جشنواره فیلم ونیز امسال با فیلمهای هیجانانگیزش بر جشنوارههای فیلم تورنتو و تلوراید سنگینی میکند و حتی شاید جشنواره کن را تشویش واداشته باشد. برخلاف کن، مدیر هنری جشنواره ونیز «آلبرتو باربرا» با اکران فیلمهای متعلق به سرویسهای استریمینگ، به ویژه نتفلیکس که دارای شش عنوان در بخش اصلی است مخالفتی نکرد. اما گذشته از این، مسئلهای که امسال باعث رشد ونیز شد، توانایی باربرا در ایجاد رابطه با تهیهکنندگان آمریکایی است. دو فیلم «تصنیف باستر اسکراگز» به کارگردانی برادران کوئن و «رم» ساخته «آلفونسو کوارون» محصول نتفلیکس بوده و مدیران کن سال گذشته از قبول آنها به سبب اکران نشدنشان در سالنهای فرانسه اجتناب کردند.
جشنواره ونیز از سال ۲۰۱۲ که باربرا را بالای سر خود میبیند، در میان غفلت همگان، به جشنوارهای تبدیل شده که با برنامهریزی دقیق و اکران عناوینی چون «بردمن»، «اسپاتلایت» و «شکل آب» که در ادامه برنده اسکار شدند و هیچکس فکر نمیکرد که به چنین موفقیتی برسند، عملاً فصل جوایز در ایالات متحده را کلید میزند. آخرین باری که استودیوی برادران وارنر فیلمی را برای اکران به کن تحویل داد به سال ۲۰۱۳ و فیلم «گتسبی بزرگ» برمیگردد. دلیل ساده این مسئله این است که فیلمهای مدعی اسکار در زمان برگزاری کن آماده نمایش نیستند.
امسال «گییرمو در تورو» ریاست هیأت ژوری را برعهده دارد، فیلمسازی که سال گذشت با «شکل آب» برنده شیر طلایی شد. «دیمین شزل» هم امسال فیلمی به نام «اولین انسان» در جشنواره دارد. او هم پس از کسب شیر طلایی با «لالالند» صاحب چندین جایزه اسکار شد. «لوکا گوادانینو» ایتالیایی هم با بازسازی «سوسپیریا» محصول آمازون در جشنواره امسال حضور دارد.
اولین نقدهای فیلم «اولین انسان» تازهترین اثر کارگردان «لا لا لند»
در اولین روز برگزاری جشنواره ونیز فیلم درام فضایی شزل اکران شد. این فیلم با پشتیبانی یونیورسال، ستارگانی از قبیل «رایان گاسلینگ» در نقش «نیل آرمسترانگ» و «کلر فوی» در نقش همسر فضانورد آمریکایی را در خود دارد. با توجه به اسکارهایی که شزل با اکران «شلاق» و سپس «لا لا لند» در ونیز به خانه برد، «اولین انسان» یکی از مدعیان اصلی اسکار امسال محسوب میشود. «لا لا لند» این کارگردان که ونیز سال ۲۰۱۶ را افتتاح کرد، در نهایت در ۱۴ شاخه نامزد اسکار شد. نقدهای مثبت این فیلم نشان میدهد که استودیوی یونیورسال برگ برندهای در دست دارد.
شزل به سبب بنا نهادن فیلم از زاویه دید آرمسترانگ که تماشاگر را به هراس میاندازد، از طرف جملگی منتقدین تحسین شده است. «مایکل نوردین» منتقد «ایندیوایر» که به فیلم شزل امتیاز B+ داده در نقد مثبت خود مینویسد، ««اولین انسان» فیلم ضد-تریلری متشکل از احساساتی نادر است که این درام فضایی را با بازیهای باورپذیر گاسلینگ و فوی از زمین بلند کرده. فیلم با چنان سکانس پرشوری از پرواز آغاز میشود که وادارتان میکند فکر کنید یا دست کم امیدوار باشید که این [صحنهها] باید کابوسی از ترس مأموریت باشد.»
منتقد ورایتی «اوون گلایبرمن» در نقد خود میگوید ««اولین انسان» در واقعگرایی خود آگاهی بخش است و سندیت وقایع فیلم که مو لای درزش نمیرود باعث میشود درام فضایی «آپولو ۱۳» که بر اساس رویدادهای واقعی ساخته شده مصنوعی به نظر برسد. رابطه «اولین انسان» با درامهای فضایی، مانند رابطه «نجات سرباز رایان» با فیلمهای جنگی پیش از خود است. این فیلم با به تصویر کشیدن مخاطرات موجود در آن زمان، سفر به فضا را بازتعریف میکند.»
«پیتر بردشا» نویسنده گاردین که کارگردانی شزل را از حیث بصری چشمنواز توصیف کرده و «جسیکا کیانگ» منتقد وبلاگ «پلیلیست» که مینویسد فیلم «درگیرکننده است و خلقتی بینقص دارد و شاید یک اثر سینمایی با موضوع سفر به ماه را تعریف کند.» و وبسایت «فیلم استیج» که «اولین انسان» را فیلمی بهتآور توصیف کرده که شزل را از آثار قبلیاش جدا میسازد، از جمله دیگر منتقدینی هستند که از فیلم تمجید کردهاند.
فیلم «اولین انسان» ۱۲ اکتبر به اکران سینماهای ایالات متحده درمیآید اما پیش از آن باید در جشنواره فیلم تورنتو و تلیوراید به نمایش درآید.
اولین واکنشها به فیلم «رم» ساخته «آلفونسو کوارون»
نتفلیکس سال گذشته در اسکار به موفقیت قابل توجهی نرسید و تنها با «مادباند» صاحب سه نامزدی شد، اما این شبکه اینترنتی چنانکه خواندید با فیلم جدید برادران کوئن و «رم» اثر «آلفونسو کوارون» و همچنین آثاری از «پل گرینگرس» و «اورسن ولز» امسال حساب ویژهای رو فصل جوایز باز کرده است.
داستان «رم» در شهر مکزیکو سیتی و در اوایل دهه ۱۹۷۰ اتفاق میافتد، و زندگی خانوادهای از طبقه متوسط را روایت میکند که در آستانه فروپاشی است. خدمتکار خانه «کلئو» و مادر خانواده «سوفیا» باید با تغییراتی که در سرزمینشان در حال وقوع است رویارو شوند.
«اریک کوهن» منتقد ایندیوایر «رم» را بهترین فیلم کوارون پس از «مادر تو هم همینطور» دانسته و با اعطای نمره A به فیلم در نقد مثبت خود مینویسد، «کوارون در این فیلم با نقب زدن به خاطرات کودکی خود با روایتی سیاهوسفید، چشمنواز و متفکرانه قصهای تلخوشیرین بیرون میکشد.»
فیلم «رم» از طرف منتقدین تلگراف و گاردین نقدهای پنج ستاره دریافت کرده است. «رابی کالین» از تلگراف نوشته، «پنج سال پس از «جاذبه» کارگردان مکزیکی با اثری بازگشته که آن را شخصیترین پروژهاش تا به امروز مینامد: یک فیلم سیاهوسفید تاریخی که در عین همه شمول بودنش به شدت صمیمانه است.» «پیتر بردشا» نویسنده گاردین نیز با ستایش از فیلم «رم» آنرا بهترین اثر کوارون تا به امروز میخواند: ««رم» فیلمی هیجانانگیز، جذاب و تکاندهنده است با قصهای غنی و شخصی که به زیبایی در فرمت سیاهوسفید فیلمبرداری شده.»
«استفانی زکرک» از تایم مینویسد، «فیلم دارای چنان قدرت ظریفی است که اگر آن را «عالی» توصیف کنیم به نظر میرسد که اشتباه کردهایم.» منتقد اسکرین اینترنشنال هم فیلم «رم» را یک «دستاورد تکنیکال شکوهمند» قلمداد کرده است.
کوارون علاوه بر کارگردانی «رم»، فیلمبرداری، تدوین و نویسندگی این فیلم را هم برعهده داشته است. نتفلیکس هنوز تاریخ عرضه این فیلم را مشخص نکرده با این حال پیشبینی میشود که فیلم دسامبر آینده به اکران سینماهای سراسر دنیا برسد.
اولین نقدهای فیلم «عجیب» و «دیوانهوار» لانتیموس
فاکس سرچلایت سال گذشته با «سه بیلبورد در نزدیکی ابینگ، میزوری» و «شکل آب» بر فصل اهدای جوایز اسکار حکمرانی کرد. استودیو امسال با فیلم جدید «یورگوس لانتیموس» کارگردان «خرچنگ» و «کشتن گوزن مقدس» در پی کسب افتخار است. خوشبختانه منتقدین پس از اکران «محبوب» (The Favourite) در جشنواره فیلم ونیز استقبال پرشوری از آن به عمل آوردهاند.
«اولیویا کلمن» و «ریچل وایس» ستارگان فیلم «خرچنگ»، در فیلم «محبوب» در نقش «ملکه آن» انگلستان و دوست صمیمی او «لیدی سارا» بازی میکنند. با وجود اینکه کشور درگیر جنگ با فرانسه است، ملکه بیشتر نگران مسابقه اردکهاست و این «لیدی سارا» است که در غفلت او کشور را اداره میکند. وقتی که پیشخدمتی با بازی «اما استون» وارد قصه میشود و میخواهد به مقام مشاوری ملکه برسد، حکمرانی بر کشور پیچیدهتر میشود.
آثار قبلی لانتیموس به علت وجود دیالوگهای یکنواخت و خشونت زیاد میان منتقدین دودستگی انداخته بود، اما این بار اغلب منتقدین به خاطر حفظ سبک قبلی و در عین حال گام نهادن به مسیری تازه از کارگردان تمجید کردهاند. «مایکل نوردین» منتقد ایندیوایر «محبوب» را بهترین اثر لانتیموس تا به امروز دانسته و مینویسد، «جریان اصلی به سراغ لانتیموس رفت و نه برعکس. طنز او هنوز لحن تلخی دارد، کاراکترهایش هنوز از گناه کبیره سخن میگویند و طغیان آنی خشونت نیز به هیچ وجه غیرقابل تصور نیست.»
منتقد «فیلم استیج» هم به همین ترتیب از فیلم ستایش کرده و آن را یک درام تاریخی عجیب و روحبخش خوانده که در زمانه درستی ساخته شده و تمام دیالوگهایش شایسته نقل قول است. منتقدین پلیلیست و تلگراف نیز از طنز سرگرمکننده فیلم به وجد آمدهاند و مانند اکثریت منتقدین دیگر بازی سه بازیگر نقش اصلی را به شدت ستودهاند. «پیتر بردشا» منتقد گاردین در نقد چهار ستاره خود مینویسد، «اولیویا کلمن دیگر بهتر از این نمیتواند باشد. او با بازی در نقش مضحک ملکه زخمخورده و بیچاره بریتانیا در یک کمدی تلخ قرن هجدهمی، شأن بازیگری خود را تا درخشش در نقش اصلی اثر بالا برده است.»
فیلم «محبوب» در جلب نظر منتقدینی که با آثار قبلی لانتیموس میانهای نداشتهاند هم موفق بوده است. برای نمونه، «اوون گلایبرمن» در نقد خود برای ورایتی اشاره میکند که این فیلم بالأخره استعداد فیلمسازی لانتیموس را به او تفهیم کرده است. وی مینویسد، «حتی اگر با بدبینی به فیلم بنگریم، نمیتوانیم منکر این مسئله شویم که لانتیموس ابزار ایدهآلی برای نگاه بیرحمانهاش در هجو خشونت یافته است. این فیلم مانند الماسی خوشتراش است که با ظرافت به اجرا درآورده شده و اثری است سرگرمکننده در ژانر درام تاریخی مردمگریزانه و وحشیانه باروک.»
فاکس سرچلایت این فیلم را هفته آینده در جشنواره تلیوراید و شب افتتاحیه جشنواره نیویورک هم اکران میکند و سپس در تاریخ ۲۳ نوامبر در آمریکا روی پرده میبرد.
نقدهای «ستارهای متولد میشود»: رؤیای اسکار لیدی گاگا
«بردلی کوپر» سه سال گذشته را صرف ساختن اولین فیلم بلند خود در مقام کارگردان کرده و به نظر میرسد با این اثر برادران وارنر را در رقابت اسکار صاحب یک مدعی بزرگ کرده باشد. فیلم «ستارهای متولد میشود» سرانجام در فستیوال فیلم ونیز رونمایی شد و اولین نقدهای فیلم نشان میدهد که منتقدین از فیلم رضایت کامل دارند. کوپر در این فیلم که زندگی دو خواننده جویای نام را به تصویر میکشد، علاوه بر کارگردانی در کنار «لیدی گاگا» به ایفای نقش هم پرداخته است.
منتقدین از کارگردانی و شخصیتپردازی کوپر تعریف کردهاند اما این اولین نقش سینمایی «لیدی گاگا» است که نظر آنان را به خود جلب کرده است. گاگا پیش از «ستارهای متولد میشود» در سریال «داستان ترسناک آمریکایی: هتل» محصول شبکه FX در نقشی که برای او جایزه گلدن گلوب را به همراه آورد و نقش کوتاهی در فیلم «ماچته میکشد» به کارگردانی «رابرت رودریگز» سابقه بازی داشت. برخی منتقدین گاگا را ارزشمندترین بخش فیلم دانستهاند.
«مایکل نوردین» منتقد ایندیوایر در مورد گاگا در نقد خود مینویسد، «ستاره موسیقی پاپ چون الماسی خوشتراش میدرخشد. جاذبه او شما را به دنیای فیلم میکشاند... او به سرعت کاری میکند که بازیاش در نقش «الی» به عنوان یک استعداد ناشناخته را باور کنید، آن هم در شرایطی که در دنیای واقعی یک خواننده موفق و مشهور است.»
«پیتر شا» منتقد گاردین در نقد پنج ستاره خود برای فیلم «ستارهای متولد میشود» مینویسد فیلم «با گاگای فریبنده در مرکز خود به شکل ظالمانهای دیدنی است. او این توانایی را دارد که گاهی فردی معمولی و گاهی یک سلبریتی ماورایی باشد.»
«لئوناردو گوی» نویسنده «فیلم استیج» مینویسد، «تبلیغات پیش از اکران فیلم را باور کنید: لیدی گاگا شگفتآور است و بس. «ستارهای متولد میشود» ویترین نمایش استعدادهای ماورایی گاگا در زمینه موسیقی است، اما از طرفی مهر تأییدی است بر جذابیت او بر روی صحنه، البته اگر به تأییدی نیاز بوده باشد... مسئله غافلگیرکننده در مورد این فیلم نه کوپر که گاگا است.»
پرشورترین ستایش از گاگا را میتوان در نقد ورایتی یافت که اولین نقش سینمایی گاگا را دلربا و موفق توصیف کرده و کارگردانی کوپر را پیروزمندانه و پرهیجان خوانده است. مجله EW نیز نمایش گاگا را شایسته تقدیر قلمداد کرده و تلگراف مینویسد، «از لیدی گاگا تا سالها بعد به خاطر بازی در این موزیکال هالیوودی یاد خواهد شد.»
فیلم «ستارهای متولد میشود» توسط برادران وارنر در تاریخ ۵ اکتبر به اکران سینماهای آمریکا درمیآید.
واکنش منتقدین به «سوسپیریا»ی «لوکا گوادانینو»
بازسازی فیلم «سوسپیریا» به کارگردانی «لوکا گوادانینو» شنبه گذشته در جشنواره فیلم ونیز روی پرده رفت و با تشویق هشت دقیقهای تماشاگران به صورت ایستاده مواجه شد اما رسم بر این است که به احترام فیلمساز چنین تشویقی انجام شود و لزوماً نشان دهنده کیفیت فیلم نیست.
فیلم جدید گوادانینو درحال حاضر دارای امتیاز ۶۴ درصد «راتن تومیتوز» است و منتقدین واکنشهای دوگانهای به این اثر نشان دادهاند. برخی منتقدین مانند «اوون گلایبرمن» نویسنده ورایتی از خودنمایی افراطی فیلم و فقدان حس ترس اظهار تأسف کردهاند و برخی دیگر محتوای تماتیک و استایل نوی فیلم را ستودهاند.
گلایبرمن مینویسد، «لوکا گوادانینو فیلم ترسناک و گوتیک «داریو آرجنتو» را به یک فیلم هنری در مورد رقص و جادوگری تبدیل کرده و آنقدر خودش را جدی گرفته که فراموش میکند شما را بترساند.» «گلن کنی» نویسنده «راجر ایبرت.کام» نوشته، «فیلم دستاوردی هیجانانگیز در سنسیشنالیزمی پوچ است که لایق صفت «پرمدعا» و یک سری لغات دیگر است.»
«آلونسو دورالد» نویسنده «رپ» یکی از منتقدینی است که فیلم گوادانینو را زیر سؤال برده و میپرسد، «روایت گوادانینو از «سوسپیریا» حامل چیست؟ تا حد زیادی حامل ملالت است و سردرگمی و حجم عظیمی از رنج و ناامیدی. صحنههای ترسناک فیلم نمیترسانند، لایه پنهان سیاسی فیلم به سایر بخشهای آن وصل نمیشود و حتی جلوههای بصری معمولاً لغزشناپذیر گوادانینو برای اداره کردن فیلم کافی نیست.»
«دیوید ارلیک» منتقد «ایندی وایر» مینویسد، «سوسپیریای گوادانینو فیلمی در مورد نوعی جنون نادر و افسارگسیخته است، و پیامی به جا میگذارد که با زبان درد و خون نوشته شده: اگر مسئولیت گذشتهها را نپذیریم، آیندهای کابوسوار در پیش خواهیم داشت.»
«امیلی یوشیدا» منتقد «مجله نیویورک» مینویسد، «سوسپیریا فیلمی چشمنواز، زننده، و لجوج است و با وجود اینکه در پی انجام مأموریتهای بسیاریست، اما اذهان ما را در مورد ظلم بشر در اعصار گذشته و ذات انسان مشوش میکند.»
و بالأخره «پیتر بردشا» منتقد گاردین در مورد «سوسپیریا» مینویسد، «لحظات نیمه خودآگانه و زیرکانه ترسناکی در فیلم گنجانده شده، سکانسهای رقص خوب از آب درآمده و البته گوادانینو همیشه فیلمسازی هوشمندی بوده، اما این اثر او به شکل غریبی سرد و بیاحساس است.»
دیدگاهها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
ahmadarsenal
ahmadarsenal
۱۳ شهریور ۱۳۹۷ ۱۳:۱۱
بازم دمین شزل کارگردان نوپای مورد علاقه من خدایی فیلم بد ندیدم ازش ویپلش که بدون شک بهترین کارشه و بعدشم لالالند که اونم یک شاهکاره تو فیلم شماره ۱۰ خیابان کلاورفیلد که نویسنده اش بود و بازم شاهد اثر خوبی بودیم منتظر فیلم جدیدشم
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
pashametal
pashametal
۱۱ شهریور ۱۳۹۷ ۱۶:۲۷
به به , واقعا فیلم های لانتیموس خوبه
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
I.Sh
I.Sh
۱۰ شهریور ۱۳۹۷ ۱۵:۲۷
گرچه هنر سینما به معنای واقعی رو به افول هست و کارگردانان پیشکسوت و بزرگ یکی پس از دیگری در حال بازنشسته شدن هستن ، اما باز هم جای بسی خوشحالی است بودن این نسبتا جوانترهایی که برخی از آثارشان هنوز حرفی برای گفتن در عالم سینما دارد
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ