سریال بسیار خوش ساخته و بازی های قوی داره بخصوص نقش های اصلی.موضوع داستان جذابه و قابل لمس.در اصل به رابطه ی بیمارگونه ی مادر و فرزند پرداخته.به این دلیل گفتم قابل لمس که در مملکت خودمون نمونه هاش بسیاره.مادرانی که فرزند پسر رو بیش از اندازه به خودشون وابسته میکنن و مدام روی این قضیه تاکید میکنن که فقط همدیگرو دارن و خیلی به هم نزدیک هستن.این رفتار ریشه های روانی داره و به نوع تربیت و کمبودها و عقده های روانی برمی گرده.در هر حال شاید وابستگی و نزدیکی بیش از حد فرزند پسر به مادر تا این حد خرابی به بار نیاره ولی خیلی زندگی ها رو نابود یا خراب کرده.بخصوص زندگی همون فرزند پسر رو که باصطلاح عزیز دردانه ی مادرش بوده.

تا دو فصل اول بسیار هنیجانی و جذاب جلو میره و همش انتظار قسمت بعد رو میکشی ولی از فصل سوم یکم شتابش میاد پایین و تقریبا بیشتر معماهای سریال واست حل میشه ولی فصل 3 و 4 هم در نوع خودشون جذابند. ولی فصل 5 رو واقعا باید سریالباز باشی تا بتونی تحمل کنی . اتفاقاتی تو پایان فصل 4 میفته که فصل 5 رو تقریبا غیر قابل تحمل میکنه و خیلی تخصصی تر وارد بحث بیماری نورمن میشه . واسه من که فصل 5 خیلی جالب نبود و فقط از سر اجبار دیدم . ولی در کل بخوام نظرمو راجب سریال بگم میگم یه سریال خوب که دیدنش خالی از لطف نیست ( فقط باید اعصاب قوی داشته باشی )

عالی عالی عالی حتما ببینید

be nazaram jash tuye 250 taye imdb khaliye vaghan zibast