تجربه ای که از سه فیلم تارکوفسکی بزرگ داشتم اینه که : سولاریس و استاکر فیلمای به شدت عالی با مضمون تقابل علم و احساس یا ایمان هستن ، آینه اما فیلمیه که الهام از زندگی خود تارکوفسکی بوده و بیشتر روی خودشناسی مانور میده ... هر سه اما دارای دقت زیاد و با جزییات و یه جورایی تدریس سینماس ... خصوصا استاکر که قطعا جزو بهترین فیلمام قرارش میدم .. شاید فیلمای تارکوفسکی همه پسند نباشن ولی دیدنش رو قطعا توصیه میکنم ....

این فیلم ساختار پیچیده ای داره برای همین فهمیدنش سخته ولی احساس کردنش آسان انقدر این فیلم زیبا و شاعرانه است که هرموقع سکانس هاش جلو چشمام میاد یا موسیقی زیبای باخ رو می‌شنوم اشک تو چشمام جمع میشه . واقعا یکی از مهم ترین اتفاقات زندگیم آشنا شدن با آثار استاد تارکوفسکی هست

چقدر این فیلم زیباست چقدر این فیلم احساسی و شاعرانس اخر این فیلم اشکم در اومدم ۱۰ بازم بشه این فیلمو نگا میکنم چقد لحظات زیبایی توش بود چه شروع شاهکاری از جایی که اون دکتر اومد تا اون اشعار تا یکی از بهترین شات های تارخ سینما وقتی خونه در حال سوختنه و مادرو یگ مرد دارن نگاه مکننش و از پشت چکه چکه بارون داره از سقف میریزه و چه پایان شاهکاری یکی از زیبا ترین فیلم هایی بود که تا به حال دیده بودم

خیلی مزخرف بود. فقط همینو میتونم بگم

چقدر فیلم خوبی بود حیف که بازیرنویس های به شدت بد با ترجمه های ضعیف دیدم باید یه بار دوبلش رو هم ببینم لطفا اگه کسی میتونه یه زیرنویس حساب شده از این فیلم بسازه این فیلمارو هرکسی نمیتونه زیرنویس کنه مثل کتاب های فاخر باید یه متخصص روش کار کنه