وای چقدر بیمار ?????

واقعا فیلم خوبی بود قبل از هرچیزی باید بگم فیلم به همجنسگرایی یا جامع هی ساهپوست محدود نشده بود فیلم کاملا گویای روند تلخ رشد و تکامل نتفه ی شناختی افراد در جامعه ای با الگوهای رفتاری اشتباه و فاقد خوشامد گویی ذاتی بود.شاید حتی اگر اسم این سیر و سلوک دائمی را هم اشتباه خطاب نکنیم فکر میکنم کلمه ی چیره و اجتناب ناپذیر شایسته ی فضای حاکم بر شرایط مزبور باشد چرا که فرار از آنچه مردان در آن عالم وصف شده رقم زدن حتی بر گردن عصم سرکوب شده ی کودکی فسرده نیز سنگینی میکرد به طوری که دلسوزی های مادر هم از رودرویی با او واهمه داشت. پیام فیلم این بود که به عنوان موجودی که امروزه از آزادی بیش از هر چیز دیگری دم میزند،محل زندگی او نه تنها تعصباتی ناخوانده را بر شانه ی او تحمیل میکند حتی احساسات او رو نیز تا مرز انکار به فلک میکشد تا در نهایت مردی دیگر را پرورش دهد.

تو فیلمایی که این سالای اخیر اسکار بردن ، این بهترینشونه . بازی عالی ماهارشالا علی . موضوع فیلم برای سایر افراد هم قابل درکه و از نظر هنری بسیار خوش‌ساخته

نپسندیدم.داستان اون جذابیت لازم رو نداشت.به دلیل گذر زمان و عوض شدن شخصیت ها هم نتونستم با کاراکترها ارتباط برقرار کنم.

فیلم بدی نبوده به لحاظ هنری قابل احترامه اما مورد علاقه ی من نیست و به نظرم اون سال هکساریج و منچستر کنار دریا فیلم های بهتری بودن