زمان مطالعه: ۵ دقیقه
نقد فیلم Emily the Criminal: استراتژی بقا و نزول انسان به سوی قانون‌گریزی
دلار درآمد برای یک ساعت کار در روز، آیا شما را نیز مانند امیلی وسوسه می‌کند؟ وسوسه‌ای درست به موقع برای امیلی (اوبری پلازا) کاراکتر اصلی «امیلی جنایتکار» (Emily the Criminal) که در سخت‌ترین اوضاع زندگی به سر می‌برد و به تنهایی، در سی سالگی، با انجام یک شغل عبث در زمینه‌ی تحویل غذا، بدون هیچ گونه حمایت یا برنامه‌ای قابل اعتماد و اتکا در حال بازپرداخت ۷۰۰۰ دلار وام دانشجویی است. او که یک هنرمند با استعداد است، خواهان این است که همانند بهترین دوستش، لیز (مگالین اچیکون ووک) جایگاهی در طراحی گرافیک پیدا کند، اما یک محکومیت قدیمی مانع پیشرفت او در مسیر زندگی و شغلی‌اش می‌شود و به تبع خشم و نفرت او را نسبت به جامعه بیشتر می‌کند.
درام جدید «امیلی جنایتکار» اولین اثر نویسنده و کارگردان جان پاتون فورد، درام شخصیت‌محوری است که حول محور کاراکتر امیلی می‌چرخد. کاراکتری که به نظر می‌رسد یک دنیا را با خود به دوش می‌کشد و فورد اینگونه، اکشن را در قلمروی سایه‌ای از آدمک‌های روزمره قرار می‌دهد که با جزئیات زندگی عادی و پنهان‌مانده، جذاب به نظر می‌رسند.
فیلم با کاراکتر امیلی بنتو، زن جوانی در لس‌آنجلس شروع می‌شود که در همان صحنه‌ی اول، تلخی‌های گذشته‌اش نمایان می‌شود و در یک مصاحبه‌ی شغلی، مجبور می‌شود اعتراف کند که سو پیشینه دارد و همین جریان، مانع بزرگی برای پیشرفت اوست. امیلی میان بدهی‌های دانشجویی و هزاران خرج دیگر مانده و به دلیل سو پیشینه نمی‌تواند شغل دلخواهش را پیدا کند و مجبور است در یک شرکت خدمات غذایی کم درآمد و پر استرس کار کند تا اینکه به توصیه‌ی یکی از همکارانش، به دنبال کاری می‌رود که قرار است برای یک ساعت، دویست دلار به او بپردازند. در نهایت او استخدام می‌شود و به عنوان یک «خریدار ساختگی» و با یک کارت اعتباری و یک گواهینامه‌ی رانندگی جعلی شروع به کار می‌کند.
امیلی، کاراکتر اصلی فیلم به قدری این کلاهبرداری را به قدری خوب انجام می‌دهد که مدیرش، مرد جوان لبنانی به نام یوسف (تئو روسی)، او را برای خریدی با درآمد بالاتر و ریسک بالاتر استخدام می‌کند. یک تعقیب و گریز کاملاً پوچ با ماشین و یک دعوا رخ می‌دهد، همینطور رابطه شخصی گرم بین امیلی و یوسف که منبع اصلی درام فیلم است.
پلازا به امیلی قاطعیت، استواری و جسارت خاصی می‌بخشد و با فیزیک بدنی تکانشی، نگاهی تیزبینانه و انرژی عمومی و در عین حال بی‌امان که تمام اثر را فرا گرفته و اوج می‌گیرد، مخاطب را همراه می‌سازد. با این حال، فورد، با ایجاد یک چیدمان کاملاً جذاب و افزودن یک پیچ و تاب ملودراماتیک فرار به آن، کمی هم احساس و عاطفه را چاشنی کاراکتر اصلی و ماجراهایش می‌کند. کاراکتر یوسف اما در نوع خود، یک جنایتکار با فضیلت است که تلاش می‌کند تنها برای رویای حرفه‌ای خود یعنی خرید، بازسازی و خرید آپارتمان برای مادرش پول جمع کند. همان‌طور که آن‌ها نزدیک‌تر می‌شوند، یوسف امیلی را به عنوان یک شبه شریک وارد تجارت می‌کند و این ارتباط، باعث می‌شود یوسف با یکی از اقوامش به نام خلیل (جاناتان آویگدوری) درگیر شود و این خود سرآغاز مشکلات دیگری است.
فورد شخصیت‌های خود را به گونه‌ای طراحی می‌کند که به لحاظ عادی بودن و ناشناس بودن، برای مخاطب آشنا هستند، آشنا بودنی از جنس زندگی خود او و هرآنچه که هرروز با آن مواجه می‌شود. امیلی یک هنرمند است، اما سرسخت، جسور و متخاصم، و بدیهی است که پس از تحمل انواع سوءاستفاده‌ها بدیهی است که اساساً کاراکتری تدافعی باشد حتی در مقابل دوست قدیمی‌اش از دوران دبیرستان، لیز (مگالین اچیکون ووک)، هنرمندی که در تبلیغات جوان موفقی است و زندگی طبقه متوسط رو به بالایی را دارد زندگی که امیلی آرزو داشت که می‌توانست متعلق به او باشد. ذکر این نکته حائز اهمیت است که اگر سوپیشینه‌ی او وجود نداشتند، به صراحت می‌توان گفت حضور یوسف و مادرش به کلیشه‌ای تقلیل می‌یافتند که برای مخاطب نیز تازگی نداشت.
در نهایت باید گفت فورد در «امیلی جنایتکار» اگرچه به شکلی پراکنده به شکست‌های سیستم حقوقی در دفاع از زنان در برابر سوءاستفاده‌کنندگان از هر قشر و نهادی اشاره می‌کند، اما به شکلی دقیق‌تر و واضح‌تر به زندگی یک زن کارگر جوان آمریکایی می‌پردازد که تماما در شغل و زندگی‌اش مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد؛ چه در در شغل خدمات غذایی، و چه سوء استفاده‌های مشابه در زمینه کار تبلیغاتی و گرافیکی. و این بار سنگینی است که جوانان غیر ثروتمند که آهی در بساط ندارند، برای تحقق استعدادها و رویاهایشان متحمل می‌شوند و این فقر و مبارزه برای بقا، طردها و موانع و جریانات دیگری را به همراه می‌آورد که حتی افراد سالم، درستکار و غیره بزه، به سوی شکل دیگری از زندگی یعنی زندگی جنایتکارانه تغییر جهت می‌دهند. با این حال اگرچه نیمی از پتانسیل این فیلم محقق نشده باقی می‌ماند، اما فورد توانسته در نخستین ساخته‌ی بلندش، بخش مهمی از معضلات اجتماعی را به تصویر بکشد و مخاطب را همراه سازد.
یاسمن اسمعیل‌زادگان
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید