باز بوگارت توی این فیلم فوق‌العادست. واقعا لذت بردم از بازیگری و کارگردانی این فیلم.

چقدر بازی ها خوبه از بوگارت گرفته تا اون رفیق همیشه مستش یا مستخدم خونه میلدرد یجا داره کتاب رو برای دیکس توضیح میده که دوربین در نقش دیکس ظاهر میشه و وقتی به چشمای میلدرد نگاه می کنی مثل اینکه داره برای تو بیننده توضیح میده و نمی تونی حتی پلک بزنی اینقدر که جذاب توضیح میده و هم خودش جذابه فیلم یک رابطه ی نوپای زیبا رو به خوبی خراب می کنه و سیر این خراب شدن، جذابه. رفیق همیشه مستش وقتی که سخاوتمندانه دیکس بهش کمک می کنه ی بیت از اشعار شکسپیر رو می خونه خود شعر بینظیره و توصیه می کنم بخونین و این بیت آخرین بیت این شعره: For thy sweet love remember'd such wealth brings, That then I scorn to change my state with kings. و با یاد ِ عشق ِ تو چنان دولتی به من دست می دهد که شأن ِ سلطانی به چشمم خوار می آید و از سودای مقام ِ خود با پادشاهان، عار دارم. و اگه بخوام کل فیلم رو در یک خط توضیح بدم از دیالوگ های فیلم استفاده می کنم: I was born when she kissed me. I died when she left me. I lived a few weeks while she loved me. و در آخر: Dixon Steele: There is no sacrifice too great for a chance at immortality.

سینما یعنی نیکلاس ری (گدار)

عالیه

همه سینما