«راننده تاکسی» و «شیطان نئونی» از جمله جنجالیترین فیلمهای تاریخ جشنواره کن بودهاند.
در تاریخ هفتاد و پنج ساله جشنواره فیلم کن، صحنههای جنجالبرانگیزی چون قتل دو کودک با یک تکتیرانداز، کشتن یک مرد با شعلهافکن، نمایش رابطه جنسی دهانی شبیهسازینشده، ادار «نیکول کیدمن» روی زخم «زک افران» موجب شدهاند که مخاطبین و منتقدین سالن نمایش را ترک کنند و یا با ایجاد سر و صدا به آنچه روی پرده میدیدند معترض شوند.
فیلمسازانی چون «دیوید لینچ»، «مارتین اسکورسیزی»، «سوفیا کاپولا»، «ترنس مالیک» و «دیوید کراننبرگ» و البته «گاسپار نوئه» و «لارس فون تریه» تجربه هو شدن در کن را دارند. «ورایتی» فهرستی از جنجالیترین فیلمهای تاریخ کن را گردآوری کرده که برگردان آن در ادامه میآید.
لارس فون تریه ثابت کرد که مزاحم همیشگی جشنواره فیلم کن است، وقتی که در سال ۲۰۱۸ درام «خانهای که جک ساخت» او به دلیل خشونت زننده طوفانی از جنجال برانگیخت. در یکی از صحنههای فیلم پاهای یک اردک بریده میشود و در صحنهای دیگر دو کودک با یک تکتیرانداز به قتل میرسند. ورایتی در آن زمان گزارش داد که بیش از ۱۰۰ نفر از اولین نمایش فیلم خارج شدند و نالههای اعتراض در طول نمایش شنیده میشد. «مت دیلون» در «خانهای که جک ساخت» نقش یک قاتل زنجیرهای بازی میکند که قربانیان خود را که عمدتاً زن هستند مثله کرده و خفه میکند. بر اساس برخی گزارشها، وقتی که تیتراژ پایانی پخش شد، سالن نمایش نیمه خالی بوده است.
«خرگوش قهوهای» فیلم جادهای و تجربی وینسنت گالو یکی از جنجالیترین فیلمهای تاریخ جشنواره فیلم کن است. گالو در نقش یک موتورسیکلتسوار رنجدیده بازی میکند که خاطرات معشوق سابقش با بازی کلوئی سوینی در یک سفر جادهای او را تسخیر کرده است. یک صحنه رابطه جنسی شبیهسازینشده بین سوینی و گالو باعث خشم و انزجار در کن شد. واکنشها نسبت به این فیلم با اختلاف علنی میان گالو و راجر ایبرت تشدید شد، زیرا منتقد «خرگوش قهوهای» را بدترین فیلم تاریخ کن نامید.
این فیلم به کارگردانی الیویه آسایاس تفحصی آرام در مورد اندوه، کریستن استوارت را در نقش یک نجواگر ارواح به تصویر میکشد که پس از مرگ برادرش ارواح او را بیقرار کردهاند. اما اینکه آیا این ارواح واقعیاند یا عذاب شخصیت فقط نتیجه غم و اندوه اوست، پرسشهای بیپاسخی بودند که همه بینندگان در کن را خرسند نکردند. منتقد ورایتی در سال ۲۰۱۶ نوشت: «نبوغی گمراهکننده است که فیلمی در مورد ارواح در کن نشان دهید که بر تکیهگاهش فریاد اعتراض مخاطبین در حین پخش تیتراژ پایانی باشد.»
«راننده تاکسی» ساخته مارتین اسکورسیزی را یکی از بهترین فیلمهای تاریخ میدانند، بنابراین شروعی جنجالی با مخاطبینی که سالنهای سینما در کن را ترک میکردند، به سختی قابلباور است. «هالیوود ریپورتر» گزارش داده است که این فیلم «فریادهای اعتراض بلندی را از سوی جمعیت برانگیخت، بسیاری از آنها پس از نمایش نقطه اوج خشونتآمیز فیلم با چهرههای رنگپریده از سالن خارج شدند.» جودی فاستر که در آن زمان فقط یک نوجوان بود پیرامون واکنشهای منفی فیلم میگوید: «مشکل خشونت در فیلم به نوعی انفجار انجامید. مارتی، بابی و هاروی در هتل دو کپ گیر افتادند و زیاد بیرون نیامدند.» علیرغم واکنش حضار به این فیلم، هیأت داوران کن به رهبری تنسی ویلیامز جایزه اصلی نخل طلا را به «راننده تاکسی» اهدا کرد.
«راننده تاکسی» تنها فیلم برنده نخل طلایی نیست که غوغا به پا کرد. فیلم جنایی رمانتیک دیوید لینچ در سال ۱۹۹۰ با نام «عشق دیوانهوار» با بازی نیکلاس کیج و لورا درن در نقش زوج عاشق جوان جایزهبگیر، یکی دیگر از این فیلمهاست. پس از نمایش، این فیلم هم با تشویق و هم اعتراض در سالن مواجه بود، اما زمانی که اعلام شد برنده جایزه برتر جشنواره شده، مخالفان سر و صدای حتی بیشتری ایجاد کردند. ورایتی یکی از طرفداران فیلم بود و در نقدی نوشت: «فیلم خشن، به طرز شرورانهای خندهدار و هیجانانگیز دیوید لینچ، یک سفر پرفرازونشیب به سمت رستگاری در «دل تاریکی» گوتیک آمریکایی است.»
دیوید لینچ تنها دو سال پس از دریافت نخل طلا به کن بازگشت و بار دیگر فیلمی بحثبرانگیز ارائه داد. لینچ بینندگان را با «تویین پیکس: با من روی آتش قدم بگذار» که پیشدرآمدی برای سریال محبوب «تویین پیکس» بود، تماشاگران را ناخرسند کرد. استقبال از فیلم در کن به چیزی شبیه یک افسانه تبدیل شده است. گزارشهایی از جشنواره منتشر شد مبنی بر اینکه «با من روی آتش قدم بگذار» به طور گستردهای با صدای اعتراض در سالن مواجه شد، اگرچه راجر ایبرت چنین ادعاهایی را رد کرده بود. چیزی که همه میتوانستند روی آن اتفاق نظر داشته باشند این بود که لینچ با این پیشدرآمد، یک کابوس سورئال که آخرین هفته زندگی لورا پالمر را دنبال میکند، اثری چالشبرانگیز به طرفداران «تویین پیکس» ارائه کرد.
دیوید کراننبرگ پیشبینی کرده است که فیلم جدیدش «جنایات آینده» در کن باعث شود که مخاطبین سالن را ترک کنند، اما خشمی که با فیلم روانشناسانه «تصادف» در کن ۱۹۹۶ موجب شد، ممکن است در مقایسه با آن ناچیز باشد. در این فیلم جیمز اسپیدر یک تهیهکننده فیلم است که با یک گروه برای تحریک جنسی به تصادفات رانندگی روی میآورند. تماشاگران کن فیلم را هو کردند و از سالن خارج شدند، و حتی فرانسیس فورد کاپولا، رئیس هیأت داوران گفت که برخی از داوران «بسیار مشتاق» بودهاند تا از اهدای جایزه ویژه به «تصادف» ممانعت کنند.
«بازگشتناپذیر» اولین فیلم مدعی نخل طلای گاسپار نوئه، در جشنواره فیلم کن به حدی جنجالبرانگیز بود که «نیوزویک» را بر آن داشت تا اعلام کند: «این فیلم پرفروشترین فیلم سال ۲۰۰۳ خواهد بود». حتی طرفداران فیلم مانند راجر ایبرت نیز اعتراف میکنند: «این فیلم آنقدر خشن و بیرحمانه است که اکثر مردم آن را غیرقابل تماشا میدانند.» ونسان کسل و آلبرت دوپونتل نقش دو مردی را بازی میکنند که برای گرفتن انتقام به یک زن با بازی مونیکا بلوچی تجاوز جنسی میکنند. فیلم با ترتیب زمانی معکوس روایت میشود، اما صحنهای که باعث خشم بینندگان شد، یک تکبرداشت ۱۰ دقیقهای طاقتفرسا بود که جزئیات تجاوز به الکس و به کما رفتن او پس از ضربات دو مرد را نشان میداد. گزارشهایی از کن منتشر شد مبنی بر اینکه چندین نفر از تماشاگران در طول نمایش «برگشتناپذیر» بیهوش شدند، بالا آوردند و یا بیرون رفتند. دیگر عمل خشونتآمیز و تکاندهنده در این فیلم ضربه زدن به مردی با کپسول آتشنشانی بود.
آپیچاتپونگ ویراستاکول با فیلم «بیماری گرمسیری» برنده جایزه هیأت داوران جشنواره کن شد، اما این درام همچنان اعتراض تماشاگران و سرگشتگی آنها را در پی داشت. فیلمنامه به دو روایت تقسیم شده است. داستان اول یک عاشقانه بین دو مرد است و داستان دوم یک داستان بسیار مرموزتر در مورد سربازی گمشده در جنگل که توسط روح یک شمن تسخیر شده است. روایتهای رویاگونه ویراستاکول همیشه چالشبرانگیزند، اما ورایتی در کن اعلام کرد که «بیماری گرمسیری» کاملاً «غیرقابلدرک» است.
«ماری آنتوانت» اثر سوفیا کاپولا یک حماسه تاریخی را میگیرد و آن را به یک فیلم پانک راک تاریخی تبدیل میکند، فیلمی که طبیعتاً در کن غوغا کرد زیرا تاریخ فرانسه را به باد داد و در ظاهر به جای اینکه از ثروتاندوزی سلطنتی انتقاد کند از آن ستایش کرد. راجر ایبرت در آن زمان گفت که فیلم فقط با چند فریاد اعتراض ناچیز مواجه شده است. او رسانهها را متهم کرد که این واکنشها بیش از آنچه واقعاً هست نقل میکنند. با این حال، «ماری آنتوانت» بسیاری از هواداران کاپولا را ناامید کرد. این فیلم در سالهای بعد تحسین منتقدان بیشتری را برانگیخت.
کمدی دیستوپایی ریچارد کلی با عنوان «داستانهای جنوبی» ستارگانی را داشت که کن میپسندد روی فرش قرمز بیایند: دواین جانسون، شان ویلیام اسکات، سارا میشل گلار، و مندی مور. اما استقبال از فیلم در جشنواره کم و بیش یک فاجعه بود. راجر ایبرت این فیلم را بزرگترین فاجعه کن پس از «خرگوش قهوهای» بر اساس میزان هیاهوها و انتقادهایی که پس از نمایش فیلم به راه افتاد، توصیف کرد. همانگونه که ورایتی در نقد خود نوشت: «به ندرت پیش میآید که فیلمی تا این حد خودآگاهانه طراحی شده باشد تا سنگ محکی ارزشمند فرهنگی باشد، و به طرز غمانگیزی ناکام بماند.»
لارس فون تریه سالها پیش از «خانهای که جک ساخت»، با فیلم ترسناک تجربی «ضدمسیح» جنجال دیگری در کن به پا کرد. ویلم دافو و شارلوت گینزبورگ در این فیلم نقش زوجی را بازی میکنند که پس از مرگ غمانگیز پسرشان در کلبهای در جنگل به دام جنون میافتند. شوهر درک خود از واقعیت را از دست میدهد زیرا گرفتار رؤیاهای بیمارگونه شده، در حالی که زن شروع به پذیرش رفتارهای خشونتآمیز و سادومازوخیستی میکند. صحنههای اختگی و خودارضایی خونین، باعث شد تماشاگران بسیاری در کن از سالن خارج شود. «رویترز» گزارش داد که نمایش فیلم «خندههایی تمسخرآمیز، نالههایی از روی ناباوری، کفزدنهای ناچیز و هیاهوی بلند» برانگیخته است. «ورایتی» در نقد خود اضافه کرد: «بیشتر طرفداران همیشگی کارگردان این تجربه را بد، بیاهمیت یا هر دو میدانند.»
درام تجربی «به خلأ وارد شو» به کارگردانی گاسپار نوئه به اندازه «برگشتناپذیر» در کن جنجال نیافرید، اما با این وجود میان مخاطبین دو دستگی ایجاد کرد. «ایندیوایر» در آن سال از جشنواره گزارش داد: «این فیلم قبل از هر چیز یک آزمون استقامت است. امروز بعدازظهر در کن با هیاهوها و فریادهای زندهباد مواجه بود و از نظر جاهطلبی و برانگیزندگی با «ضدمسیح» لارس فون تریه در رتبه بالایی قرار میگیرد.» نوئه کات ناتمام و سه ساعته این فیلم در مورد هوشیاری یک مرده را در کن اکران کرد. او در کنفرانس مطبوعاتی فیلم گفت: «فکر میکردم که مردم ممکن است فیلم را هو کنند، چون [برای فیلمهای دیگر من چنین] میکنند. کم و بیش بدم نمیآید، اما این بار درکش نکردم... داگلاس سیرک به فاسبندر چه گفته بود؟ برای ساختن یک ملودرام خوب به اسپرم، خون و اشک نیاز دارید. چنین چیزهایی در این فیلم وجود دارند.»
«درخت زندگی» ترنس مالیک یکی از فیلمهای برنده «نخل طلا» است که انتقاد منتقدان را برانگیخت. «انترتینمنت ویکلی» از جشنواره فیلم کن ۲۰۱۱ گزارش داد: «توصیف «درخت زندگی» ترنس مالیک شهامت لازم دارد، اما تماشاگران پراکنده در اولین نمایش آن در کن تنها به یک هجا نیاز داشتند: «هو.» بسیاری از مخاطبین فیلم را متقابلاً تشویق کردند، اما این شروعی تکاندهنده برای اولین نمایش یک فیلم است. این فیلم با بازی برد پیت و جسیکا چستین داستانی در تگزاس دهه ۱۹۵۰ روایت میکند و زندگی صمیمانه یک خانواده را با گستردگی کیهان در هم میآمیزد، همانگونه که مالیک اغلب از داستان اصلی جدا میشود تا خلقت جهان را به تصویر بکشد.
«پسر روزنامهفروش» ساخته لی دنیلز یکی از مدعیان «نخل طلا» در جشنواره کن ۲۰۱۲ بود که بهشدت تمسخر شد. متیو مککانهی در این درام جنایی نقش گزارشگری را بازی میکند که در حال تحقیق در مورد قتل یک زندانی محکوم به اعدام است. دنیلز با این فیلم صحنههای چندشآوری را ترسیم میکند. در یکی از این صحنهها نیکول کیدمن ادرار روی زک افران پس از گزیده شدن توسط یک عروس دریایی را شبیهسازی میکند. برخی از منتقدان «پسر روزنامهفروش» را بیباک خواندند، در حالی که برخی دیگر آن را به عنوان فیلمی ناخوشایند به سخره گرفتند. شلختگی فیلم کن را غافلگیر کرد و باعث شد که تماشاگران در اولین نمایش فیلم به تمسخر آن بپردازند.
منتقدین اغلب از «موتورهای مقدس» ساخته لئوس کاراکس به عنوان یکی از بهترین فیلمهای قرن بیست و یکم یاد میکنند، اما این فیلم در سال ۲۰۱۲ پس از نمایش در جشنواره کن حواشی زیادی به وجود آورد. در این درام مبهم و مرموز، دنی لاوان در نقش مردی بازی میکند که ظاهراً یک بازیگر است. این مرد هنگام سفر در لندن، لباسهای مختلفی میپوشد و پوششهای گوناگونی دارد. «گاردین» در آن سال گزارش داد: «اولین نمایش فیلم با هیاهوهای غرق در تشویق، با رگبار توئیتهای هیجانانگیز و خشمآلود و با یک سوال بزرگ همراه بود: اصلاً این فیلم درباره چه بود؟» منتقد «ورایتی» این فیلم را «به طور قطع جنونآمیز» نامید و درباره اولین اکران فیلم افزود: «در مقاطعی سکوت در سالن با صدای خندهها و نفسها شکسته میشد که ناشی از نمایی از برهنگی تمام بدن از روبرو یا انفجار ناگهانی خشونت دیوانهوار بود. اما تماشاگران کن به این نوع محرکها که اغلب امضای تحریککنندگانی مانند لارس فون تریه و گاسپار نوئه است عادت کردهاند.»
«فقط خدا میبخشد» قرار بود بازگشت پرشکوه نیکلاس ویندینگ رفن و رایان گاسلینگ به کن پس از موفقیت بزرگ «درایو» (Drive) که جایزه بهترین کارگردانی کن را در جشنواره سال ۲۰۱۱ دریافت کرد باشد. امید همه کسانی که منتظر بودند رفن و گاسلینگ اثر مشابهی خلق کرده باشند، هنگامی که این فیلم فوقخشونتآمیز در جشنواره سال ۲۰۱۳ اکران شد، ناامید شدند. گاسلینگ نقش یک جنایتکار آمریکایی در بانکوک را بازی میکند که پس از آنکه مادرش او را مأمور انتقام مرگ برادرش میکند، مجبور میشود در دنیای زیرزمینی شهر قدم بگذارد. تنها اجرای کریستین اسکات توماس بود که از گزند انتقاد مطبوعات در امان ماند. «ورایتی» ین فیلم را «ممارستی بیروح و نیهیلیستی در استایل» خواند و افزود: «یک تریلر تند و زننده و بیش از حد خشونتآمیز در اطراف فاحشهخانهها و رینگهای بوکس بانکوک است که در مراسم اکرانش برای اصحاب رسانه هو شد.»
ورایتی در نقد این فیلم بیوگرافیکال با بازی نیکول کیدمن نوشت: «زندگی گریس کلی پس از هالیوود ممکن است آن افسانهای نباشد که برخی فکر میکردند، اما از ملودرام بیروح اولیویه داهان متوجه این موضوع نخواهید شد.» این فیلم جشنواره سال ۲۰۱۴ را افتتاح کرد و عموماً یکی از ضعیفترین شروعهای کن در دهه ۲۰۱۰ نامیده شد. این فیلم نقدهای وحشتناکی را در سراسر جهان دریافت کرد و بسیاری هدف تولید آن را کسب جوایز اسکار دانستند. همانگونه که «فرانس۲۴» در آن زمان گزارش داد: «فستیوال روز چهارشنبه با «گریس موناکو»، فیلم ترسناک زندگینامه گریس کلی، آغاز شد و به سرعت سقوط کرد، فیلم بیوگرافیکال وحشتناک گریس کلی که صدای اعتراض رسانهها را درآورد و به درستی عصبانی کرد... «گریس موناکو» از اولین فریم تا آخرین فریم بیهیجان است...»
رایان گاسلینگ یک سال پس از «فقط خدا میبخشد» با فیلم «رودخانه گمشده» در سال ۲۰۱۴ با فریاد اعتراض حتی بیشتری مواجه بود. «ورایتی» در آن زمان گزارش داد: ««رودخانه گمشده» اولین فیلم بلند رایان گاسلینگ در مقام کارگردان برخی از خاطرهانگیزترین لحظات «یعنی چه» جشنواره کن امسال را رقم زد. پس از نمایش فیلم، منتقدین به سرعت راه توییتر را در پیش گرفتند تا از آنچه دیده بودند اظهار ناباوری کنند، و در برخی موارد اندک، از فیلم به سبب نمایش شهری زیر آب ستایش کنند. این فیلم که با داستانش به دیوید لینچ و «درایو» ساخته نیکلاس ویندینگ رفن ادای دین میکند، در افتتاحیهاش با صدای اعتراض و کمی تشویق روبرو شد.»
«دریای درختان» ساخته گاس ون سنت شاید بزرگترین شکست جشنواره فیلم کن سال ۲۰۱۵ بود. ون سنت فیلمسازی برنده «نخل طلا» بود و متیو مککانهی پس از دریافت اسکار برای «باشگاه خریداران دالاس» نقش اول این فیلم را بازی میکرد. مککانهی در نقش مردی آمریکایی ظاهر شد که برای پایان دادن به زندگی خود به آئوکیگاهارا، معروف به «جنگل خودکشی ژاپن» سفر میکند و با یک مرد ژاپنی (کن واتانابه) آشنا میشود که برای انجام همین کار آنجاست. «ورایتی» در آن زمان گزارش داد که فیلم با «هیاهوهای کرکننده» مورد استقبال قرار گرفته است. مککانهی در کنفرانس مطبوعاتی کن از فیلم دفاع کرد و گفت: «از حضور در اینجا خوشحالم. خوشحالم که دعوت شدم. خوشحالم که فیلم پذیرفته شد. یک تجربه عالی برای من بود. تجربه ساخت آن را دوست داشتم و خوشحالم که این فرصت را به دست آوردیم تا آن را به دنیا معرفی کنیم.»
نیکلاس ویندینگ رفن پس از فیلم بحثبرانگیز «فقط خدا میبخشد»، در سال ۲۰۱۶ با فیلم بحثبرانگیز دیگری به کن بازگشت. «شیطان نئونی» یک فیلم روانشناسانه در ژانر وحشت با داستانی در مورد صنعت مد و بازی ال فنینگ در نقش یک مدل جوان بود که فساد هالیوود گریبانگیر او شده است. منتقد «ورایتی» در آن سال نوشت: «رفن یک فیلم ترسناک سوررئالیستی باروک و منزجرکننده ساخته که در دنیای مد لسآنجلس اتفاق میافتد. کسلکننده نیست، اما بیننده چیزی دستگیرش نمیشود... زیبایی با تکههای گوشت ممزوج میشود، و به نظر میرسد که هر تصویر بسیار نرم و لطیف آن از «تویین پیکس: با من روی آتش قدم بگذار» (Twin Peaks: Fire Walk with Me) یا «درخشش» (The Shining) یا یک نسخه بسیار بیمارگونه از آگهیهای بازرگانی «کلوین کلاین» بیرون تراویده است. هر صحنه، هر نما، هر خط دیالوگ، هر مکث به شکل هیپنوتیزمکنندهای ترکیببندی شده و به حدی تعمداً پرزرقوبرق است که تماشاگر نمیتواند تصور نکند که رفن دقیقاً میداند دارد چه میکند – که او ما را برای یک قتل آماده میکند.» در آن زمان «ایندیوایر» نوشت که بینندگان فیلم در کن یا از سالن خارج شدند و از خشم رو به تصاویری که میدیدند فریاد میزدند.
«کشتن گوزن مقدس» ساخته یورگوس لانتیموس با حمایت گسترده منتقدان جشنواره فیلم کن در سال ۲۰۱۷ مواجه شد، اما این موضوع مانع از آن نشد که تماشاگران این فیلم آزاردهنده را هو نکنند. در این فیلم کابوسوار، کالین فارل در نقش یک جراح ظاهر میشود که پس از کشتن مادر یک نوجوان با بازی بری کیوگان، با او رابطه دوستانه برقرار میکند. پسر به آرامی از خانواده جراح نیکول کیدمن مادر آن است انتقام میگیرد. منتقد «ورایتی» یکی از مدافعان فیلم بود و نوشت: «فارل و کیدمن استعداد شگفتانگیزی در اجرای مفاهیم پنهان هر صحنه دارند.»
دیدگاهها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
kamran62
kamran62
۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ ۱۹:۰۹
این فیلما کجان؟ سه تاشونو خودم یه زمانی از همین سایت دانلود کردم!!!! https://30nama.com/movie/50286/The-Neon-Demon-2016 https://30nama.com/movie/8416/Enter-the-Void-2009 https://30nama.com/movie/5967/The-Brown-Bunny-2003 https://30nama.com/movie/143689/Irrversible-2002
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
Mahyar_P1997
Mahyar_P1997
۱۰ خرداد ۱۴۰۱ ۱۴:۱۴
چرا وقتی رو لینک بعضی از فیلم ها میزنم تو این لیست، بهم خطای 404 میده؟
Chrisqodds
Chrisqodds
۱۰ خرداد ۱۴۰۱ ۱۴:۲۴
با پشتیبانی تماس بگیرید راهنمایی میکنند.
۱
۱
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
۳
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ