زمان مطالعه: ۳ دقیقه
جیمز کامرون: فیلم‌های Dune دنی ویلنوو «سینمای ناب» است؛ Fantastic Voyage به زودی بازسازی خواهد شد
کامرون «تلماسه» ویلنوو را «سینمای ناب» می‌داند.
«جیمز کامرون» کارگردان «آواتار» (Avatar) در مصاحبه با «فیگارو» از فیلم‌های «تلماسه» (Dune) «دنی ویلنوو» ستایش کرده و آن‌ها را «سینمای ناب» خوانده است.
او می‌گوید: «اقتباس دیوید لینچ ناامیدکننده بود. قدرت رمان هربرت را کم داشت. فیلم‌های ویلنوو بسیار راضی‌کننده‌ترند. شخصیت‌ها شکل گرفته‌اند و کاملاً قابل‌شناسایی‌اند. سینمای ناب است. مرتباً با دنی حرف می‌زنم، گفت‌وگوی فیلمساز با فیلمساز. گفت‌وگوهایمان را ضبط می‌کنیم، مثل تروفو و هیچکاک.»
کامرون در افتتاحیه نمایشگاه «هنر جیمز کامرون» در پاریس که از ۳۰۰ نقاشی و طراحی فیلمساز تشکیل شده و تا ژانویه ۲۰۲۵ ادامه دارد، وعده بازسازی «سفر شگفت‌انگیز» (Fantastic Voyage) به کارگردانی «ریچارد فلایشر» را داده است. «آلیس وینوکور» فیلمساز فرانسوی در این رویداد به کامرون می‌پیوندد و می‌گوید بسیاری از فیلمنامه‌هایش را زیر قاب عکسی از شخصیت «الن ریپلی» با بازی «سیگورنی ویور» از فیلم‌های «بیگانه» (Alien) نوشته است.
کامرون در ادامه وعده بازسازی «سفر شگفت‌انگیز» را می‌دهد، پروژه‌ای که به همراه «جان لندو» تهیه‌کننده «آواتار» بیش از یک دهه است که در دست ساخت دارند: «چند سالی است در دست ساختش داریم، و قصد داریم خیلی زود آن را خیلی زود پیش ببریم. راکل ولش در دسترس نیست، اما فکر می‌کنیم که می‌توانیم فیلم خیلی خوبی بسازیم.»
او اضافه می‌کند: «ژانر علمی-تخیلی به ما امکان می‌دهد آینده‌ای را تصور کنیم که از زمان حال ما پدید می‌آید. وقتی «جنگ ستارگان» ساخته شد، ژانر علمی-تخیلی ناگهان بسیار خوش‌بینانه شد، سرگرمی و ماجراجویی. اما تاریخ همواره درباره هشدار بوده است، درباره استفاده نادرست از فناوری و علم.»
کامرون می‌پرسد: «چه کسی تعیین می‌کند خیر بشر در چیست؟ هوش ماشینی فقط بازتابی از ماست. ماییم و همه نقص‌ها و نیت‌های بالقوه شیطانی‌مان. بله، می‌تواند مفید باشد، اما دانشمندان اتمی دهه ۱۹۳۰ هم معتقد بودند که منبع قدرتی نامحدود می‌تواند به قحطی پایان دهد... در عوض هیروشیما و ناگاساکی را داشتیم و جنگ سرد را. این مسئله‌ای است که من را نگران می‌کند.»
او درباره فیلم «تایتانیک» (Titanic) و اهمیت خطر کردن در فیلمسازی اضافه می‌کند: «دیگر این‌گونه به نظر نمی‌رسد، اما «تایتانیک» در آن زمان فیلم به‌شدت پرخطری بود. مشتی زنان با کورست و کلاه بودند، یک درام تاریخی سه ساعته که در آن همه می‌میرند، از جمله شخصیت‌های اصلی. استودیو چنین فیلمی نمی‌خواست. اعتقادی به آن نداشت. فکر می‌کردند عقلمان را از دست داده‌ایم!»
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید