فیلمی که آخرش قابل پیش‌بینی نیست، حس خوبی از پایان به دست میده، به اندازه به جزئیات پرداخته و دلیل طولانی‌بودنش اشاره به گذشته‌های باس و چارلی هست، فیلمبرداری زیبایی داره، لوکیشن فوق‌العاده زیباست، بازی رابرت دووال و کوین کاستنر بی‌نقص و به‌یادماندنی‌ست، فیلمنامه و موسیقی هر دو عالی..... اگر کسی از تماشای چنین فیلمی لذت نبره متاسفانه آدم ناراحتیه

قابل دیدنه اما خوب نیست. میتونست یک فیلم پر تعلیق باشه اما نیست. بی‌جهت طولانیه، اضافه، کم و تکراری داره. سکانس تیراندازیش تماشاییه و فیلمو نجات میده، باعث میشه بعد از اتمام فیلم حداقل حس بدی هم نداشته باشید. اگر وسترن خونِتون کم شده و وسترن خوبی دم دستتون نیست بهتون دیدنشو پیشنهاد میکنم.