«متد اکتینگ» که در دهه ۱۹۳۰ توسط «ایلیا کازان» و «لی استراسبرگ» خلق شد، یکی از تکنیکهای محبوب بازیگری است که در چند سال گذشته بحثهایی پیرامون درست یا غلط بودنش به راه افتاده. بازیگر با این تکنیک بر روی احساسات و عواطف و خاطراتش تکیه میکند تا نمایشی نزدیک به واقعیت ارائه دهد و پشت دوربین هم از نقش خود بیرون نمیآید. بعضی از بزرگترین ستارگان هالیوود از جمله «دنیل دی لوییس» این روش را برای بازیگری برگزیده بودند و امروز بازیگرانی مانند «جرمی استرانگ» راه آنها را ادامه میدهند. از سوی دیگر این روش منتقدینی چون «مدس میکلسن»، «ویل پولتر»، و «جان برنتال» دارد.
در ادامه برخی از باورنکردنیترین رفتارهای بازیگران هالیوود در حین انجام متد اکتینگ فهرست میشود:
جرد لتو
وقتی جرد لتو نقش «جوکر» را در «جوخه انتحار» (Suicide Squad) «دیوید آیر» بازی میکرد، گزارشهایی منتشر شد در این خصوص که او برای ماندن در شخصیتش رفتارهای غیرمتعارفی نشان داه است. یکی از شایعهها این بود که او به هم-بازیاش «مارگو رابی» که نقش «هارلی کویین» را بازی میکرد یک موش مرده هدیه داده است. لتو با این حال، در مصاحبه با مجله «جیکیو» این شایعه را تکذیب کرد و گفت به رابی شیرینی دارچینی هدیه داده است.
«دنیل اسپینوزا» کارگردان «موربیوس» (Morbius) نیز در مصاحبه با «آپراکس» تأیید کرده است که لتو در میان برداشتها برای استفاده از سرویس بهداشتی با ویلچر حرکت میکرده تا رفتاری شبیه به شخصیت «موربیوس» نشان دهد. اسپینوزا در پاسخ به این پرسش که آیا این گزارشها واقعیت دارند یا نه میگوید: «بله. چون به نظر من این چیزی است که جرد فکر میکند، چیزی است که جرد به آن معتقد است، حتی وقتی در حال بازی در نقش «مایکل موربیوس» نرمال بود، باید انجامش میداد، چون در تمام زندگیاش این عذاب را تحمل کرده. هرچند خودش زنده و قوی است، باید تفاوتی باشد. روش آدمها [متفاوت] است دیگر.»
لتو در «موربیوس» نقش دکتر «مایکل موربیوس» را بازی میکند که روی خفاشهای خونآشام آزمایش میکند تا بیماریاش را درمان کند. این بیماری مایکل را بهشدت ضعیف کرده تا جایی که برای راه رفتن باید از عصای زیر بغل کمک بگیرد.
رابرت دنیرو
«رابرت دنیرو» برای بازی در فیلم «راننده تاکسی» (Taxi Driver) به کارگردانی «مارتین اسکورسزی»، در شیفتهای ۱۲ ساعته به عنوان راننده تاکسی کار کرده بود. اسکورسیزی در جشنواره ترایبکا سال ۲۰۱۶ گفته بود که یکی از مسافران بازیگر را شناخته است.
اسکورسیزی به دنیرو میگوید: «به من گفتی که یک مرد وارد ماشین شد، و نام تو را روی گواهینامه رانندگی دید و گفت: «خدای من، شما برنده اسکار شدهاید! به دست آوردن نقش برای بازیگران اینقدر سخت است؟»» دنیرو میگوید: «جواب دادم: «بله. [سخت است.]»»
ال پاچینو
«ال پاچینو» در حین فیلمبرداری «سرپیکو» (Serpico) در سال ۱۹۷۳، به حدی در شخصیتش فرو رفته بود که جلوی یک راننده کامیون را گرفته و او را به خاطر آلوده کردن هوا تهدید کرده است. پاچینو به یاد میآورد: «یک روز گرم تابستانی بود، و من در صندلی عقب یک تاکسی. کامیونی بود که دودش را توی صورت من رها میکرد. فریاد زدم: «چرا این کثافت را در خیابانها ول میکنی؟» گفت: «به شما چه ربطی دارد؟» فریاد زدم: «من یک پلیسم، و شما بازداشتید، ماشین را بزنید کنار!» نشان سرپیکوی خودم را بیرون آوردم. برای یک لحظه حس فوقالعادهای داشت. میخواستم بازداشتش کنم، اما بعد به خودم آمدم.»
جیمی فاکس
«تیلور هکفورد» کارگردان «ری» (Ray) میگوید «جیمی فاکس» برای بازی در نقش «ری چارلز» مانند اسطوره موسیقی سول بینایی خود را از بین برده است. او در مصاحبه با «نیویورک تایمز» از این تجربه چالشبرانگیز گفته بود: «تصور کنید که چشمان شما ۱۴ ساعت در روز با چسب بسته شود. این یک حکم حبس برای شماست.» او اضافه میکند که همکارانش اغلب فراموش میکردند که او نمیتواند ببیند.
جودی فاستر
«جودی فاستر» برای بازی در نقش «کلاریس» در فیلم «سکوت برهها» (Silence of the Lambs) با مأموران افبیآی همکاری کرد. او با امور روزانه آنها در آکادمی افبیآی در کوانتیکو آشنا شد و با «جان داگلاس» دیدار کرد، مردی که در زمینه قاتلین زنجیرهای در ایالات متحده تخصص داشت. فاستر در مصاحبه با «امپایر» به این پرسش پاسخ داد که از این تجربه چه آموخته است: «اینکه نمیتوانید روی «روشهای عملیاتی» (MO) تکیه کنید وقتی روی قاتلین زنجیرهای تحقیق میکنید... قاتلهایی وجود دارند که ۳۰۰۰ مایل برای کشتن یک نفر سفر میکنند و ۳۰۰۰ مایل دیگر میپیمایند تا برگردند. هیچ سرنخی وجود ندارد. منطقی نیست.»
هالی بری
«هالی بری» در فیلم «تب جنگل» (Jungle Fever) به کارگردانی «اسپایک لی» نقش یک معتاد به مواد مخدر را بازی کرد. او برای آماده کردن خودش به اقامتگاه افراد معتاد رفت. بری در مصاحبه با «وندی ویلیامز» گفته بود که به مدت ۱۰ روز استحمام نکرده تا بیشتر در شخصیتش فرو برود. وقتی ویلیامز میگوید تصور نمیکرده که بازیگران زن چنین اقداماتی انجام دهند بری پاسخ میدهد: «از [هم-بازیام «ساموئل ال. جکسون»] بپرسید. او میداند چه بویی داشت.»
دنیل دی لوییس
«دنیل دی لوییس» یکی از معروفترین متد اکتورهای هالیوود است. او برای «آخرین موهیکان» (Last of the Mohicans)، یاد گرفت چگونه پوست حیوانات را بکند، قایق بسازد، تبر پرتاب کند و در حین دویدن تیراندازی کند. در حین فیلمبرداری، او با استفاده از تکنولوژیهای مدرن نیز مخالفت میکرد.
دی لوییس برای فیلم «بوته آزمایش» (The Crucible) در سال ۱۹۹۶ بدون آب و برق در یک دهکده شبیه به قرن هفدهم زندگی کرد و محل زندگی شخصیتش در فیلم را به دست خودش ساخت و با اسب جابجا میشد.
«سالی فیلد» فاش کرده است که در حین فیلمبرداری فیلم «لینکلن» (Lincoln) در سال ۲۰۱۲، دی لوییس متد اکتینگ را هنگام نوشتن پیامهای متنی به سطح دیگری رسانده است. فیلد به «تایم» میگوید: «[پیامها را] امضاء میکرد: «ارادتمند. ای. [لینکلن]» به شکل شخصیت ماری به او جواب میدادم و انتقاد میکردم که وقتش را تلف نکند و به دنبال کار مفیدتری برود.»
نیکول کیدمن
«نیکول کیدمن» فاش کرده است که برای سریال «نه غریبه کامل» (Nine Perfect Strangers) به مدت پنج ماه از شخصیتش بیرون نیامده است.
کیدمن توضیح میدهد: «تنها به این شکل میتوانستم با دیگران ارتباط برقرار کنم وگرنه رفتارم مثل بازیگری میشد و من هیچ دوست نداشتم اینگونه باشد.» این بازیگر ۵۴ ساله سریال «نه غریبه کامل» را «دیوانهوار» و «چالشبرانگیز» میخواند و میگوید: «وقتی میگویند سریال را توصیف کنید، هنوز نمیتوانیم، یعنی اگر از هر یک از ما بپرسید ژانر سریال چیست، نمیدانیم.»
لیدی گاگا
«لیدی گاگا» در مصاحبه با مجله «ووگ» بریتانیا فاش کرده است که برای بازی در نقش «پاتریزیا رجانی» در فیلم «خاندان گوچی» (House of Gucci) به کارگردانی «ریدلی اسکات» متد اکتینگ در پیش گرفته است: «از وقتی شروع به کار روی این فیلم کردم سه سال میگذرد، و میخواهم کاملاً صادق و شفاف باشم: به مدت یک سال و نیم در نقش این زن ماندم. و به مدت ۹ ماه با لهجه او حرف زدم. [حتی] پشت دوربین. هرگز از نقش بیرون نیامدم. با او ماندم.» گاگا اضافه میکند: «یا در اتاق هتل بودم و در نقش رجانی زندگی و حرف میزدم، یا در محل فیلمبرداری، در نقش او زندگی و حرف میزدم. به یاد میآورم که یک روز در ایتالیا با کلاهی بر سر بیرون رفتم تا قدم بزنم. نزدیک به دو ماه بود که قدم نزده بودم و مضطرب شدم. تصور میکردم مقابل دوربین یک فیلم هستم.»
گاگا در مصاحبه با «هالیوود ریپورتر» میگوید برای بازی در نقش رجانی برقراری ارتباط با رنجهای او، خاطرات تلخ گذشته خودش از جمله تجاوز در سن ۱۹ سالگی را به یاد میآورده است. گاگا میگوید اغلب پس از تجربه احساساتی مرکب از «اضطراب، فرسودگی، آسیب روحی، خستگی، تعهد و عشق» بالا میآورده است: «بیدار میشدم، بالا میآوردم، به محل فیلمبرداری میرفتم، دوباره بالا میآوردم.» گاگا ادامه میدهد: «ریدلی گفت: «نمیخواهم خودت را زجر دهی.» گفتم: «دادهام. بهرحال قبلاً این مشکلات را از سر گذراندهام. شاید به شما هم ببخشمش.» جواب داد: «خوب، تا همین جا کافی است و دیگر این کار را با خودت نکن.»»
بندیکت کامبربچ
«جسی پلمانز» معترف شده است که «بندیکت کامبربچ» در حین فیلمبرداری «قدرت سگ» (The Power of Dog) به کارگردانی «جین کمپیون» او را ناراحت کرده است. پلمانز و کامبربچ در این درام وسترن نقش دو برادر را بازی میکنند که شخصیتهایشان شباهت ظاهری و باطنی زیادی با هم ندارند. کامبربچ پیشتر فاش کرده بود که در حین فیلمبرداری و حتی بین برداشتها از قالب شخصیتش بیرون نمیآمده و متد اکتینگ را پیشه میکرده است. «کریستن دانست» که در فیلم مانند دنیای واقعی همسر پلمانز است تأیید کرده است که کامبربچ در محل فیلمبرداری با او حرف نزده است.
پلمانز در مصاحبه با «ورایتی» در مورد این فیلم میگوید: «یک بار پیش آمد که [کامبربچ] روی اعصاب من رفت. گفت: «چطوری، آدم گنده.» [توهینآمیز نبود و برای مثال] نگفت: «خپل.» در زندگیام چند نفری به من گفتهاند: «چطوری، آدم گنده» اما واکنش من این بود: «لعنت بر شیطان. یعنی چه.»»
کامبربچ در مصاحبه با مجله «اسکوایر» فاش کرده است که به مدت ۱۲ هفته در قالب شخصیتش مانده و به علت استعمال سیگار بدون فیلتر به مسمویت نیکوتین دچار شده است: «واقعاً سخت بود. کاغذهای بدون فیلتر، کام پشت کام پشت کام. سه بار دچار مسمویت نیکوتین شدم. وقتی مجبور باشید که زیاد سیگار بکشید واقعاً وحشتناک است.»
هیث لجر
«هیث لجر» برای بازی در نقش «جوکر» در «شوالیه تاریکی» (The Dark Knight) خودش را به مدت شش هفته در اتاق یک مسافرخانه حبس میکند. لجر در این انزوا با ابعاد روانشناسانه شخصیت خو میگیرد و تمامی حرکات «جوکر» از جمله صدای او و خندههای شیطانیاش را شکل میدهد. او برای ظاهر شخصیت «جوکر» از نوازنده راک «سید ویشس» و اطوار بیمارگونه شخصیت «الکس» با بازی «ملکوم مکداول» در فیلم «پرتقال کوکی» الهام میگیرد.
کریستین بیل
«کریستین بیل» در متد اکتینگ تقریباً بیهمتاست. این بازیگر برنده اسکار با کاهش و افزایش وزن شدید برای نقشهایش شهرت دارد اما خودش زمانی اعتراف کرده است که در یک مورد افراط کرده. او در مصاحبه با «ای!» میگوید دیگر نمیتواند مانند گذشته وزنش را کاهش یا افزایش دهد: «کمی بیشتر بیحوصله شدهام، چون پابهسنگذاشتهام و احساس میکنم اگر به این کار ادامه دهم میمیرم. بنابراین ترجیح میدهم نمیرم.»
بیل در سال ۲۰۲۰ به «سیبیاس» گفته بود که احتمالاً در نقشهایی که نیاز به کاهش و افزایش وزن داشته باشند بازی نمیکند: «دائماً با خود میگویم که دیگر کافی است. بله، واقعاً فکر میکنم که دیگر کافی باشد.»
بیل در مصاحبه با مجله «جیکیو» میگوید برای فیلم «ماشینیست» (The Machinist) در سال ۲۰۰۴ هر روز به خوردن یک سیب و کنسرو تن بسنده کرده تا وزن خود را به ۶۵ پوند برساند. او میگوید حتی اعضای خانوادهاش نگران شده بودند: «کاهش وزن برای «ماشینیست» یک نمونه روشن است. میتوانم بگویم که زیادهروی کردم. نه به شکلی که مشخصاً خطرناک باشد، بلکه بهتر است بگویم جالب توجه شد به شکلی که دوستان و خویشان متوجه شدند – و برایشان لذتبخش نبود.»
بیل ادامه میدهد: «در مورد افسردگی بالینی یا هرچه که میخواهید اسمش را بگذارید نمیدانم، اما اطرافیانم – دوستان و خانواده – به وضوح میدیدند که مشکلی پیش آمده. وقتی فیلمبرداری تمام شد ساعتها به دیوار خیره میشدم و به شغلهای دیگر فکر میکردم. خود فیلم عملکرد خیلی خوبی نداشت و بدون تردید برای هر بینندهای ساخته نشده بود، اما پروژهای بود که به من تلنگری که لازم داشتم را زد. باعث شد حواسم را جمع کنم.»
بیل برای بازی در نقش «دیک چنی» در «معاون» (Vice) هم به مصرف بیش از اندازه پای روی آورد.
واکین فینیکس
«واکین فینیکس» که زندگی پرفراز و فرودی را سپری کرده، بازیگر بااستعدادی است که رفتارهای عجیبی در پشت دوربین از او سر زده است. فینیکس به مدت یک سال و نیم به شوخی ادعا کرد که از بازیگری کنارهگیری کرده. او و «کیسی افلک» که با «سامر» خواهر فینیکس ازدواج کرده، دائماً از پیامدهای شهرت میگفتند، اما این دو تصمیم گرفتند گامی فراتر بگذارند و تظاهر کنند که سلبریتیهایی مفلوک و بیچارهاند. افلک از فینیکس فیلمبرداری کرد تا به مردم نشان دهد سلبریتی بودن یعنی چه. دیری نگذشت که فینیکس ادعا کرد از بازیگری «کنارهگیری» میکند. افلک تمامی اقدامات شرمگین او را دنبال میکرد اما هیچکس به جز «پی. دیدی»، «بن استیلر»، «ناتالی پورتمن» و «ادوارد جیمز الموس» نمیدانست مستند «من هنوز اینجا هستم» (I’m Still Here) آنها برای نمایش این تغییرات و دگرگونیها چیزی بیش از یک شوخی نیست. حتی وقتی فیلم در جشنواره ونیز اکران شد، برخی تردید کردند که فیلم ممکن است واقعی باشد.
فینیکس در سال ۲۰۱۸ به «گاردین» گفته بود: «این فیلم به شکل یک شوخی دنبالهدار شروع شد. مثل یکی از بخشهای برنامه «اسانال» بود: یک بازیگر ۳۵ ساله چطور از بازیگری کنارهگیری میکند؟ بنابراین فکر کردم: «بیایید این ایده را به واقعیت تبدیل کنیم... نسخهای انحرافی از آن – مانند یک سیتکام با رده سنی بزرگسال.» اما از کنترل خارج شد.»
نمایش فینیکس با ظاهری نامرتب در محافل عمومی ادامه پیدا کرد و شایعه درگیری او با مخاطبین حاضر در استودیوهای تلویزیونی شنیده میشد. فینیکس در مصاحبههایش حرفهای وحشتناکی به زبان میآورد و در تلویزیون هیچکس نمیدانست که او واقعاً قرار است چه بگوید و چگونه رفتار کند. اما یکی از مصاحبههای تلویزیونی او با «دیوید لترمن» بهیادماندنی شد.
فینیکس در مصاحبه با لترمن گیج و پریشان به نظر میرسید و حرفهایش نامفهوم بود. پرسشهای مجری را زیر لب جواب میداد تا جایی که لترمن به شوخی گفت: «در مورد روزهایی که با «یونابامر» [ریاضیدان، آنارشیست، رهبر جنبش ضدتکنولوژی و قاتل زنجیرهای] گذراندهای چه میتوانی به ما بگویی؟»
با انتشار فیلم، افلک و فینیکس اعتراف کردند که «هنوز اینجا هستم» یک شوخی بزرگ بوده است. افلک به «نیویورک تایمز» گفته بود: «[میخواستیم] مخاطبین روایت فیلم در مورد ازهمپاشیدگی سلبریتیها را تجربه کنند، بیآنکه فرضیاتشان درهمشکسته شود.» فینیکس بعدها از لترمن عذرخواهی کرد و به «تایم» گفت: «میخواستم خودم را در وضعیتی قرار دهم که به نظر تازه برسد و الهامبخش رویکردهای جدید به بازیگری باشد. به خاطر خودم انجامش ندادم.»
فینیکس برای بازی در نقش مسیح در فیلم «مریم مجدلیه» (Mary Magdalene) رژیم غذایی ۳۰۰ کالری در روز را رعایت کرد. او به «ایندیپندنت» گفته بود که این فرایند «ظالمانه» در سیسیل حتی دشوارتر شده است: «جایی که فقط میخواهید بروید کمی پاستای خوب و لیوانی شراب بخورید.»
«گرث دیویس» کارگردان فیلم به «اسکوایر» میگوید: «همکاری با واکین مثل همکاری با یک جانور زیبای وحشی است، جایی که باید به او فضا بدهید تا آزاد باشد، تا نمایش او بتواند آزادانه پرسه بزند: نمایشی صریح، برنامهریزینشده و واقعاً طبیعی...»
فینیکس برای فیلم «نگران نباشید، پیاده زیاد دور نمیشود» (Don't Worry, He Won't Get Far on Foot) ماهها صرف تحقیق و بررسی محدودیتهای جسمانی کرد، در حالی که برای فیلم «مرشد» (Master) و نقش کهنهسربازی که از رهبر یک فرقه مذهبی پیروی میکند، براکتهایی در دهان خود گذاشت تا از خندیدنش جلوگیری کند. او در مصاحبه با «نیویورک تایمز» میگوید ویدیوهایی از جانوران در اسارت را نیز بررسی کرده است: «واکنش نابی است، و شما حرکات عضله را میبینید. میدانستم که این چیزی است که میخواهم نشان دهم – جانوران به خودشان صدمه میزنند، و حتی به آن آگاه نیستند، اما چیزی از درونشان میگوید برو بیرون، برو بیرون.»
جیم کری
در مورد متد اکتینگ «جیم کری» در فیلم «مردی روی ماه» (Man on the Moon) گزارشهایی منتشر شده بود، اما در سال ۲۰۱۷ مستند «جیم و اندی» (Jim & Andy: The Great Beyond) نتفلیکس تصاویری از پشت صحنه نشان داد که لحظاتی فراتر از آب دهان انداختن کری به صورت «جری لالر» کشتیگیر فاش میساخت.
کری که در این فیلم نقش «اندی کافمن» کمدین را بازی کرده میگوید: «اندی احساس کرد که لازم است همیشه در شخصیت بمانم.» او اضافه میکند: «وقتی فیلم تمام شد، دیگر نمیتوانستم به یاد بیاورم که چه کسی بودهام. نمیدانم اگر بخواهم مسیح باشم چه پیش میآید.»
نیکلاس کیج
«نیکلاس کیج» اگرچه امروز با ولخرجیها و فیلمهای اکشن متوسط و میمهای اینترنتی شناخته میشود، و در «اقتباس» (Adaptation) و «ترک لاس وگاس» (Leaving Las Vegas) نمایش تحسینبرانگیزی داشته، اما در سالهای ابتدایی دوران بازیگریاش در سال ۱۹۸۴ وقتی در فیلم درام «بردی» (Birdy) نقش یک کهنهسرباز ویتنامی را بازی کرد که از بهترین دوستش با بازی «متیو مودین» در یک بیمارستان عیادت میکند، برای نزدیک شدن به تجربه میدان جنگ در سن ۱۹ سالگی دندان عقلش را بدون بیحسی کشید و هفتههای بعد را با بانداژ گذراند تا درد جسمانی و عذاب شخصیتش در فیلم را درک کند.
مارتین شین
«اینک آخرالزمان» (Apocalypse Now) «فرانسیس فورد کاپولا» حواشی بسیار زیادی داشت و فیلمبرداری آن ۱۳ ماه طول کشید. شین که در این فیلم جایگزین «هاروی کیتل» اخراجی شده بود، برای بازی در نقش «فرمانده بنجامین ال. ویلارد» از خاطرات و مشکلات زندگی خودش الهام گرفت و اعتیاد او به الکل نقشی کلیدی در نمایش او داشت. این بازیگر در روز فیلمبرداری کاملاً مست بود و کاپولا صحنههای ملاشی کردن آینه و گریههای او که در فیلمنامه وجود نداشت را فیلمبرداری کرد.
کاپولا در مورد مشکلات فیلمبرداری این فیلم گفته بود: «فیلم من در مورد ویتنام نیست، خود ویتنام است.» شین پس از انتقال محل فیلمبرداری به جنگل گفته بود: «نمیدانم که زنده میمانم یا نه.» او در ادامه دچار حمله قلبی شد و مسیری ۴۰۰ متری را سینهخیز رفت.
وال کیلمر
«وال کیلمر» پیش از آنکه نقش «جیم موریسون» را در فیلم بیوگرافیکال «دورز» (The Doors) به دست بیاورد، هزاران دلار برای تولید یک موزیک ویدیو از خودش در نقش موریسون هزینه کرد تا «الیور استون» کارگردان فیلم را تحت تأثیر قرار دهد. او پس از به دست آوردن این نقش نوشتهها و مصاحبههای موریسون را خواند و در محل سکونت خواننده در جنوب کالیفرنیا وقت گذراند. کیلمر اجرای بیش از ۵۰ ترانه را فراگرفت تا جایی که اعضای گروه «دورز» با شنیدن آنها نمیتوانستند صدای موریسون را از کیلمر تشخیص دهند.
کیلمر برای این فیلم ستایش شد اما او در مصاحبهای گفته بود که نمایشاش خصوصیتی فراطبیعی ندارد: «فقط موهبت بازیگری است. تسخیرشدگی [فراطبیعی] نیست، فقط یادآوری میکند که همه ما با ذهن خود میتوانیم چه کنیم، اگر آزاداندیش باشیم و اراده کنیم. هر کاری میتوانیم انجام دهیم.»
هیلاری سوانک
«هیلاری سوانک» برای به دست آوردن نقش یک مرد تراجنسیتی به نام «برندن تینا» در فیلم «پسرها گریه نمیکنند» (Boys Don't Cry)، با لباسهای همسرش تست بازیگری داد و بر ۱۰۰ بازیگر دیگر غلبه کرد. «کیمبرلی پیرس» کارگردان فیلم برای پیدا کردن بازیگر درست سه سال وقت گذاشته بود. سوانک پس از برگزیده شدندش چند هفته در پشت دوربین و مقابل آن به عنوان یک مرد تراجنسیتی زیست و وزن زیادی کم کرد تا چهرهاش مردانهتر به نظر برسد.
سوانک میگوید: «نمیدانستم که زندگی در دنیا به عنوان فردی که نمیتوانند تعریفش کنند چگونه است. دنیای واقعاً غریبانهای است. این فرصت شگفتانگیز را داشتم که به عنوان یک هنرمند رشد کنم، اما اتفاقاً به عنوان یک انسان هم رشد کردم.»
مت دیمون
«مت دیمون» شهرتش را مدیون «جیسون بورن» (Jason Bourne) و «ویل هانتیگ خوب» (Good Will Hunting) است، اما برای درام جنگی «شهامت زیر آتش» (Courage Under Fire) در سال ۱۹۹۶ در نقش یک پزشک معتاد به هروئین، روزی ۱۳ مایل دوید تا وزن خود را ۱۳۹ پوند کاهش دهد. پس از پایان فیلم، دیمون تا یک سال و نیم داروهای خاصی مصرف میکرد تا مشکل غده فوقکلیوی خودش را برطرف کند.
اشتون کوچر
درگذشت «استیو جابز» مدیر عامل اپل در سال ۲۰۱۱ باعث شد که استودیوهای هالیوود برای تولید یک فیلم بیوگرافیکال رقابت کنند. «جاشوا مایکل استرن» در سال ۲۰۱۳ برای فیلم مستقل «جابز» (Jobs) «اشتون کوچر» را برگزید که سه ماه صرف آمادهسازی خود برای فراگرفتن لهجه و حرکات جابز کرد. اما کوچر به همین بسنده نکرد و مانند جابز که کوشید سرطانش را با میوهخواری درمان کند، این رژیم غذایی را بیازماید. اما میوهخواری کوچر را دو روز پیش از فیلمبرداری راهی بیمارستان کرد و مشکلاتی برای لوزالمعده او به وجود آورد. کوچر میگوید: «واقعاً وحشتناک بود... با توجه به اینکه [جابز با سرطان لوزالمعده از دنیا رفته.]»
جانی دپ
در سال ۲۰۱۸ تصاویری از «جانی دپ» به اشتراک گذاشته شد که او را با ظاهری رنگپریده و لاغر نشان میداد. هواداران دپ و دیگران گمانهزنی میکردند که او یا به مواد مخدر اعتیاد پیدا کرده و یا مشکلات جسمانی جدی دارد. اما کاشف به عمل آمد که او خود را برای بازی در «استاد» (The Professor) آماده میکرد. دپ نقش یک استاد دانشگاه را بازی کرده است که با یک بیماری مرگبار از دنیا رفت.
سیلوستر استالونه
رویکرد «سیلوستر استالونه» به «راکی ۴» (Rocky IV) به شکلی بود که رقابت «راکی بالبوا» و «ایوان دروگو» تا حد ممکن واقعی به نظر برسد. استالونه در مستند پشت صحنه فیلم فاش میکند که در حین فیلمبرداری صحنه مبارزه با «ایوان دروگو» روس با بازی «دولف لاندگرن» یک تجربه نزدیک به مرگ داشته است: «اولین صحنهای که ضبط کردیم ورود من، ورود لاندگرن، و معرفی بود و بعد در حین مبارزه بهشدت مصدوم شدم و باید برای مراقبتهای ویژه من را از کانادا به کالیفرنیا میبردند. [لاندگرن] من را پودر کرد. در آن لحظه احساسش نکردم اما آن شب قلبم متورم شد. فشار خونم به ۲۶۰ رسید و شروع کردم به حرف زدن با فرشتهها. تا به خود آمدم دیدم که در در یک پرواز اضطراری و در ارتفاع پست هستم. تحت مراقبتهای ویژه و در احاطه راهبهها بودم اما پس از آن، باید برمیگشتم و مبارزه را به پایان میرساندم.» استالونه در پاسخ به این پرسش که چرا ضربه لاندگرن از فیلم حذف نشد میگوید: «چطور میتوان آن را حذف کرد؟»
استالونه در جشنواره کن سال ۲۰۱۹ در مورد این حادثه گفته بود: «به دولف گفتم: «کاملاً درنده باش. سعی کن من را در ۳۰ ثانیه اول شکار کنی. خیلی سخت نگیر، اما تلاش کن.» او خیلی سخت مبارزه کرد و به زیر قلبم ضربه زد. دستکشهایی که آن زمان داشتیم امروز غیرمجاز است. دستکشهای خیلی سختی بودند.»
شیا لباف
«شیا لباف» که نقشهایش را بسیار جدی میگیرد و از جان و دل مایه میگذارد، در فیلم «خشم» (Fury) «دیوید آیر» مقابل «اسکات ایستوود» و «برد پیت» نقش یک راننده تانک به نام «بوید سوان» ملقب به «انجیل» را بازی کرده است. او در مصاحبه با «دیزد» میگوید: «دیوید [آیر] از ابتدا به ما گفت: «میخواهم هرچه دارید رو کنید.» بنابراین یک روز پس از آنکه نقش را به دست آوردم، به «گارد ملی ایالات متحده» ملحق شدم.» لباف چند هفته در یک پایگاه نظامی گذراند و خودش را آزار داد: «دندانم را کشیدم، با چاقو صورتم را زخم کردم. چهار ماه خودم را نشستم.»
در فیلمنامه «خشم» آمده بود که «اسکات ایستوود» در یکی از صحنهها به یک تانگ آب دهان بیندازد، اما لباف از این موضوع آگاهی نداشته و رفتار ایستوود را توهینآمیز دانست. ایستوود در مصاحبه با «اینسایدر» فاش میکند که پس از به وجود آمدن این برخورد «برد پیت» میانجیگری کرده است: «[لباف] از من ناراحت شد و لحظه خشونتآمیزی به وجود آمد و برد پیت نهایتاً مداخله کرد.» او اضافه میکند: «[رفتارها در محل فیلمبرداری] همیشه باید باعث پیشرفت پروژه شوند، نه اینکه مردم را در موقعیت و محیطی مزخرف یا توهینآمیز و ناخوشایند قرار دهند.»
تام هنکس
«تام هنکس» برای فیلم «لیگ خودشان» (A League of Their Own) ۳۰ پوند اضافه وزن پیدا کرد و سپس برای «فیلادلفیا» (Philadelphia) چندین پوند دیگر کاهش وزن داشت. اما برای درام «دورافتاده» (Cast Away) باید بیشترین مشکلات را تحمل میکرد. هنکس در فیلم «رابرت زمکیس» نقش کارمندی به نام «چاک» را بازی میکند که هواپیمایش در یک جزیره دورافتاده سقوط میکند. زمکیس نیمه اول فیلم را ساخت و سپس فیلمبرداری را به مدت یک سال متوقف کرد تا هنکس بیش از ۵۰ پوند وزن خود را کاهش دهد، ریشاش بلند و پوستش تیره شود.
متیو مککانهی
«متیو مککانهی» برای کاهش وزن در فیلم «باشگاه خریداران دالاس» (Dallas Buyers Club) و بازی در نقش «ران وودراف» سوارکار واقعی که در اولین روزهای بحران ایدز در دهه ۱۹۸۰ به اچآیوی مبتلا شد، از «تام هنکس» الهام گرفت که در «فیلادلفیا» و «دورافتاده» تجربه مشابهی داشت. مککانهی به «پیپل» میگوید: «اتفاقاً با تام تماس گرفتم و گفتوگوی بسیار خوبی با او در مورد تجربهاش از کاهش وزن در این دو فیلم داشتم.» او وزن خودش را از ۱۸۵ پوند به ۱۳۵ رساند در حالی که هدفش ۱۴۵ پوند بود. مککانهی به «ریدیو تایمز» گفته بود که در آن زمان قدرت بیناییاش تضعیف شده است: «همه تیزبینی، انرژی و قدرتی که از گردن به پایین از دست دادم به گردن به بالا منتقل شد.»
ناتالی پورتمن
فیلم «قوی سیاه» (Black Swan) «دارن آرونوفکسی» یک درام روانشناسانه هولناک در دنیای باله است. «ناتالی پورتمن» برای بازی در نقش رقصندهای به نام نینا ۲۰ پوند کاهش وزن پیدا کرد و یک رژیم غذایی بر پایه هویج و بادام اتخاذ کرد. او در مرحله پیش-تولید باید روزی هشت ساعت میرقصید و این رژیم غذایی کافی به نظر نمیرسید. پورتمن به «اینترتینمنت ویکلی» میگوید: «شبهایی بود که فکر میکردم به معنای واقعی کلمه در حال مردن هستم. اولین بار بود که فهمیدم تا چه حد میتوان وارد نقشی شد و از هم پاشید.» دنده پورتمن در حین فیلمبرداری «قوی سیاه» شکست اما او برای این فیلم برنده اسکار شد.
دیدگاهها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
danny13
danny13
۲۷ تیر ۱۴۰۱ ۱۵:۳۲
متد اکتینگ توسط کنستانتین استانیسلاوسکی پایه گذاری شده و نه الیا کازان! و توسط افراد مختلفی توسعه و گسترش پیدا کرد که تاثیر ۳نفر از دیگران برجسته تر بود: لی استراسبرگ، استلا آدلر و استنفورد میسنر.
razor1111
razor1111
۲۸ تیر ۱۴۰۱ ۰۰:۴۰
درود خداوند بر آنها باد
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
Givi
Givi
۲۷ تیر ۱۴۰۱ ۲۰:۲۳
و البته الیا کازان اولین نفری بود که در سینما ازش استفاده کرد.
۲
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
۴
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ