جزء اولین فیلم از این دست بود که سعی میکرد با مطرح کردن مشکلات بچه ها تو این دوران ، ایجاد امید و دادن راه حل و شناسوندن مشکلات انها به جامعه ، سیستم اموزشی رو متوجه مسائل جوانان کنه . الان در کشور ها پیشرفته دها انجمن و سازمان غیر انتفاعی و همچنین سیستم اموزشی پویا وجود دارند که سعی میکنند ادم هایی رو که خیلی هاشون به خاطر مشکلات از راه درست منحرف و نا امید شدن رو به مسیر درست با کمک مادی و معنوی به زندگی درست برگردونن . فرق ملت و سیستم اموزشی ما با اونها هم همین هست . شما در بالا ترین مدارج تحصیلی هم راهنما و پشتوانه درستی ندارید در حالی که غربی ها بعد از گذراندن ازمون و خطا فهمیدن که فقط مسئله اموزش نیست بلکه پرورش اون هم از طریق راهها خلاقانه راه حل اموزش صحیح ملت هست ، خوب نتیجش هم داریم میبینیم . مملکتی که اصول و اساس عقلانی و انسانی مثل ما نداشته باشه هم نتیجش معلومه .

یادم هست بعد از اینکه این فیلم را دیدم همیشه فیلمهای میشل فایفر را دنبال میکردم. توی رده فیلمهای دبیرستانی ، این یکی روی من خیلی تاثیر گذاشت. حتمن ببینید.