لولوبریجیدا در ۹۵ سالگی از دنیا رفت.
«جینا لولوبریجیدا» بازیگر ایتالیایی دوشنبه این هفته (۱۶ ژانویه) در ۹۵ سالگی از دنیا رفت. او یکی از پرکارترین بازیگران دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ و یکی از آخرین بازماندگان «عصر طلایی هالیوود» بود.
لولوبریجیدا در شهر سوبیاکو متولد شد و در سنین جوانی در چندین جشنواره زیبایی حضور موفقی داشت. او در سن ۱۸ سالگی در تئاتر کمدی «سانتارلینا» به کارگردانی «ادوادو اسکراپتان ظاهر شد و در دهه ۱۹۵۰ «هاوارد هیوز» سعی کرد با او برای سه فیلم قراردادی سه ساله منقعد کند. لولوبریجیدا شرایط نهایی را نپذیرفت و ترجیح داد در اروپا باقی بماند. این اختلاف باعث شد که بازیگر تا سال ۱۹۵۹ نتواند در ایالات متحده مقابل دوربین برود اما با فیلمسازان آمریکایی در اروپا همکاری کرد.
نقشآفرینی لولوبریجیدا در «نان، عشق و رؤیا» (Bread, Love and Dreams) در سال ۱۹۵۳ پرفروش شد و برای او نامزدی بفتا را به ارمغان آورد. او در همین سال در فیلم «همسر نافرمان» (The Wayward Wife) و یک سال بعد در «زن رمی» (Woman of Rome) نقشآفرینی کرد و سپس در سه فیلم فرانسوی «سرباز جسور کوچک» (Fanfan la Tulipe)، «زیبارویان شب» (Les Belles de nuit) و «گوشت و زن» (Le Grand Jeu) نیز دیده شد.
اولین فیلم انگلیسی زبان او که با استقبال روبرو شد «شیطان را بران» (Beat the Devil) در سال ۱۹۵۳ بود که «جان هیوستون» آن را در ایتالیا فیلمبرداری کرد. در این فیلم او نقش همسر «هامفری بوگارت» را بازی کرد. لولوبریجیدا سپس به فیلمسازان آمریکایی ایتالیایی تبار رو کرد و در «چکاچک شمشیرها» (Crossed Swords) مقابل «ارول فلین» ظاهر شد.
«بندباز» (Trapeze) در سال ۱۹۵۶ به کارگردانی «کارول رید» و بازی «برت لنکستر»، «گوژپشت نتردام» (The Hunchback of Notre Dame) در همین سال با بازی «آنتونی کویین»، «قانون» (The Law) در سال ۱۹۵۹، «هرگز نه اینقدر کم» (Never So Few) با بازی «فرانک سیناترا»، «سلیمان و سبا» (Solomon and Sheba) با بازی «یول براینر» در همین سال، «سپتامبر بیا» (Come September) در سال ۱۹۶۱ که برای او جایزه گلدن گلوب را به دنبال داشت، و «عشق شاهانه» (Venere Imperiale) دیگر فیلمهای در سالهای بعد بودند.
او برای فیلم «بونا سرا، خانم کمبل» (Buona Sera, Mrs. Campbell) در سال ۱۹۶۸ نامزد گلدن گلوب شد و در «زن بدون کاملیا» (The Lady Without Camelias) با «میکلانجلو آنتونیونی» همکاری کرد. او در دهه ۱۹۷۰ فیلمهای کمتری بازی کرد و در «شاه، ملکه، فرومایه» (King, Queen, Knave) برای «یژی اسکولیموفسکی» مقابل دوربین رفت.
لولوبریجیدا چهار کتاب نوشت، به عنوان فتوژورنالیست از «پل نیومن»، «ابری هپبورن» و بسیاری دیگر عکسبرداری کرد، با «فیدل کاسترو» موفق به مصاحبه شد، و در سال ۱۹۹۹ تلاش ناموفقی برای ورود به پارلمان اروپا داشت. او در سال ۲۰۲۲ و در سن ۹۵ سالگی سعی کرد کرسی «سنای جمهوری» ایتالیا را به دست آورد.
دیدگاهها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید