«برد پیت» که یکشنبه شب در بیست و ششمین دورهی مراسم اهدای جوایز «صنف بازیگران آمریکا» (SAG Awards) برندهی جایزهی بهترین بازیگر مرد نقش مکمل شد به شوخی گفت که باید این جایزه را به پروفایل خود در شبکهی اجتماعی «تیندر» اضافه کند. او در مورد نقش چالشبرانگیز خود در «روزی روزگاری در هالیوود» میگوید: «بدون تعارف باید بگویم که نقش دشواری بود. نقش مردی که نشئه میشود، برهنه میشود و از همسرش دوری میکند.
«برد پیت» نقش شخصیت خیالی «کلیف بوث» را در نهمین فیلم بلند «کوئنتین تارانتینو» بازی کرد. او در بخش بهترین بازیگر مرد نقش مکمل با «تام هنکس»، «جیمی فاکس»، «ال پاچینو» و «جو پشی» رقابت میکرد. او روی صحنه هنگام دریافت جایزه گفت: «خواهران و برادران عزیز از شما سپاسگزارم. این جایزه ارزش زیادی برای من دارد، بیشتر از آنچه که بتوانم درک کنم. میخواهم بدانید که [آثار] همهی شما را نگاه میکنم و کار شما فوقالعاده بوده.»
پیت در ادامه با تارانتینو شوخی میکند و میگوید میخواهم از همبازیان و پاهای آنها تشکر کنم. شخصیت «شارون تیت» با بازی «مارگو رابی» در سالن سینما و «مارگارت کوالی» در اتومبیل کلیف کفشهایشان را درمیآورند. پیت میگوید: «جداً عرض میکنم، کوئنتین از «ادارهی امنیت حمل و نقل» (TSA) هم بیشتر کفش زنان را درآورده است.»
پیت که در سال ۲۰۱۰ هم با دیگر همبازیانش در فیلم «حرامزادههای بیشرف» برندهی جایزهی «صنف بازیگران آمریکا» شده میگوید: «من عاشق این اجتماع [فیلمسازان] هستم و در این راه با افراد بینظیری آشنا شدهام. ما درد را میشناسیم. تنهایی را درک میکنیم و آن را روی پرده میآوریم. ما لحظات زیبا را میشناسیم. لحظات فرزانگی را، و آنها را روی پرده نشان میدهیم. لعنتی، فکر میکنم کار ارزشمندی باشد.»
پیت پس از دریافت جایزه پشت صحنه منتظر ماند تا «جنیفر انیستون» را روی صحنه برای قبول جایزه برای «برنامهی صبحگاهی» ببیند. انیستون پس از دریافت جایزه به او ملحق میشود. این دو که در خلال سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ به ازدواج یکدیگر درآمده بودند، در جشن تولد پنجاه سالگی انیستون در ماه فوریه سال گذشته نیز با هم دیدار کردند.
انیستون که جایزهی بهترین بازیگر زن نقش اول سریالهای درام را به خانه میبرد، روی صحنه از سالهایی گفت که تلاش میکرده به بازیگری بازگردد و در آگهیهای بازرگانی رستورانها حاضر میشده: «شروع فروتنانهای بود، بهرحال باید از یک جایی آغاز کرد!»
انیستون در ادامه از دوست قدیمی خود «آدام سندلر» و نقش او در فیلم «الماس تراشنخورده» ستایش کرد: ««آدام سندلر»، بازی تو فوقالعاده و جادویات واقعی است رفیق. دوستت دارم.»
«برنامهی صبحگاهی» با بازی «استیو کارل»، «ریز ویترسپون» و انیستون، اولین پروژهی تلویزیونی بزرگ انیستون از سال ۲۰۰۴ و پس از پایان سریال «دوستان» است. داستان سریال در مورد گویندهای به نام «الکس لیوای» با بازی انیستون و همکارش با بازی کارل است که به آزار جنسی متهم شده و اخراج میشود.
«واکین فینیکس» هم یکشنبه شب جایزهی خود از «صنف بازیگران آمریکا» را به «هیث لجر» تقدیم کرد. او که برای بازی در فیلم «جوکر» برندهی جایزهی بهترین بازیگر مرد نقش اول شد، در این بخش با «لئوناردو دیکاپریو» و «آدام درایور» رقابت میکرد.
فینیکس روی صحنه از منوی غذاهای گیاهی مراسم، «تاد فیلیپس» کارگردان «جوکر» و مضامین بیماری روانی و دوران سخت کودکی در فیلم گفت، اما بیشتر وقت خود را صرف تمرکز بر دیگر نامزدهای بخش بهترین بازیگر مرد کرد: «وقتی بازیگری را دوباره شروع کرده بودم و تست بازیگری میدادم، و منتظر تماس نهایی بود، فکر میکنم بسیاری از افراد میدانند چه حسی داشته باشد. در آنجا همیشه با دو بازیگر دیگر رقابت میکردیم و همیشه در مقابل یکی از آنها شکست میخوردیم. هیچ بازیگری حاضر نمیشد اسم او را بگوید اما مسؤل انتخاب بازیگران به نجوا میگفت: «اسمش لئوناردو است.»»
فینیکس سپس به سراغ «کریستین بیل» بازیگر «فورد در برابر فراری» میرود و میگوید: «هرگز نقش ضعیفی بازی نکرده است.» او در واکنش به خندهی حضار میگوید: «بهشدت آزاردهنده است. کاش یک بار هم که شده بد بازی میکردی.» او در ادامه بازی «آدام درایور» در «داستان زناشویی» را «زیبا و ظریف» توصیف میکند و به ستایش از بازی «تارون اجرتون» در «راکتمن» میپردازد و میگوید: «منتظر میمانم تا ببینیم دیگر چه کارهایی میتوانی انجام دهی.»
فینیکس سال ۲۰۰۵ به خاطر بازی در «سر به راه باش» (Walk the Line) نامزد دریافت همین جایزه شده بود. او اعتراف میکند: «چندین سال پیش هم در این مراسم حاضر شده بودم. اکنون متوجه میشوم که بودن در این اجتماع چه افتخاری است.» او در پایان به «هیث لجر» بازیگر نقش «جوکر» در «شوالیهی تاریکی» ادای احترام میکند و او را بازیگر محبوب خود مینامد.
«پیتر دینکلج» نیز که برندهی جایزهی بهترین بازیگر مرد نقش اول سریالهای درام شده و بر «استرلینگ کی. براون»، «استیو کارل»، «دیوید هاربر» و «بیلی کروداپ» غلبه کرده بود، روی صحنه در ابتدا به شوخی میگوید به نظرش میرسد که تندیس برهنهی «صنف بازیگران آمریکا» را در سریال «بازی تاجوتخت» دیده است. او اضافه میکند: «میخواهم از مردم ایرلند شمالی تشکر کنم که نه سال ما را تحمل کردند.» دینکلج سپس از بازیگران و عوامل سریال تمجید میکند و میافزاید: «در پایان و مهمتر از هر چیز، مایلم از همسرم تشکر کنم که بیش از نه سال است که مرا تحمل میکند.»
یکشنبه شب فیلم «انگل» (Parasite) به کارگردانی «بونگ جون-هو» تاریخسازی کرد و به اولین فیلم خارجی زبانی تبدیل شد که برندهی جایزهی بهترین گروه بازیگری از «صنف بازیگران آمریکا» میشود.
«پارک سو-دام»، «لی سون-کیون»، «چوی وو-شیک»، «لی جونگ-ایون» و «سونگ کانگ-هو» از جمله بازیگرانی بودند که روی صحنه آمدند و جایزه را دریافت کردند. سونگ از طریق مترجم خود «شارون چوی» گفت: «اگر چه عنوان فیلم «انگل» است، اما داستان به نظر من در مورد همزیستی است و اینکه چگونه میتوانیم در کنار هم زندگی کنیم.»
«انگل» اولین فیلم کرهای زبان نامزد اسکار بهترین فیلم در تاریخ آکادمی است. این فیلم میتواند در شش بخش برندهی جایزه شود. دیگر رقبای «انگل» در بخش بهترین گروه بازیگری در «صنف بازیگران آمریکا»، «بمب خبری»، «روزی روزگاری در هالیوود»، «ایرلندی»، و «جوجو خرگوش» بودند.
سونگ پشت صحنه در مصاحبه با خبرنگاران گفت: «ما اکنون به انگلهای هالیوود تبدیل شدهایم، و امیدواریم که با موفقیت «انگل» فرصتی در اختیار فیلمسازان سایر نقاط دنیا قرار بگیرد.» بونگ اضافه میکند: «درست است که ما یکی از مدعیان فصل اهدای جوایز هستیم، اما فکر میکنم آنچه که امروز اهمیت داشت تجلیل از بازیگران فیلم توسط همکاران بود و این اتفاق بسیار خوشایندی است. در مورد اسکار هیچکس نمیداند چه پیش خواهد آمد.»
«رابرت دنیرو» هم در مراسم یکشنبه شب جایزهی افتخاری یک عمر دستاورد هنری را دریافت کرد. «لئوناردو دیکاپریو» که اولین بار در سال ۱۹۹۳ با فیلم «زندگی این پسر» با دنیرو بازی کرده، این جایزه را به او تقدیم کرد و گفت: «احساس میکنم که دنیرو همیشه وجود داشته و تا ابد وجود خواهد داشت.»
دنیرو نیز پس از پخش تصاویری از آثارش که به تشویق حضار منجر شد گفت: «ما به عنوان بازیگر، دور افتخار نمیزنیم و بیشتر نگران کار بعدی خود هستیم. ما به عنوان بازیگر به تنهایی موفق نمیشویم، ممکن نیست. به همکاری دیگر بازیگران وابستهایم، هم جلوی دوربین و هم پشت صحنه.»
دنیرو در ادامه به وضعیت سیاسی آمریکا را «وخیم» توصیف میکند و میگوید: «دستهای کارها غلط و دستهای دیگر درست است، و بعضی کارها منطقی و بعضی دیگر سوءاستفاده از قدرت است. به عنوان یک شهروند – به اندازهی هر کس دیگری از بازیگر گرفته تا ورزشکار، موسیقیدان – حق دارم نظرم را بیان کنم. اگر به خاطر موقعیتام تریبونی در اختیارم قرار دادهاند از آن برای نشان دادن سوءاستفادهای که از قدرت میشود بهره خواهم گرفت. امشب به همین اکتفا میکنم.»
دیدگاهها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید