مایکل: ما توسط هویت‌مون، تسخیر شده‌ایم و توی زندانی که برای خودمون ساختیم، زندگی می‌کنیم.

مایکل: وقتی بچه بودم، شبها نمی‌تونستم درست بخوابم چون فکر می‌کردم توی کمد یه هیولا وجود داره. برادرم به من گفت اونجا هیچی نیست به جز ترس. و این ترس، واقعی نیست. فقط باید باهاش روبرو بشی. کافیه در رو باز کنی و همون لحظه هیولا ناپدید میشه.

مایکل: ما بیشتر عمرمون رو صرف نگفتن چیزهایی کردیم که می‌خواستیم بگیم و باید می‌گفتیم. با زبان رمز حرف زدیم، پیغام‌های کوتاه برای هم فرستادیم. ولی الان، خیلی واضح و ساده می‌خوام بگم که هر دوتون رو خیلی دوست دارم.

ساخت دنیای آینده رو فراموش کن
ببین الان داری تو چه دنیایی زندگی میکنی