
«کوئنتین تارانتینو» بدون شک جزو مشهورترین کارگردانانی است که در فیلم‌های خود حضور پیدا می‌کنند. او در بسیاری از فیلم‌های خود از جمله «سگ‌های انباری» (Reservoir Dogs)، «از گرگ‌ومیش تا سحر» (From Dusk Till Dawn) و «داستان عامه‌پسند» (Pulp Fiction) بازی کرده است. بزرگ‌ترین نقش او در این بین، در فیلم «سگ‌های انباری» و اولین تجربه کارگردانی و بازیگری تارانتینو بود. تارانتینو نقش «آقای براون» را بازی می‌کرد که جزو گروهی از دزدان بود که نام‌های مستعارشان رنگ‌های مختلف بود.
اگرچه تارانتینو فیلم «از گرگ‌ومیش تا سحر» را کارگردانی نکرد اما فیلمنامه این فیلم را نوشت و به عنوان نقش اصلی در کنار «جرج کلونی» حضور یافت. در فیلم «داستان عامه‌پسند» او نقش کوتاهی به عنوان «جیمی»، دوست «جولز» با بازی «ساموئل ال جکسون» داشت که در پنهان کردن جسد مرده به او کمک می‌کند. تارانتینو حضور کوتاهی در فیلم‌های «حرام‌زاده‌های لعنتی» (Inglourious Basterds)، «جنگجوی زنجیر گسسته» (Django Unchained)، «بیل را بکش بخش ۱» (Kill Bill: Volume 1)، «ضد مرگ» (Death Proof) و «روزی روزگاری در هالیوود» (Once Upon A Time In Hollywood) نیز داشته است.
آلفرد هیچکاک
بدون شک، «آلفرد هیچکاک» یکی از بزرگ‌ترین کارگردانان تاریخ سینما است. هیچکاک فیلم‌های کلاسیک مشهور زیادی از جمله «پنجره پشتی» (Rear Window)، «روانی» (Psycho)، «سرگیجه» (Vertigo)، «پرندگان» (The Birds)، «شمال از شمال غربی» (North by Northwest) و بسیاری فیلم دیگر را در کارنامه کارگردانی خود دارد که همچنان بسیاری به آن‌ها عشق می‌ورزند و آن‌ها را مطالعه می‌کنند. هیچکاک به خاطر حضورهای کوتاه در فیلم‌هایش شهرت دارد. هیچکاک همچنین برخلاف تارانتینو، معمولاً دیالوگی ندارد.
برای مثال در فیلم «ام را به نشانه مرگ بگیر» (Dial M for Murder)، هیچکاک در سمت چپ عکس دورهمی کلاس در کنار شخصیت‌های «کریس کلی» و «آنتونی داوسون» دیده می‌شود. در «شمال از شمال غربی» در سکانس آغازین فیلم، او را در حالی که اتوبوس او را جا می‌گذارد می‌بینیم. در فیلم‌های «بیگانگان در ترن» (Strangers on a Train) و «سرگیجه»، هیچکاک در حال حمل سازهای کنترباس و ترومپت دیده می‌شود. او در ۴۰ فیلم خود حضور پیدا می‌کند و بسیاری، حضور کارگردانان در فیلم‌هایشان را حضور هیچکاکی می‌خوانند.
وودی آلن
«وودی آلن» به مدت شش دهه در هالیوود به عنوان کارگردان، بازیگر، نویسنده و کمدین مشغول به فعالیت است. تو تقریباً همه فیلم‌هایش را به جز، «تازه چه خبر پوسی‌کت؟» (What’s New Pussycat)، «آب را نخورید» (Don’t Drink the Water) و «دوباره بنواز، سام» (Play It Again, Sam) نوشته و کارگردانی کرده است.
آلن در بسیاری از فیلم‌های موفقش، نقش قهرمان داستان را ایفا کرده که در این بین می‌توان به «آنی هال» (Annie Hall)، «منهتن» (Manhattan)، «نیمه‌شب در پاریس» (Midnight in Paris)، و «هانا و خواهرانش» (Hannah and Her Sisters) اشاره کرد. برجسته‌ترین جوایز او شامل ۴ جایزه اسکار، ۱۰ جایزه بفتا و ۲ جایزه گلدن گلوب است. او همچنین برای نقشش در فیلم «آنی هال» نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد در سال ۱۹۷۷ شد.
فرانسیس فورد کاپولا
«اینک آخرالزمان» (Apocalypse Now) تنها فیلمی است که کارگردان «فرانسیس فورد کاپولا» در جلوی دوربین نیز حضور می‌یابد. علی‌رغم حضور کوتاهش، کامئو کاپولا یکی از بهترین و تأثیرگذارترین حضور کارگردانان در تاریخ سینما محسوب می‌شود. کاپولا در حضور کوتاه خود، نقش کارگردان تلویزیون جنگی را بازی می‌کند که بر سر «کاپیتان ویلارد» با بازی «مارتین شین» فریاد می‌زند: «این برای تلویزیون است! به دوربین نگاه نکن ... فقط رد شو انگار که در حال جنگیدن هستی!»
این دیالوگ یکی از اهداف مهم فیلم «اکنون آخرالزمان» را که نمایش «استثمار وحشیانه جنگ و خشونت برای سرگرمی» است را پررنگ‌تر می‌کند. از نکات جالب دیگر این حضور این است که سینماتوگرافی که در کنار کاپولا در این صحنه حضور دارد، «ویتوریو استورارو» در اصل سینماتوگرافر فیلم «اکنون آخرالزمان» است.
کلینت ایستوود
«کلینت ایستوود» مردی با استعدادهای فراوان است. او از دهه ۱۹۵۰ در عرصه سینما و سرگرمی فعالیت می‌کند و در طول دوران حرفه‌ای خود در بیش از ۶۰ فیلم بازی کرده است. او اولین تجربه کارگردانی خود را با فیلم «میستی را برایم پخش کن» (Play Misty for Me) به دست آورد که در سال ۱۹۷۱ منتشر شد، او علاوه بر کارگردانی در این فیلم به ایفای نقش نیز پرداخت. ایستوود از زمان آغاز حرفه کارگردانی در بسیاری از فیلم‌های خود به ایفای نقش پرداخته که در این بین می‌توان به «نابخشوده» (Unforgiven)، «گاوچران‌های فضا» (Space Cowboys)، «دختر میلیون دلاری» (Million Dollar Baby) و «فریاد بزن ماچو» (Cry Macho) اشاره کرد.
ایستوود به دلیل موفقیت در زمینه بازیگری، کارگردانی، تهیه‌کنندگی و آهنگ‌سازی در صنعت فیلمسازی، جایگاهی برتر دارد. از جمله فیلم‌های موفقی که او در آن‌ها به ایفای نقش پرداخته اما کارگردانی نکرده نیز می‌توان به «به خاطر یک مشت دلار» (A Fistful of Dollars)، «خوب، بد، زشت» (The Good, the Bad and the Ugly) و «قاچاقچی» (The Mule) اشاره کرد.
ادگار رایت
کارگردان انگلیسی، «ادگار رایت» از آغاز دهه ۱۹۹۰ فیلم‌های موفق بسیاری را کارگردانی کرده و در این بین، در ۸ فیلم به عنوان بازیگر نیز حضور پیدا کرده است. اولین فیلمی که او به عنوان کارگردان و بازیگر در آن حضور داشت، فیلم «یک مشت انگشت» (A Fistful of Fingers) محصول سال ۱۹۹۵ بود. پس از آن، رایت در فیلم‌های «شان مردگان» (Shaun of the Dead) و «پلیس خفن» (Hot Fuzz) نیز حضور پیدا کرد. او نقش یکی از زامبی‌ها در خبر تلویزیونی را در فیلم «شان مردگان» و مردی با چرخ دستی را در «پلیس خفن» بازی می‌کند که در هر دو مورد صورتش به خوبی دیده نمی‌شود.
رایت در فیلم «ته دنیا» (The World’s End) نقش کارگر ساختمانی را بازی می‌کند و در سال ۲۰۱۸، به طور ناخواسته در فیلم «بیبی راننده» (Baby Driver) حضور می‌یابد. انعکاس رایت در ویترین مغازه لوازم موسیقی زمانی که «بیبی» با بازی «انسل الگورت» ادای نواختن ترومپت را درمی‌آورد دیده می‌شود. رایت تصمیم گرفت حضور اتفاقی خود را از فیلم حذف نکند اما با استفاده از جلوه‌های ویژه، بازتاب مانیتور را از فیلم حذف کرد تا به نظر یکی از عابران پیاده برسد.
چارلی چاپلین
«چارلی چاپلین» یکی از مشهورترین کارگردانان و کمدین‌های جهان است. او آن‌قدر مشهور است که حتی کسانی که فیلم‌هایش را ندیده‌اند نیز او را می‌شناسند. او یک هنرمند بی‌نظیر و با استعدادهای فراوان است. چاپلین، یک بازیگر، کارگردان، کمدین، تهیه‌کننده و آهنگ‌ساز منحصربه‌فرد بود. او در اولین فیلمش، «بیست دقیقه عشق» (Twenty Minutes of Love) محصول سال ۱۹۱۴نقش بازیگر، نویسنده و کارگردان را بر عهده داشت. او تا سال ۱۹۱۶، در همه فیلم‌هایش این نقش‌ها را ایفا می‌کرد تا اینکه از سال ۱۹۱۷ تهیه‌کنندگی فیلم‌هایش را نیز برعهده گرفت.
در سال ۱۹۱۸، او اولین فیلم خود، «زندگی سگی» (A Dog’s Life) را توسط کمپانی فیلمسازی خود ساخت و در آن نقش‌های بازیگر، نویسنده، کارگردان، تهیه‌کننده و آهنگ‌ساز را بر عهده داشت. پس از «زندگی سگی»، چاپلین بالغ بر ۲۰ فیلم دیگر به همین روش ساخت که در این بین می‌توان به «جویندگان طلا» (The Gold Rush)، «سیرک» (The Circus)، «عصر جدید» (Modern Times) و «دیکتاتور بزرگ» (The Great Dictator) اشاره کرد.
مارتین اسکورسیزی
«مارتین اسکورسیزی» سال‌هاست که در فیلم‌های خود حضور پیدا می‌کند که در این بین برخی نقش‌های بزرگ‌تر و برجسته‌تر مانند نقش او به عنوان مسافر در فیلم «راننده تاکسی» (Taxi Driver) هستند. اسکورسیزی در نقش مسافری که سایه‌های پشت پنجره را می‌پاید به «تراویس بیکل» با بازی «رابرت دنیرو» می‌گوید که بیرون ساختمان منتظر بماند و به او توضیح می‌دهد که چطور می‌خواهد همسرش را با اسلحه مگنوم .۴۴ بکشد. این، مهم‌ترین کامئو اسکورسیزی است و او تنها به عنوان جایگزین بازیگری که به دلیل مصدومیت در لحظات آخر از نقش کناره‌گیری کرده بود در فیلم «راننده تاکسی» حضور یافت.
از دیگر فیلم‌هایی که اسکورسیزی در آن‌ها حضور پیدا کرده می‌توان به «سلطان کمدی» (The King of Comedy)، «داستان‌های نیویورکی» (New York Stories)، «دارودسته‌های نیویورکی» (Gangs of New York) و «هوگو» (Hugo) اشاره کرد. در فیلم «دارودسته‌های نیویورکی»، اسکورسیزی در نقش زمین‌دار پول‌داری حضور پیدا می‌کند که «جنی» با بازی «کامرون دیاز» جیب او را می‌زند. در فیلم «هوگو» نیز اسکورسیزی نقش عکاسی را بازی کرد که از «ژرژ ملیس» عکس می‌گرفت.
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
MSUsefian
MSUsefian
۳۱ مرداد ۱۴۰۱ ۱۲:۰۹
ابراهیم حاتمی کیا چی پس؟! 😅
۰
۱
برای امتیاز‌دهی باید وارد شوید
پاسخ
lavine
lavine
۳۰ مرداد ۱۴۰۱ ۱۸:۰۰
david lynch
۱
۰
برای امتیاز‌دهی باید وارد شوید
پاسخ