سال ۱۹۶۹، «دکتر مالکوم سیر» (ویلیامز)، مدیر بیمارستان بین بریج را متقاعد می کند تا اجازه بدهد او داروی لوو دوپا را – که در درمان پارکینسون مؤثر بوده-روی «لنرد لووه» (دنیرو) که از کودکی به تدریج کنترل حرکاتش را از دست داده و دچار کاتاتونیا شده، امتحان کند. «لنرد» تحت تأثیر لوو دوپا آرام آرام قدرت حرکت و تکلمش را دوباره به دست می آورد...
دیدگاهها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
armannella
armannella
۱۱ بهمن ۱۴۰۱ ۰۳:۲۷
تو زندگیم با هیچ چیزی اندازه این فیلم گریه نکردم هم با حس مثبتش هم حس غمگینش و چه کردن دنیرو و رابین ویلیامز ...
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
jewelcat
jewelcat
۱۰ شهریور ۱۴۰۱ ۲۳:۴۴
اواسط فیلم واقعا حس امیدواری خوبی میداد ولی پایان بندی فیلم واقعا ناراحت کننده و غمگین بود که بغض میگیره آدم رو
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
Sir_arshia
Sir_arshia
۱۷ دی ۱۳۹۹ ۱۲:۰۸
مات و مبهوتِ بازی رابرت دنیرو و رابین ویلیامز خواهید شد?
۱
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
studentnumber2
studentnumber2
۸ مرداد ۱۳۹۹ ۱۴:۵۷
حتما ببینید .چیزی هم سطح فیلم A beautiful mind میباشد بازی رابین ویلیامز و دنیرو محشره
۱
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
alireza0kargar
alireza0kargar
۳ فروردین ۱۳۹۹ ۲۳:۴۳
یکی از بهترین بازی های رابین ویلیامز. فیلم خوش ساختی بوده است.
۱
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ