دو سکانس اول ( درگیری دو گروه در نیویورک ) و سکانس آخر ( نشان دادن گذشت زمان و رسیدن از گذشته به امروز نیویورک همراه با آهنگ گروه u2 که در ) جز سکانسهای فراموش نشدنی هستند . (‌موخره : یادمه سینما سپیده در میدان انقلاب تازه سیستم صدای دالبی را نصب کرده بود و این فیلم را اولین بار آنجا دیدم و این آهنگ گروه u2 آنچنان اثرگذار بود که بلافاصله آلبوم موسیقی فیلم را که در خود سینما آن زمان می فروختند خریدم . یادش به خیر. چه زود دیر شد !)

در کنار silence جزو معدود فیلمای اسکورسیزی بود که واقعا دوس نداشتم. شاید چون جفتشون بر اثر واقعه تاریخی بودن ولی بازیای خوبی توش داشت بخصوص دنیل دی لوئیس که بخاطر همونام ارزش داره آدم ببینه. ۷ از ۱۰

هر چقدر تعریف کنم کمه واقعا ... لذت ببرید از این شاهکار

قشنگ بود باریکلا به مارتین بازی دی لوییز انقدر خوبه که دیکاپریو اصلا به چشم نمیاد

یه سال پیش دیدمش ولی خیلی قشنگ بود هنوز یادمه خیلی کیف کردم باهاش بازی ها عالیه داستانم قشنگه و اصلا حوصله سر بر نیس حتما ببینید اگه ندیدین 8 از 10