زمان مطالعه: ۷ دقیقه
پیشنهاد هفتگی 30نما؛ فیلم پنجم : Dogtooth
دندان نیش، فیلمی به کارگردانی «یورگوس لنتیموس» محصول سال 2009 سینمای یونان می باشد. این فیلم که دومین ساخته ی بلند کارگردان 43 ساله ی یونانی است، در آن سال توانست در جشنواره هایی از جمله «Cannes» مورد توجه بسیاری از مردم و منتقدین قرار گرفته و در هشتاد و سومین مراسم آکادمی اسکار نامزد کسب جایزه ی بهترین فیلم خارجی زبان گردد. یورگوس لنتیموس جزو آن دسته کارگردان هاییست که اغلب نام وی را نمیشناسند و فیلم هایش در سینمای عامیانه مخاطب و بیننده ی آن چنانی ندارد، اما بدون شک اگر دیمین شازل با کارگردانی «لالا لند» و بری جنکینس با ساختن «مهتاب» معرف نسل جدیدی از کارگردان های سینما باشند، یورگوس لنتیموس با پشتکار قابل تحسینی که از خود به نمایش گذاشته، می تواند یکی از رهبران این موج جدید فیلم سازی در سینمای بین الملل به حساب آید. این شخص در دانشگاه های فیلم سازی یونان تحصیل کرده و سواد آکادمیک بالایی در فیلم سازی و علی الخصوص نویسندگی دارد. آخرین اقدام او در سینما اثری به نام «The Lobster» بود که توانست جوایز و نامزدی های بسیاری را برای این کارگردان در پی داشته باشد. او برای سال آینده ی میلادی فیلمی به نام «The Killing of a Sacred Deer» را به گیشه های سینما می برد. فیلم دندان نیش او اما یکی از بحث برانگیزترین فیلم های سال 2009 و حتی امروزه ی سینما به شمار میرود.
داستان فیلم روایتگر زندگی خانواده ای متشکل از پدر، مادر، دو دختر و یک پسر است که در خانه ای باهم زندگی می کنند. فرزندان این خانه هیچ شناختی از دنیای خارج و فضای بیرون از خانه ندارند چرا که بنا به گفته ی پدر و مادر خانواده، آن ها زمانی می توانند خانه را ترک کنند که دندان نیش سمت راستشان به طور طبیعی بیفتد. در این خانه هر اقدام مثبتی از سوی فرزندان با دریافت یک برچسب تشویق و هر رفتار اشتباه با یک خشونت روبه رو خواهد بود. فیلم مذکور بعد از ساخته شدن نام خود را به عنوان یکی از آثار فاخر سینمای یونان به ثبت رسانید. سوالی که کارگردان به دنبال مطرح کردن آن در ذهن مخاطب است در اواسط فیلم ایجاد می شود و آن این است که مگر دندان نیش یک فرد بالغ به خودی خود از جا در می آید؟ با ایجاد شدن این سوال در ذهن مخاطب، در حقیقت دفتری تازه به روی وی باز می شود. دفتری که در آن علاوه بر سوال بالا، پرسش های بسیاری در ذهن مخاطب شروع به جان گرفتن می کنند. یکی از منتقدان سینمای یونان به نام «دیمیتری دانکیاس» علاوه بر دادن امتیاز 8 از 10 به این فیلم، آن را به عنوان اثری بسیار «تاریک، سورئال و کابوس وار » توصیف نموده است. بدون شک ساخته شدن این فیلم توسط این کارگردان جوان باعث می شود نگاه ها بیش از پیش متوجه ی سینمای یونان شود. بسیاری از محافل هنری بعد از تماشای این فیلم، از کارگردان آن به عنوان «تئو آنجلوپولوس» جدید سینما یاد کرده اند. این شخص نیز یکی از بزرگان فیلم سازی سینمای یونان به شمار می رود.
فیلم دندان نیش بدون شک یک فانتزی منتقدانه از نحوه ی زندگی جزم گرایانه ی بسیاری از مردم در سراسر جهان است. فیلم در مرحله ی اول برخی از شعار ها و خط مشی های جامعه ی یونان و سپس جوامع بشری را مورد نقد قرار می دهد و با پیش روی در داستان به تعداد این انتقاد ها افزوده می شود. هر روز صبح مجبورید به نوار هایی گوش دهید تا دانش خود را در رابطه با جهان گسترش دهید. نوارهایی که در آن دریا به وسیله ای چرمی گفته می شود که می توانید روی آن بنشینید و زامبی نام یک گل زرد رنگ زیبا در حیاط خانه است. هیچ می دانستید که گربه خطرناک ترین موجود تاریخ بوده و غذایش انسان است؟ انسانی که هیچ گونه آزادی ای از خود ندارد و دیگران تمام زندگی اش را طبق یک چارچوب بسیار تحقیرانه به پیش برده اند چه چیزی برای از دست دادن دارد؟ فاصله ی بین آزاد بودن و نبودن، به از دست دادن یک دندان نیش متکی است. دندان نیشی که هرروز را در آرزوی از دست دادن آن به سر می بریم. فیلم بدین جهت که تصویری بی پرده از زندگی وحشتناک عده ای متعصب و پایبند به قوانین بی منطق را به شما نشان می دهد اثری بسیار وحشتناک است. عوامل دلهره آور در فیلم وجود ندارند اما فیلم مذکور به مراتب ترسناک تر از بسیاری از آثار ژانر وحشت داستان خود را به تصویر می کشد. ترسناک بدان جهت که مسائل مطرح شده در آن بسیار واقعی تر از جن و پریان به تصویر کشیده شده در فیلم های ترسناک هستند.
آن خانه ای که اغلب از آن به عنوان بهترین و امن ترین مکان کره ی زمین یاد می شود در این فیلم جهنمی است که باید در آن به مانند یک ربات طبق اصول و قواعد زندگی کنید و اگر این طور نباشد وضعیت بدی در انتظارتان خواهد بود. آدمی که تمام عمر را در خانه ی خود نقش یک زندانی را بازی کرده و بدون دانش این که مسیر اشتباهی را در پیش گرفته، بدون شک کاری جز زنده ماندن نکرده است. فیلم از بعضی جهات شما را یاد سینمای دیوید لینچ می اندازد. گاهاً با اتفاقات غیرمعمول شما را شوکه می کند. اگر به مکتب سورئال آشنایی داشته باشید می دانید که فیلم سازی در این چارچوب همواره در بردارنده ی استفاده ی بسیار از نمادگرایی و سمبل سازیست. فیلم مذکور در واقع بیش از آنکه سعی کند سورئال خالص باشد، این خصیصه را با رئالیسم مخلوط می کند. کارگردان یونانی این فیلم برای به تصویر کشیدن فیلم و تعریف داستان خود بیشتر از آن که محدود به دیالوگ گویی باشد، از تصاویر و برداشت های دقیق دوربین مدد می جوید. آن گونه که شما به فیلمبرداری او می نگرید به مانند آن است که آلبومی از تصاویر خانوادگی را جلوی رویتان قرار داده اند اما با تماشای عکس ها متوجه شده اید که این خانواده ی رویایی که تصاویر خوش رنگ و لعابی در آلبوم خود دارد، آن گونه که به نظر میرسد رویایی نیست و مشکلاتی بسیار جدی آن را تهدید می کند.
دندان نیش را می توان اثری بسیار تاریک و ترسناک دانست که در کالبدی از رنگ و لعاب های شاد و خوش رنگ محو شده است. بدون شک تماشای آن را نمی توان به هرکسی پیشنهاد داد. فیلم مذکور را حتماً در تنهایی به تماشا بنشینید و قبل از تماشای آن مطمئن شوید دل مشغولی دیگری ندارید چرا که فیلم تا ساعت ها ذهن شما را درگیر خود خواهد کرد.
دیالوگ ماندگار فیلم :
دختر شماره یک : هیچ میدونی اگر بابا بفهمه کیبوردتو لیس زدم چیکار می کنه؟
پیشنهادات هفتگی 30نما :
فیلم اول: Cinema Paradiso
فیلم دوم : Persona
فیلم سوم:12Angry Men
فیلم چهارم : The Conformist
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
amir.sepehrnia
amir.sepehrnia
۸ دی ۱۳۹۶ ۱۱:۳۵
این فیلم شاهکاره برای چندمین بار امسال دیدیمش ، فوق العاده است . آخرین فیلم لانتیموس هم که شاهکاری بود ، چندین روز درگیرش بودم کشتن گوزن مقدس
۰
۰
برای امتیاز‌دهی باید وارد شوید
پاسخ