از اون فیلمای دیالوگ محور نه چندان قوی منتهی با سبک نمایشنامه که می‌خواد این مفهوم رو برسونه قرار نیست نوع و میزان علاقه و حسی که ما به کسی داریم،عینن اون هم داشته باشه،هرچقدرم از خودگذشتگی و ابراز وجود داشته باشه چیزی که از ابتدا وجود نداره،به وجود نمیاد و پذیرش این حقیقت برای همه ممکن نیست.

فیـلمـی عاشقانه البـته از جـنسی متفـاوت که یک حس عـاشـقانه خاصی به بیننده منتـقل میکنه توصـیه من اینه که حـتما این فیلـمو ببینید

فیلم کلا عاشقانه هست با یه پایان تقریبا باز در مورد فیلم ساعت ها میشه نشست و بحث کرد دیالوگای جالبی داره و عشق رو به طور خاص و متفاوتی به تصویر کشیده و میشه گفت “همیشه اونی که دوسش داریم دوسمون نداره”