میا ( Emma stone) بازیگری بلند پرواز و مشتاق است که به عنوان یک باریستا در استودیوی وارنر بروز کار میکند و در این بین در هر تست بازیگری ای که بتواند شرکت میکند . در طی چندین ماه او ملاقات هایی با سباستین ( Rayan Gosling ) پیانیست جاز داشته است . آنها به تدریج به خاطر آرزو ها و اشتیاق هایشان ، رابطه ای را شروع میکنند ، علیرغم اینکه تفاوت هایی با هم داشتند ، به مرور عشقی میان آنها شکل میگیرد و زندگی مشترکی را آغاز میکنند. بدین ترتیب همراه هم شروع به دنبال کردن رویاهایی میکنند که آنها را به لس آنجلس کشانده بود . با این حال ، وقتی موفقیت ها و شکست های مشابهی را در طی تلاش هایشان تجربه میکنند ، به این فکر می افتند که شاید همه ی اینها یک امید بیهوده است و شاید این شامل آینده ی رابطه شان نیز بشود .

لا لا لند (LaLa land) ، سومین فیلم بلند نویسنده / کارگردان "دیمین چزل" است . لا لا لند با خود عناصر ژانر موزیکال نخستین فیلم وی ، ( گای و مدلین روی نیمکت پارک ) را به همراه دارد و آنها را با تکنیک های فیلم سازی پویای فیلم درام/هیجانی "ویپلش" ( شلاق ) ترکیب میکند ، تم های مشابه در مورد موسیقی جاز و واقعیت هایی در مورد دنبال کردن رویاها در زمینه ی هنر نیز در این فیلم وجود دارد . لا لا لند بیشتر طعنه ای به فیلم های موزیکال هالیوودی قدیمی است که در اواسط قرن بیستم به اوج محبوبیت رسیدند . این فیلم روایتی تلخ و شیرین در مورد راه زندگی افراد و روبه رو شدن با غیر منتظره هاست . در مقابل ، ویپلش نگاهی تاریک تر به این موضوع دارد .

یکی از علل موفقیت لا لا لند نشان دادن تصویری مدرن از لس آنجلس است که با فیلم برداری زنده و رنگ بندی "لیندوس سندگرن" میسر شد . این فیلم خیلی وارد حال و هوای نوستالژیک نمیشود و قصد بازسازی سبک و اتمسفر فیلم های موزیکال هالیوود را ندارد بلکه تکنولوژی مدرن و واقعیت های دنیا را با هم به کار میبرد . ترافیک ، قیمت بالای خانه ها ، که در این بین شاهد رقص و آواز نیز هستیم، به طرز زیبایی آنها را وارد دنیای واقعی میکند . به این صورت ما با دشواری های پیدا کردن تعادل در دنیای در حال تغییر روبه رو میشویم .

لا لا لند روایتگر تضاد بین سنت و نوآوری است . "چزل" تلاش میکند که این فیلم تبدیل به یک موزیکال کلیشه ای و بی ارزش نشود و به منظور رسیدن به این هدف ، تغییر دادن آهنگ ها در هر صحنه ، را با دقت کنترل میکند . به این صورت ، لا لا لند گذری با ظرافت از صحنه های طنز آمیز به صحنه های رمانتیک و یا ناراحت کننده دارد . "رایان گاسلینگ" و "اما استون" با رابطه ی قوی ای که دارند ، به القا کردن حس عاشقانه ی داستان کمک میکنند .هر دو بازیگر ، مهارت های رقصیدن و خواندن تحسین بر انگیزی دارند ( و همینطور پیانو زدن رایان گاسلینگ ) و این موضوع به "چزل" کمک شایانی کرد تا استعداد هایشان را در سکانس های طولانی به نمایش بگذارد .

لا لا لند اولین و بهترین حضور "گاسلینگ و استون" با هم است . گرچه نقش های مکمل هم با وجود بازیگر های عالی که اجرا های به یاد ماندنی ای به نمایش گذاشتند ، خوب از آب در آمده است . در میان آنها بازیگر برنده اسکار در فیلم ویپلش ( جی کی سیمونز ) و "روزماری دوویت" در نقش خواهر سباستین هستند .

هر صحنه ی آهنگ و رقص این فیلم سرشار از استعداد است . بنابراین دیدن آنها بسیار سرگرم کننده خواهد بود . لا لا لند با اجرای عالی بازیگران اصلی ، ارائه دادن موزیکالی بی نظیر و کارگردانی خاص ، یک فیلم محبوب خواهد بود که عرض احترامی به فیلم های موزیکال قدیمی هالیوود است که نگاهی به گذشته میکند تا چیزی تازه و هیجان انگیز بسازد که تنها یک نوستالژیک تاریخی نباشد . کسانی که "ویپلش" را دیده باشند تعجب خواهند کرد که چزل چطور توانسته همان تکنیک های فیلمسازی را این بار در متنی متفاوت و با تاثیری متفاوت ارائه دهد . کارگردان این فیلم ، میتواند رد پایی در گذشته داشته باشد و در عین حال به سمت جلو و آینده برود . پیشنهاد ما این است که بروید و فیلمی مشابه ( شهر ستارگان ) به روایت چزل را تماشا کنید.

مهمان

برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید