فرانسوی ها این فیلمو خیلی دوست دارند و زمان نمایش مدت زیادی روی اکران بوده و تقریبا مثل گنج قارون واسه ایرانی هاست. دیدنش برای زبان آموز فرانسه هم توصیه میشه چون این فیلم وارد فرهنگ عامه فرانسوی ها شده
۱۴۰۲ خرداد ۱۹ ۱۹:۵۸
این فیلم واسم محبوبه چون سال 67 که دستگاه ویدئو ممنوع بود کاست اورجینالش رو داشتیم و فکر کنم خیلی ها این فیلمو اون دوران دیدن
۱۴۰۲ اردیبهشت ۱۶ ۲۱:۵۸
مکانوفیلیا نوعی انحراف روانی است که باعث تمایلات جنسی به ماشین و موتور و هواپیما و ... میشه. نوع خفیف مکانوفیلیا رو افراد زیادی دیده اند . داستان فیلم هم ارتباط بیمارگونه بین تمایلات حیوانی و ماشین است. افرادی که تصادف سختی را تجربه کرده اند نوعی لذت جنسی بدون عشق ورزی در وجودشان بیدار شده است. فیلمنامه از روی یک رمان علمی تخیلی به همین نام اقتباس شده است . یادمان باشد که این فیلم برنده جایزه هیئت داوران فستیوال کن شده است و ژان بودریار فیلسوف پست مدرن برای رمان تصادف نقد و توضیح نوشته است. همچنین فیلم مورد علاقه ژولیا دوکورنو کارگردان فرانسوی برنده نخل طلای کن است. به نظر من دیوید کراننبرگ کارگردان این فیلم یک روشنفکر اجتماعی است که فیلم میسازه همانطور که اینگمار برگمان موسیقیدانی است که فیلم میسازه.
یک فیلم خوب برای تماشا و تفکر
ضمنا موسیقی فیلم هم نمونه ای خوب از موسیقی فیلم در هماهنگی با مضمون و روایت و غنای تصویری است . آفرین به هوارد شور!
۱۴۰۲ اردیبهشت ۱۶ ۰۷:۵۴
فیلم متوسطی بود فقط داستان خوبی داشت: یه زن جوان روانشناس از پاریس به تونس کشور زادگاهش میاد چون فکر می کنه انقلاب تونس و بهار عربی دیدگاه مردم رو هم عوض کرده اما سرخورده میشه. مبارزه میکنه اما شکست می خوره . فقط سکانس شکست خوردن خوب و استعاری بود : ماشین قدیمیش توی راه خراب میشه و یه مردی که شبیه زیگموند فرویده سوارش میکنه اما اجازه سیگار کشیدن و آرایش کردن بهش نمیده و روانشناس گریه میکنه. پایان بندی فیلم هم باز بود یعنی امید به تغییر دیدگاه مردم به زندگی هنوز وجود داره. موسیقی فیلم هم بد بود به فیلم نمیومد.
۱۴۰۲ تیر ۱۲ ۰۸:۱۹
فرانسوی ها این فیلمو خیلی دوست دارند و زمان نمایش مدت زیادی روی اکران بوده و تقریبا مثل گنج قارون واسه ایرانی هاست. دیدنش برای زبان آموز فرانسه هم توصیه میشه چون این فیلم وارد فرهنگ عامه فرانسوی ها شده
۱۴۰۲ خرداد ۱۹ ۱۹:۵۸
این فیلم واسم محبوبه چون سال 67 که دستگاه ویدئو ممنوع بود کاست اورجینالش رو داشتیم و فکر کنم خیلی ها این فیلمو اون دوران دیدن
۱۴۰۲ اردیبهشت ۱۶ ۲۱:۵۸
مکانوفیلیا نوعی انحراف روانی است که باعث تمایلات جنسی به ماشین و موتور و هواپیما و ... میشه. نوع خفیف مکانوفیلیا رو افراد زیادی دیده اند . داستان فیلم هم ارتباط بیمارگونه بین تمایلات حیوانی و ماشین است. افرادی که تصادف سختی را تجربه کرده اند نوعی لذت جنسی بدون عشق ورزی در وجودشان بیدار شده است. فیلمنامه از روی یک رمان علمی تخیلی به همین نام اقتباس شده است . یادمان باشد که این فیلم برنده جایزه هیئت داوران فستیوال کن شده است و ژان بودریار فیلسوف پست مدرن برای رمان تصادف نقد و توضیح نوشته است. همچنین فیلم مورد علاقه ژولیا دوکورنو کارگردان فرانسوی برنده نخل طلای کن است. به نظر من دیوید کراننبرگ کارگردان این فیلم یک روشنفکر اجتماعی است که فیلم میسازه همانطور که اینگمار برگمان موسیقیدانی است که فیلم میسازه. یک فیلم خوب برای تماشا و تفکر ضمنا موسیقی فیلم هم نمونه ای خوب از موسیقی فیلم در هماهنگی با مضمون و روایت و غنای تصویری است . آفرین به هوارد شور!
۱۴۰۲ اردیبهشت ۱۶ ۰۷:۵۴
فیلم متوسطی بود فقط داستان خوبی داشت: یه زن جوان روانشناس از پاریس به تونس کشور زادگاهش میاد چون فکر می کنه انقلاب تونس و بهار عربی دیدگاه مردم رو هم عوض کرده اما سرخورده میشه. مبارزه میکنه اما شکست می خوره . فقط سکانس شکست خوردن خوب و استعاری بود : ماشین قدیمیش توی راه خراب میشه و یه مردی که شبیه زیگموند فرویده سوارش میکنه اما اجازه سیگار کشیدن و آرایش کردن بهش نمیده و روانشناس گریه میکنه. پایان بندی فیلم هم باز بود یعنی امید به تغییر دیدگاه مردم به زندگی هنوز وجود داره. موسیقی فیلم هم بد بود به فیلم نمیومد.