فیلم جذابی نیست که آدم بخواد چندباردیگه ببینه ولی سینماتوگرافی و بازیگراش خوب بودن.

واقعیتش وقتی تریلر فیلم رو نگاه کردم خیلی خیلی مشتاق بودم. اما وقتی فیلم رو دیدم ناامید شدم. تصویربرداری کار درجه یکه. تک تک پلانها ترکیب‌بندی‌های درجه یکی داره بعضی جاها بسیار استعاری و نمادین ولی در کلیت، در راستای تعریف داستان نیست. کارت پستال میبینید. به گمانم یک فضای مه آلود از کارگردانی تئاتر و کارگردانی فیلم میبینید. به همین جهت نه دنزل واشینگتن و نه مک دورما اون درجه یکی که هستن؛ در این فیلم نیستن. کلا فیلم بلا تکلیفه. نه حماسیه، نه سینماییه، نه تئاتره. دلیل اصلی لذت من از فیلم شکسپیرش بود :)

فوق‌العاده بود این فیلم. خیلی لذت بردم. هم از فیلم و هم از زیرنویس شاهکار تیمتون. خسته نباشید بهشون

نکاتی که باعث شد از فیلم لذت ببرم: سینماتوگرافی زیبا و بعضی صحنه های بصری افسانه ای و بدیع، بازی پخته، باورپذیر و اسطوره ای لیدی مکبث (فقط و فقط!) با وجودیکه فیلم در حقش کوتاهی کرد و بهش فضا نداد، موسیقی متن بی نظیر، دکورهای نوآر و نور و سایه ی هندسی تک رنگ و بسیار زیبا و همچنین همراه شخصیت ها و روایت. نکاتی که باعث شد این فیلم نا امیدم کنه: تقلیل دادن یک اثر به غایت حماسی به یک تاتر استیج (نه فیلم) که مطلقا حس حماسی اثر رو منتقل نمی کنه، حتی فیلمبرداری سیاه و سفید و سینماتوگرافی عالی و موسیقی متن شاهکارش نتونستن برای من یک مکبث حماسی خلق کنن، هیچ بازیگری - منجمله دنزل - اکتهاش در حد و اندازه ی داستان مکبث و شور و غوغا و شهریاری اهریمنی که می طلبه نیست و گاهی هم که هست باورپذیر نیست مگر بازی لیدی مکبث، این فیلم، مکبث موندگاری به من نشون نداد، من تاریخ و زمان و زندگی مکبثی رو ازش نگرفتم چون تحویلش نمی ده بجاش با چنگ به تکنولوژی مدرن قصد فریبم رو داره، متاسفانه اثری از ارتباط عمقی بین بازیگرا (شخصیت ها) هم نیست و همگی ایزوله و سلولی و مصنوعی دارن بازی می کنن، فیلمنامه اصلا انگار برای استیج و تاتر نوشته شده، دیگه اینکه چون ارتباط بازیگرها با خط اصلی داستان انگار قطعه! دیالوگ های به اون عمیقی و زیبایی، زیاده از حد شدن و برای این فیلم با این بازی های مصنوعی و ساختگی کاملا زیادی هستن. این فیلم بار محتوایی و عاطفی اثر رو کاملا کشته برای من، هیچ بخشی از این فیلم احساساتم رو به جوشش یا غلیان درنیاورد حتی اختتام اون، ضمنا دیگه واقعا تهوع آور کردن این جریان سیاه پوست گرایی یا هر چی اسمش هست رو! به مکبث و تاریخ اسکاتلند هم رحم نکردن. جوری این چند سال اخیر بولد کردن این جریان رو در سینما که واقعا بهش آلرژی گرفتم در حالیکه اصلا برام مهم نبود یک زمانی. هر چی جای خودش. متر و معیار من برای یک اقتباس سینمایی فاخر-موندگار و ستایش آمیز از ادبیات حماسی، اگر از آثار خود شکسپیر بخوام مثال بیارم، هملت گریگوری کازینتسف 1964 از سینمای جادویی اتحاد جماهیر شوروی هست (با یک دوبله ی فارسی جاودان و نایاب که چنانچه فیلمو با اون دوبله ببینید ذهنیتتون رو راجع به دوبله برای همیشه تغییر می ده بخصوص که فیلم روسیه). \"فاصله سینمایی\" اون اقتباس فاخر تا این اقتباس ناقص الخلقه آفرین ِ کوهن! زمین تا ثریا است.