در یک دوره زمانی مربوط به 5000 آینده ، عده ای از ساکنان زمین تصمیم میگیرند ، آن را ترک کنند و بر روی یک کشتی فضایی ، به نام آوالون ، سفری 120 ساله را آغاز کنند. آنها میخواهند تا به سیاره ای جدید بروند و آنجا را به استعمار خود در بیاورند. بدین ترتیب انسانیت شروع جدیدی، در یک دنیای جدید خواهد داشت. در حالی که تنها سی سال از این سفر گذشته است، دو مسافر به نام های جیم پریستون (Chris Pratt) و اورا لین (Jennifer Lawrence) به دلیل اختلال در سیستم کشتی فضایی از خواب زمستانی خود ، زودتر از دیگران بیدار میشوند. این مسئله برای آنها به این معنا است که باید بقیه عمر خود را به تنهایی در کنار یکدیگر بگذرانند. "جیم و اورا" تمام سعی خود را به کار میبرند تا با یکدیگر رابطه خوبی برقرار کنند و دوستی نیز با ربات متصدی کشتی ، آرتور (Michael Sheen) برقرار کنند.

از بخت بد این دو ، کشتی فضایی دچار مشکلات جدی و نقص فنی می شود که جان هزاران مسافر آن را به خطر می اندازد. در این میان جیم و اورا در تلاش هستند تا راهی برای تعمیر آسیب ها بیابند تا افراد داخل کشتی به راحتی بتوانند به مقصد مورد نظر برسند.

مسافران (Passengers) قصد دارد تا پس از موفقیت فیلم های فراوانی در مورد سفر های فضایی مانند گرانش و مریخ (Gravity,Martian) همان راه را ادامه دهد. چیزی که در این فیلم خودنمایی میکند ، احساس ماجراجویی است که پرات و لارنس را وا میدارد تا برای ادامه زندگی تلاش کنند. با این حال این فیلم به توازن زیبایی بین یک فیلم علمی تخیلی و داستانی در رابطه با ارتباطات انسانی منجر میشود.

بسیاری از مشکلات فیلم ناشی از فیلمنامه آن است که توسط جان اسپایتس ( نویسنده فیلم دکتر استرنج) نگاشته شده است، روایت های داستان به صورت کامل نگاشته نشده اند. کارگردان این فیلم مورتن تیلدوم (Morten Tyldum) برای اینکه بتواند پرات و لارنس را در کنار هم داشته باشد، سعی و تلاش بسیاری کرده است اما با این حال زمانی که هر دوی آنها بر روی صحنه هستند، خط داستانی پیشرفت آنچنانی نمیکند. از این رو آنچه باید تبدیل به یک داستان سرگرم کننده میشد، نتیجه ای خسته کننده، به دنبال داشته است. هیچ کدام از شخصیت های اصلی پیچیدگی های خاصی ندارند، ارتباطات آنها در حدی جلب توجه میکند ولی نه تا آنجایی که کاستی های فیلم نامه را از چشم دور کند. بدین ترتیب فیلم به نظر خیلی طولانی می آید.

موضوع اصلی در این فیلم، این است که سلامت مسافران به خطر افتاده و احتمالا مامورتشان با مشکل مواجه میشود و مسائل دیگر حول محور آن میچرخد. "تیلودم" سعی کرده تا از بن مایه های درام در فیلم خود استفاده کند. همچنین او و تیم طراحی اش ، توانسته اند فضای خوبی از طراحی، سفینه فضایی را به وجود بیاورند. تمام فیلم در سفینه میگذرد ولی این مسئله هرگز در مقیاس کوچک احساس نمیشود و شامل جزییات تجملی برای لذت بردن بیننده، میشود. این صحنه ها بر روی فرمت سه بعدی بسیار زیبا به نظر خواهند رسید.

همانطور که انتظار میرود ، پرات و لارنس زوج دوست داشتنی در کنار یکدیگر هستند و عناصر جالبی آنها را به هم پیوند میدهد تا گوشه های عاشقانه داستان خودنمایی کنند. هر دو از جذابیت طبیعی خود برای عمق بخشیدن به صحنه های داستان استفاده میکنند. از لحاظ عملکرد هر دوی آنها کارشان را به خوبی انجام میدهند ولی در پروژه های دیگر به صورت بهتری ظاهر شده اند. اما به نظر میرسد که بازی جذاب و استعداد ذاتی این ستاره ها میتواند تا حد زیادی توجه طرفدارانشان را به خود جلب کند.

در پایان، فیلم "مسافران" ژانری علمی و تخیلی در ابعادی بزرگ است، اما نمیتواند بر روی وعده هایش بماند. این فیلم میتوانست بینندگانش را به چالش بکشاند، اما ممکن است هنوز هم کسانی باشند که از داستان های این چنینی لذت ببرند.

مهمان

برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید