من با شما کاملا موافق هستم، بنظر من ابراهیم گلستان به مانند بهمن محصص با قهر ترک می‌کند. با توهین و تحقیر و تمسخر و نفرت و غیظ. من کارهایی را که بر مبنای غیظ و نفرت بنا می‌شوند خیلی دوست ندارم… ولی این‌ها کارهای خوبی هستند.

درود، آقای گلستان می‌فرماید که قصد به سخره گرفتن این آدم‌ها را نداشته و درست هم می‌گوید. امّا وقتی خصال و اعمال مضحک آدم‌ها در فیلمی یکجا جمع می‌شود جز نقدی ریشخندآمیز نمی‌توان دانست آن اثر را. ممنونم بابت لینک

صحبتهای ابراهیم گلستان در خصوص این فیلم https://youtu.be/ubAOFYmu_VM?t=387

درود بر شما، ممنونم که یادی از ابراهیم گلستان بزرگ کرده‌اید، چهره‌ای ورای نقاب و لعاب روزگاران. نوشته شما الحق در دایره انصاف و درستی می‌گنجد امّا نکاتی را اضافه می‌کنم تا تکمله‌ای بر فرمایشات شما باشد. با بخشی از حرف شما موافقم و معتقدم که گلستان از سر خشم این اثر را ساخته و آن نظم همیشگی در این اثرش غایب است. و درست که «اسرار گنج ...» در ظاهر آشفته و بی‌سروسامان است امّا بخشی از این رویکرد به‌عمد و آگاهانه بوده. این فیلم یک نقیضه Parody به‌تمام‌معناست، بدین معنا که خالق اثر با استفاده از شکل و قالب دیرآشنای «فیلمفارسی» از صدر تا ذیل نظام سیاسی_اجتماعی روزگار خود را به ریشخند می‌گیرد. این شیوه‌ای مرسوم در نزد برخی قدمای شعر کهن فارسی نیز بوده است، آن‌گونه که در آثار عبید و سوزنی سمرقندی و برخی دیگر شاهدش هستیم. و از این مجراست که گلستان یکایک چهره‌های حقیقی افراد اجتماعی و سیاسی آن روز را به خودشان می‌نمایاند. درواقع او برای چنین تاختنی شاید راهی جز انتخاب قالب مأنوس «فیلمفارسی» نداشته و به یاری پرویز صیّاد (شریک مالی او در این پروژه) است که می‌تواند «صمدآقا»ی دیرین را ویترین حرفش قرار دهد. به گفته خود آقای گلستان تنها کسی که پی می‌برد پشت این نمایش مضحک چیست همانا امیرعبّاس هویدا بوده که بلافاصله دستور به توقیف این آخرین اثر تصویری وی می‌دهد. امّا شما در جایی فرموده‌اید که «[این فیلم] جایگاه خود را به عنوان یک اثر روشنفکرانه هرگز به دست نمی آورد.» گلستان هیچ اعتقادی به «روشنفکری» به معنای مرسوم آن ندارد و هرگز هم سعی او روشن‌فکر[انه] نمایاندن خودش و آثارش نبوده و نیست. پس گمان نمی‌کنم از دریچه تنگ مفهوم روشنفکری آن هم از نوع وطنی بتوان گلستان را در تمامیَتش درک کرد. در پاسخش به پرویز جاهد درباره روشنفکری در کتاب «نوشتن با دوربین» می‌گوید: کدام روشنفکر؟ اصلاً چنین کسی در این مملکت وجود نداشته. هر کس که روزنامه و مجلّه بخواند روشنفکر است؟ اگر این‌ها روشنفکر هستند پس مارکس و انگلس چه بوده‌اند؟ (نقل به مضمون و به مدد حافظه) عبارتی که در پیشانی نسخه نوشتاری «اسرار گنج ...» آمده گویاترین تصویر است از دنیای پراغتشاشی که گلستان به نظاره فرو ریختنش نشسته؛ «در این چشم‌انداز بیشتر آدم‌ها قلّابی‌اند. هرجور شباهت میان آنها و کسانِ واقعی مایه تأسّف کسانِ واقعی باید باشد.» سپاس