یک ایده، که ماشینیسم عمیقترین احساسات بشری را به زنجیر کشیده و بهشون مسلط شده، فیلم کرده. می تونست یک فیلم کوتاه پانزده دقیقه ای فوق العاده بشه. اما یک ساعت و نیم، کش دادن فقط یک ایده، باعث شده فیلم تبدیل بشه به کار با اعمال شاقه. سه از ده

مکانوفیلیا نوعی انحراف روانی است که باعث تمایلات جنسی به ماشین و موتور و هواپیما و ... میشه. نوع خفیف مکانوفیلیا رو افراد زیادی دیده اند . داستان فیلم هم ارتباط بیمارگونه بین تمایلات حیوانی و ماشین است. افرادی که تصادف سختی را تجربه کرده اند نوعی لذت جنسی بدون عشق ورزی در وجودشان بیدار شده است. فیلمنامه از روی یک رمان علمی تخیلی به همین نام اقتباس شده است . یادمان باشد که این فیلم برنده جایزه هیئت داوران فستیوال کن شده است و ژان بودریار فیلسوف پست مدرن برای رمان تصادف نقد و توضیح نوشته است. همچنین فیلم مورد علاقه ژولیا دوکورنو کارگردان فرانسوی برنده نخل طلای کن است. به نظر من دیوید کراننبرگ کارگردان این فیلم یک روشنفکر اجتماعی است که فیلم میسازه همانطور که اینگمار برگمان موسیقیدانی است که فیلم میسازه. یک فیلم خوب برای تماشا و تفکر ضمنا موسیقی فیلم هم نمونه ای خوب از موسیقی فیلم در هماهنگی با مضمون و روایت و غنای تصویری است . آفرین به هوارد شور!

ای بابا ریموند کبیر هم که بعله ... :)

most nonsense movie ever seen

چرت و پرت اگه میخواین یه فیلم خوب درباره انحرافات جنسی و این قبیل مشکلات رو ببینید bittermoon پیشنهاد میکنم این فیلم اصلا مشخص نبود فازش چیه