news-background
news-background

یادداشتی بر فیلم Sicario: Day of the Soldado

فیلم «سیکاریو: روز سرباز» (Sicario: Day of the Soldado) متأسفانه یک اثر کامل نیست! این ساخته «استفانو سولیما» در خوشبینانه‌ترین حالت برای این ساخته شده تا چند میلیون دلاری پول نصیب کلمبیا پیکچرز کند و از همین حالا ساخت قسمت سوم به واسطه یک پایان‌بندی نه چندان خوب، تایید شود.

«سیکاریو: روز سرباز» مانند اکثر فیلم‌های هم‌سبکش حرف خاصی برای گفتن ندارد. بر خلاف فیلم «سیکاریو» که توانست بسیاری از سینمادوستان را راضی کند، «روز سرباز» در انجام چنین کاری ناکام است. ماجرا از جایی آغاز می‌شود که یک گروه تندرو مسلمان در خاک آمریکا چند عملیات تروریستی انجام می‌دهند و به دنبال این وقایع ارتش و نیروهای امنیتی ایالات متحده سریعا عملیات خود برای شناسایی و دستگیری عاملان این ترورها را آغاز می‌کنند. در ادامه مشخص می‌شود کارتل‌های مواد مخدر که این روزها بیشتر به تجارت پرسود قاچاق انسان مشغول هستند، در ورود تروریست‌ها به خاک آمریکا نقش داشته‌اند. سی‌آی‌ای به سراغ استراتژی قدیمی «تفرقه بینداز و حکومت کن» می‌رود؛ استراتژی که از زمان فلیپ دوم مقدونی و ناپلئون تا به امروز به طرز معجزه‌آسایی کار آمد بوده‌است! درست اینجاست که آقای تفرقه‌انداز، افسر گریور با بازی «جاش برولین» وارد عمل می‌شود.

اساساً از یک فیلم اکشن به سبک سیکارو انتظار چندان بالایی ندارم، اما وقتی قرار است به تماشای دنباله یکی از بهترین فیلم‌های اکشن سه یا چهار سال اخیر بنشینیم حداقل انتظار داریم با فیلمی در سطح اثر قبلی یا چیزی نزدیک به آن مواجه شویم، اما «سیکاریو: روز سرباز» را چنین نمی‌بینم و متاسفانه این فیلم یک عقب‌گرد کامل است و جز دلایل تجاری، علتی برای ساخت آن وجود ندارد. اگر قسمت قبل را دیده باشید، احتمالاً با من هم‌عقیده هستید که با شخصیت‌های قابل لمس و خوبی مواجه بودیم و گل سر سبد این شخصیت‌ها هم امیلی بلانت بود، اما این‌بار قرار نیست شخصیت‌های راضی‌کننده‌ای را شاهد باشیم و آن‌ها نهایتاً سربازهایی هستند که از زیر بار انجام وظایفشان شانه خالی می‌کنند. روایت «سیکاریو: روز سرباز» به طرز آزاردهنده‌ای کم عمق و سطحی است. علی‌رغم اینکه تیم سازنده سعی کرده‌اند در برخی صحنه‌ها با عواطف مخاطب بازی کنند و با احساسی کردن سکانس‌های «ایزابلا مونر» و «بنیسیو دل تورو» در بیابان دل شما را به دست بیاورند، آنقدر این قصه نخ‌نما شده است و بد به این موضوع پرداخته می‌شود که کوچک‌ترین هیجان و علاقه‌ای در دل مخاطب به وجود نمی‌آید. چرا می‌گویم بخشی از قصه که تیم سازنده سعی دارد با مدد گرفتن از آن کار را احساسی کند، بسیار نخ‌نما شده و سطحی است؟ بگذارید با امید به اینکه بازی «آخرین ما» (The Last of Us) را می‌شناسید منظورم را بهتر توضیح دهم. در این بازی استودیو ناتی‌داگ ما شاهد رابطه عاطفی فوق‌العاده‌ای میان یک دختر نوجوان و مردی میانسال هستیم که همچون «سیکاریو: روز سرباز»، مردهای هر دو قصه دخترهای نوجوانشان را از دست داده‌اند، اما مقایسه این دو اثر از این منظر نه تنها درست نیست، بلکه می‌توان آن را یک توهین به «آخرین بازمادگان ما» به شمار آورد! پیش‌تر گفتم از «روز سرباز» انتظار چندان بالایی ندارم در نتیجه به دنبال رابطه مستحکمی همچون رابطه جوئل و الی در این اثر نبودم و اصلاً نباید هم چنین می‌بود ولی انتظار داشتم «تیلور شریدان» به حداقل‌ها نزدیک می‌شد و کمی به رابطه مونر و دل تورو عمق می‌بخشید که متأسفانه اصلاً چنین نمی‌شود. سایر شخصیت‌های فیلم هم پرداخت خاصی ندارند و از چند سرباز یا قاچاقچی فراتر نمی‌روند اما با این وجود نباید از بازی خوب برولین غافل شد.

بیایید بی‌انصاف هم نباشیم! نقاط روشنی در قصه فیلم «سیکاریو: روز سرباز» وجود دارد که می‌تواند اندکی آدرنالین خونتان را بالا ببرد. تقریباً از نیمه فیلم، یعنی جایی که دولت آمریکا برای جلوگیری از وقوع یک آبروریزی جهانی از به ثمر رساندن عملیات دزدیدن دختر رئیس یکی از کارتل‌های قوی مکزیک پشیمان می‌شود و سعی دارد تمام مدارک و شواهد را بدون باقی گذاشتن حتی یک لکه نابود کند، نمی‌توان مرزی بین شخصیت‌های خوب و بد داستان ترسیم کرد. زیرا با پلیس‌های مکزیکی مواجه می‌شویم که خود را به گروه مافیایی ریس فروخته‌اند و در مقابل نیروهای امنیتی آمریکایی را داریم که تقریبا ارزشی برای جان افراد بی‌گناه قائل نیستند و حالا این شما هستید و یک مرد و دختر نوجوان که بدون حمایت خاصی می‌بایست از مرز آمریکا-مکزیک عبور کنند و به این قائله به شکلی مغایر با خواست رهبران سی‌آی‌ای پایان دهند.

در خصوص صحنه‌های اکشن و پر زد و خورد فیلم هم باید بگویم دکوپاژ، میزانسن و به طور کلی کارگردانی اثر برای این بخش‌های فیلم قابل قبول هستند. استفانو سولیما به کمک مدیر فیلم‌برداری توانسته با انتخاب نماهایی مناسب به هنگام درگیری‌ها حس خوبی به مخاطب القا کند، مبارزات نسبتا شلوغی که اکثر در بیابان یا جاده رقم می‌خورند و کنترل نور و صداهایی که در محیط شنیده می‌شود (به غیر از دیالوگ‌ها) نقش به سزایی در عملکرد خوب فیلم به هنگام بالا رفتن ریتم کار داشته است. البته نباید اینطور برداشت کنید که در «سیکاریو: روز سرباز» قرار است صحنه‌های اکشن بسیار هیجان‌انگیزی را به نظاره بنشینید یا با جلوه‌های ویژه فوق‌العاده‌ای مواجه شوید، نه اصلا این چنین نیست و گمان هم نمی‌کنم برای روایت این قصه نیاز به چنین مواردی هم باشد؛ در نتیجه «سیکاریو: روز سرباز» در این زمینه دقیقا همان چیزی است که باید باشد.

در یک جمع‌بندی کلی می‌توان گفت «سیکاریو: روز سرباز» یک دنباله کاملاً غیر ضروری برای فیلم «سیکاریو» است. قصه، روایت و شخصیت‌های فیلم سولیما حرف خاصی برای گفتن ندارند و علی رغم اینکه تیم سازنده با تاریک‌تر کردن قصه نسبت به فیلم قبلی سعی داشته اثری جدی‌تر بسازد، اما اصلاً در راه رسیدن به این خواست موفق نبوده‌اند و در نتیجه با فیلمی به مراتب ضعیف‌تر نسبت به «سیکاریو» مواجه هستیم. همچنین با توجه به پایان‌بندی اثر به جرئت می‌توان گفت دلیل اصلی ساخت روز سرباز تجاری و کسب درآمد بوده که همین موضوع هم از ارزش فیلم در نظرم می‌کاهد. اگر به دنبال یک فیلم اکشن هستید که دو ساعت شما را سرگرم کند، می‌توان گفت «سیکاریو: روز سرباز» توانایی برآورده کردن این خواست شما را دارد اما نباید انتظاراتتان را چندان بالا ببرید.

محمدسعید خزایی

نمره نهایی: 4.5 از 10

دیدگاه‌ها

برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
۶ مهر ۱۳۹۷ ۱۹:۲۸

به شدت موافقم که فیلم خیلی بدی بود

نمایش اسپویل
۶ مهر ۱۳۹۷ ۰۵:۳۴

یعنی شخصا اون صحنه ای که زنه به همراه بچه اش با اینکه بمب گذار انتحاری رو میبینه بازم به سمتش میره تا مثلا از در فرار کنه و ازش خواهش میکنه که خودشو منفجر نکنه، تا یک ربع داشتم میخندیدم :))))) انصافا کدوم احمقی در چنین شرایطی همچین کاری میکنه و با پای خودش میره سمت بمب گذار انتحاری وقتی خیلی راحت میتونست فرار کنه بره انتهای فروشگاه و زنده بمونه تا اینکه بره تو شکم بمب گذار انتحاری!!! به اینکار میکن کشته سازی برای مظلوم نمایی دورغین!!! قست اولش واقعا فوق العاده بود و اون حس ترس و تعلیقی که به آدم میاد درست و بجا بود ولی این قست بیشتر یه کار سفارشی بود! جالبه که دیگه حتما شخصیت الخاندرو هم که تو قسمت اول اونقدر ترسناک بود دیگه اون جذابیت لازم رو نداشت! نمره ی منم 4 از 10 هست به این قسمت تازه با ارفاق!!!

نمایش اسپویل
۵ مهر ۱۳۹۷ ۱۸:۴۶

با این یادداشت کاملا موافقم نسبت به قسمت اول خیلی ضعیف بود و فقط به اکشنش نمره دادم.

نمایش اسپویل
۵ مهر ۱۳۹۷ ۱۴:۳۶

منم فک میکنم با اینکه نسبت به نسخه اول ضعیف بود واقعاً ولی بازم تو این وضعیت هالیوود فیلم خوبی محسوب میشه

نمایش اسپویل
۵ مهر ۱۳۹۷ ۱۴:۱۶

خب تفاوت کاری که یک کارگردان معمولی و پیش پا افتاده با کارگردانی به شدت با استعداد و خوب مثل دنیس ولنیو انجام بده همینه. این استودیوها به جای اینکه با ایده های نو سراغ کارگردانهای بزرگ برن سعی میکنن از همون فیلمها و ایده های قدیمی با توسل به کارگردانهای درجه 2 و 3 پول اضافی دربیارن و نتیجه همین میشه.

نمایش اسپویل
بیشتر