حاوی اسپویل المان های متعددی در فیلم دیده میشه که بنظر میاد کارگردان قصد داره از طریق استعاره با مخاطب صحبت کنه ؛ از برگ خشکی که از اول فیلم روی دریچه سقف افتاده تا برف آخر فیلم ؛ ولی این سرنخ ها اکثرا به هیچ جایی نمیرسن . در سکانسی که مادر بچه خودش رو در ماشین پلیس میبینه ، برای لحظاتی حس میکنی که مادر و فرزند در دوطرف شیشه ماشین گیر افتادند -انگار که منظوری پشت این توقف دراماتیک هست - که به یکباره در ماشین باز میشه و هیچ ... چرا کاراکتر روی غلات با کارتونی که بچه میبینه یکی عه ؟ چرا وانت قرمز اسباب‌بازی شبیه وانت پدره ؟ سگ نماد چه چیزیه ؟ زندگی ؟ طبیعت ؟ چه ارتباط معنایی بین سگی که در داستان گیر افتادن مادر نقش داشت و سگی که بچه آن را دوست دارد وجود دارد ؟ فکر کنم اکثر این سوالها پاسخی ندارد ایراد دوم ، مبهم بودن فیلمنامه است ؛ آیا درباره تاثیر منفی ایزولیشن بر زندگی افراد است ؟ آیا درامی درباره روابط ناسالم زوج هاست ؟ یا یک فیلم ترسناک درباره یک روان‌پریش ؟ یا حتی فیلمی انتقادی درباره فرصت‌طلبی رسانه ها ؟ با چه گروهی باید همدردی کنیم و اشک های درخواستی کارگردان را بر سر چه قبری بریزیم ؟ مشکل دیگر ، حفره های متعدد فیلمنامه است ؛ چرا مرد روان‌پریش بچه را در همان باغچه خودش دفن نمیکند ؟ چه دلیلی دارد که به خواسته مادر گوش کند ؟ چرا به دنبال بچه نمیدود ؟ چرا مادر حبس شده بود ؟ چه برسر پدر آمد ؟ احساس میکنم که خود رمان فیلم ، شبیه رمان محاکمه از کافکاست که فرد بدون هیچ دلیلی دادگاهی میشه، ولی خب اگر قراره در اون سطح فلسفی و به‌اصطلاح ابزورد باشه باید به همون سبک وفادار بمونه ، تک‌تک جزییات باید بهت سرنخ بدن ، نه همچین فیلمی که بیشتر شبیه تله‌فیلمه تا آرت‌هاوس و اصلا پردازش مناسبی نداشته