زمان مطالعه: ۳ دقیقه
نولان بالأخره علت نمایش ندادن ژاپن در Oppenheimer و رجوع مکرر به مضمون زمان در فیلم‌هایش را توضیح داد
نولان می‌گوید سعی داشته به منبع پایبند بماند.
فیلم «اوپنهایمر» (Oppenheimer) «کریستفر نولان» فروش ۹۴۲ میلیون دلاری را پشت سر گذاشته و به زودی در پلتفرم‌های دیجیتال پخش خواهد شد. استقبال از این فیلم سه ساعته نشان داد که نولان توانایی «رویدادسازی» از هر سوژه‌ای را در سینما دارد. «اوپنهایمر» که داستانی درباره «پدر بمب اتم» با بازی «کیلین مورفی» روایت می‌کند بدون تردید در چندین بخش نامزد اسکار خواهد شد اما یکی از انتقادهایی که فیلمسازانی چون «اسپایک لی» به آن وارد کردند این بود که فیلم ویرانی‌های هیروشیما و مردم ژاپن را به تصویر نمی‌کشد.
نولان از زمان برگزاری تورهای مطبوعاتی فیلم به چنین انتقادی پاسخ نداد اما اخیراً در گفت‌وگویی یک ساعته به همراه همسر تهیه‌کننده‌اش «اما توماس» و «کای برد» نویسنده برنده پولیتزر «پرومتئوس آمریکایی» (American Prometheus) که «اوپنهایمر» بر اساس آن ساخته شده، به این انتقاد پرداخته است.
نولان پس از یادآوری این انتقاد از سوی برد و اینکه شش روز پس از بمباران ناگاساکی در اوت سال ۱۹۴۵ ژاپن در جنگ جهانی دوم تسلیم شد می‌گوید علت اصلی نمایش ندادن آن ویرانی‌ها این بوده است که به کتاب وفادار بماند – کتابی که داستان را از زاویه دید اوپنهایمر بازگو می‌کند. فیلمساز تجارب اوپنهایمر را با صحنه‌های رنگی و صحنه‌های دیگر از جمله دادگاه را به شکل سیاه و سفید به تصور کشیده است.
نولان توضیح می‌دهد: «از منظر فیلمنامه، و تا حدی بر اساس کتاب – برای اینکه شما و [مارتین شرمن] به تفصیل خارج از بیوگرافی اوپنهایمر درباره هیروشیما و ناگاساکی نوشته و درباره تجارب این مرد مطالعه کرده بودید، اینکه اساساً به محض پایان «ترینیتی»، تا حدی موضعی یکسان با سایر مردم آمریکا داشت.»
او اضافه می‌کند که اوپنهایمر از زمان بمباران اتمی اطلاعی نداشته است: «او از طریق رادیو درباره بمباران هیروشیما می‌شنود وقتی که [رئیس جمهور] ترومن اعلامش می‌کند. و این یکی تحسین‌برانگیزترین مسائلی بود که در کتاب خواندم، و یکی از [عناصر کلیدی] که من را تشویق کرد داستان را تا حد ممکن به شکل ذهنی روایت کنم. می‌خواستم ادراکاتی را تجربه کنم که [ترومن] به او منتقل می‌کند را تجربه کنم و مخاطب آن را ببیند.»
کارگردان «تنت» (Tenet)، «میان‌ستاره‌ای» (Interstellar) و «تلقین» (Inception) در بخش دیگری از این رویداد به این پرسش پاسخ می‌دهد که چرا زمان مضمون تکرارشونده فیلم‌های اوست: «همیشه درونش زندگی کرده‌ام. به نظر پاسخی سطحی می‌رسد، اما حقیقت دارد. اساسی‌ترین بخش تجربه انسانی ماست، نحوه درک ما از جهان با زمان تعریف می‌شود.»
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید