من کلا از ژانر موزیکال خوشم میاد. از لین مانوئل میراندا هم همیلتون رو دیدم که عاشقش شدم و همینطور تیک تیک بوم که از اونم خوشم اومد. ولی از این اصلا خوشم نیومد. بعد حدود ۴۵ دقیقه کلا پاکش کردم.

یه فیلم به شدت کلیش ایی و خود نما دیگه از هالیوود. نه موزیکال خوبیه، نه فیلم خوبیه، نه بازیگراش خوبن. جالبه که تلاش میکنه خودش ربط به مسائل مثل هویت و کشور و اینا اونم وسط یه فیلمی که نصفش رقصه! وقت تلف کردن نگاه کردنش و همونطوری که از فروش گیشه اش پیداست کاملا ناموفق.

دیدنشو توصیه نمیکنم، شاید اگر خیلی خیلی سرخوش باشید بتونید کمی از فیلم لذت ببرید. البته اونایی که عشق رفتن دارن شاید با موضوع فیلم حال کنن. بحث هویت و وطن و همه اینا هم خیلی زیادیه برای این فیلم. اوه خیلی دیدنش سخت بود واسم. بی‌جهت طولانیه.

فیلم از نظر محتوا و داستان ضعیفه و حرف چندان حاصی برای گفتن نداره و یه مقدار به هم ریخته و پخش و پلاست و پرداختن به شخصیت های متعدد یه مقدار ریتم رو کند کرده اما موزیک ها و تصاویر بسیار گوش نواز و چشم نواز هستن و از دیدنش لذت بردم اما در مقایسه با لالالند و شومن بزرگ و سایر فیلم های این سبک ضعیفه.

بس زیبا بود.