متأسفانه اسم تارکوفسکی باعث میشه که همه از فیلم تعریف کنن. در صورتی که فیلم بسیار ضعیفه. اگه کسی دنبال معنا باشه، با روایت کند خسته نمیشه. ولی قطعا دوربین کند همه رو خسته میکنه. مکث ها بسیار بی دلیل و ملال‌آوره. جای دوربین تقریبا همه جا اشتباهه. کارگردان جای شاتهای لانگ و مدیوم و کلوز رو اشتباه استفاده میکنه. زاویه دید اشتباهه. پی او وی افتضاحه. و درکل فیلمیه پر از ایرادات فنی. ولی متاسفانه تحت تاثیر اسم تارکوفسکی، همه رو نادیده میگیرن. به قول آقای فراستی و نقد چاپلوسانه ی ایشون؛ تارکوفسکی تکنیک رو وتو کرده. این که نشد نقد!!! اگه قرار به ماله کشی باشه که هر فیلمساز آماتوری کارش فوق‌العاده است. هر ایرادی داشت بگیم وتو کرده. فیلم هیچ مختصاتی از زمان و مکان نمیده. هیچ کاراکتری رو جز خانواده‌ای که اول فیلم میبینیم، نمیسازه. هیچ جا بیننده رو با خودش همراه نمیکنه و تمام فیلم فقط دیالوگه. میتونی تصویر رو نگاه نکنی و فقط دیالوگها رو گوش بدی (البته اگه روسی بلد باشی) که البته دیالوگها خوبه. چون از یه متن قوی میاد. وگرنه یکی از ضعیف ترین فیلمهاست و بعد تماشای فیلم، تمام معنایی که بدست میاری از دیالوگهاست. به نظر من این اصلا فیلم نیست. بازخوانی یه فیلم‌نامه است.

یه فیلم با فرمت نمایشنامه و لوکیشن محدود از سینمای معناگرا روایت داستان کند و گاهی خسته کننده میشه

شاهکار

فیلم خیلی خوبیه ، روایتش خیلی کنده و ممکنه خسته کننده باشه ولی هر چه میگذره درگیرکننده تر و جذاب تر میشه .‌.. مفاهیم جالب و عمیقی رو هم دنبال می‌کنه ... چیزی که من برداشت کردم ایمان به معجزه و شرط معجزه که مضطر شدنه ... در کل صددرصد پیشنهاد میکنم ببینید .‌‌‌‌‌...

دو تا سوال مهم راجب شخصیت رقیق القلب داستان: خرج زندگیشونو از کجا میاوردند؟ چطور توی اون فقر اون طور بدن های خوش فرمی داشتند؟