زمان مطالعه: ۵ دقیقه
«رابرت دنیرو» و «آن هاتاوی» به فیلم Armageddon Time «جیمز گری» پیوستند
«رابرت دنیرو»، «اسکار آیزک»، «دونالد ساترلند» و «آن هاتاوی» در فیلم «عصر آرماگدون» (دانلود فیلم Armageddon Time با لینک مستقیم) به «کیت بلانشت» پیوستند. «جیمز گری» کارگردان «به سوی ستارگان» (دانلود فیلم Ad Astra با لینک مستقیم) این درام تاریخی را کارگردانی خواهد کرد. تماشای انلاین فیلم خارجی.
این فیلم به زودی در بازار مجازی کن به پخش‌کنندگان آمریکایی می‌شود و توسط «وایلد بانچ» آن را در بازارهای بین‌المللی منتشر می‌کند. گری نویسنده و کارگردان این پروژه است و پس از «به سوی ستارگان» با بازی «برد پیت»، بار دیگر با «آرتی فیوچرز» همکاری خواهد کرد. اخبار سینمای جهان را از ۳۰نما دنبال کنید.
گری این درام را بر اساس خاطرات کودکی خود خلق و داستانی تاریخی را روایت می‌کند که دوستی و وفاداری را در کشوری به تصویر می‌کشد که در آستانه‌ی انتخاب «رونالد ریگان» به عنوان رئیس جمهور است. این فیلم با آثار قبلی فیلمساز بسیار متفاوت خواهد بود و گری امیدوار است که پس از مهیا شدن شرایط پس از کرونا، پروژه را در نیویورک فیلمبرداری کند.
گری می‌گوید: «هر فیلمی که می‌سازید متفاوت است، اما من سعی دارم کار انجام دهم که خلاف فیلم، تلخ، غریبانه، و عظیمی باشد که به تازگی کارگردانی کرده‌ام. مشتاقم فیلمی بسازم که در مورد مردم باشد، در مورد عواطف و روابط میان انسان‌ها، و می‌خواهم پر از مهربانی و لطافت باشد. از جهاتی، بله در مورد دوران کودکی من است، اما در واقع تمثیلی است از عشق خانوادگی در تمامی سطوح. من اعتقاد دارم که اغلب انسان‌ها تمام تلاششان را می‌کنند و در شرایط سخت کوتاه نمی‌آیند و این زیباست و به نظر من تکان‌دهنده.»
فیلمساز در ادامه توضیح می‌دهد: «اتفاقی که برای من افتاد، اگر بسیار ساده بخواهم بگویم، این بود که در حدود ۱۱ سالگی به دردسر بزرگی افتادم، هرچند پسرها در فیلم ۱۲ ساله‌اند، و داستان در مورد انتقال من از مدارس عمومی به خصوصی است و دنیای برخورداران. این فیلم در مورد معنای این انتقال است و اینکه چقدر خوش‌بخت بوده‌ام، و اینکه دوستم چقدر تیره‌بخت و در مورد ایجاد این شکاف از نگاه من و او.»
پیش‌تر گزارش شده بود که افرادی چون «دونالد ترامپ» نیز در این مدرسه‌ی خصوصی تحصیل کرده‌اند. گری می‌گوید: «بله «دونالد ترامپ» به این مدرسه خصوصی رفته و «فرد ترامپ» از اعضای هیأت امنای آن بوده. آنچه آن مدرسه در آن زمان نمایندگی می‌کرد سمبولیک است، در حالی که غالباً از پروتستان‌های سفیدپوست تشکیل می‌شد. آن را برای خود که محصول نظام آموزشی عمومی نیویورک در دهه‌ی ۱۹۷۰ بودم بسیار نامناسب یافتم. فیلم در مورد این انتقال است و اینکه چگونه منعکس‌کننده‌ی جامعه‌ی آن زمان و متأسفانه فعلی آمریکاست. اینکه چگونه ما را بر اساس طبقه و نژاد به خط می‌کنند. فیلم در مورد این مسئله است، انتقال من از یک مدرسه به مدرسه‌ی دیگر. پیامدهای عظیمی برای من داشت. دنیا به روشنی برای من بر اساس دارا و ندارها تقسیم‌بندی شد. من این فیلمنامه را نه یک هفته قبل، بلکه چندین ماه قبل نوشته‌ام و عجیب است که بسیاری از وقایعی که امروز شاهدش هستیم با بسیاری از مضامینی که از ابتدا قصد واکاوی آن‌ها را داشتم همخوانی دارد. وسواسی دارم روی بررسی تصور آمریکایی از پویندگی اجتماعی و تأثیرات اجتماعی آن.»
گری می‌گوید وقتی مردم به سالن‌های سینما بازگردند، تمایل دارند تحت تأثیر قرار بگیرند، و فیلم «عصر آرماگدون» چنین کاری می‌کند: «فیلم‌ها صمیمیت و روابط خانوادگی را بسیار خوب به تصویر می‌کشند، حتی بهتر از تئاتر، زیرا در بهترین حالت تئاتر مخاطب هنوز ۲۰ متر با بازیگر فاصله دارد. در سینما، نماهای کلوز-آپ قدرتی شگرف دارند. چیزی که من به دنبالش هستم اثری است که واقعاً تکان‌دهنده باشد. به گذشته که نگاه می‌کنم می‌بینم که در آن مقطع که مانند فیلم سال ۱۹۸۰ است، سال بسیار مهمی در تاریخ کشور بود و من شخصاً چقدر خوش‌شانس بودم. والدین من که به هیچ وجه ثروتمند نبودند، از تمامی روابطی که داشتند استفاده کردند تا مرا به این مدرسه بفرستند. تلاشی که زندگی‌ام را نجات داد، اما از طرفی مرا با تبعیض نژادی واقعی و یهودستیزی آشنا کرد. ارائه‌ی داستانی این چنین درون این خانواده‌ی صمیمی روایت شده، گاهی عظیم‌ترین اسب تروجان شماست، اینکه مردم را این‌گونه تحت تأثیر قرار دهی. این داستان سلاحی فوق‌العاده است برای رساندن خبری هولناک.»
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید