اکشن های خوب , بازی های خوب , داستان در حد قابل قبول (واقعا میتونست بهتر باشه خصوصا پردازش جیگسا) , موزیک عالی . مهم ترین نکته ای که در مورد punisher و daredevil وجود داره که من دوست دارم اینه که وقایع رو تند تند و پشت هم مثل خیلی از فیلم و سریالای کلیشه ای به خورد آدم نمیده . بعد از یه اتفاق سرد و غم انگیز و بی رحم , سرعت رو کم میکنه و با حجم بیش از حد اطلاعات خفت نمی کنه . با اپیزود اول طوفانی شروع کرد و ۲,۳ تا اپیزود کش دار و معمولی پیش رفت اما هرچی به جلو رفت بهتر شد و به نقطه عطفی که منتظر بودیم رسید . در کل واقعا میتونست بهتر باشه اما ... در کل به نظر من فصل دوم خوب بود و من دوست داشتم. لایق این review های متعددی که اون رو آشغال یا مجازات(!؟) میخونند نیست .

به طور کلی موافقم. جیگساو میتونست یه شخصیت عالی برای باکیفیت کردن فصل دوم باشه، ولی کارش رسید به دله دزدی و رفیق بازی الکی. برای اون خانواده سناتوره هم میتونم بگم که من پتانسیل زیادی توی اونا هم میدیدم. نویسنده ها میتونستن یه توطئه در سطح کل کشور آمریکا رو توی داستان قرار بدن؛ بالاخره هر چی که باشه اونای آدمای پولدار و بانفوذی بودن که حتی چشمشون رو به کاخ سفید دوخته بودن. این خودش میتونست علتی برای داشتن یه لشکری از دست نشونده ها و خائن ها توی نقاط مختلف آمریکا باشه. اونا میتونستن یه لشکر قاتل رو بفرستن سراغ فرانک و ایمی. که متاسفانه این اتفاقات نیفتاد.

کاملا موافقم ولی اینم که شما گفتی اگه داستانه فرعی رو برداریم هیچ فرقی نمیکنه یکمی ایراد داره چون اگه همین ایمی نبود و اون دردسری که خودشو فرانکو درگیرش کرد که فرانک از رو اجبار زنگ بزنه مامور مدانی و بقیه ماجرا. من کار ندارم که فرانک چرا خودشو درگیر کرد یا چرا مدانی تصمیم گرفت بیاد ولی از یه جهتم نگاه کنی شاید همین فصقلی کلید ماجرا بود و داستان روسو به نوعی که خوده فرانک داشت فراموشش میکرد و مدانی هیچ ارتباطی با فرانک بعد اون اتفاق نداشت شکل گرفت و داستان جون گرفت(یا شایدم من کاملا اشتباه میکنم)