نمایش استادانه ی ملالِ زندگی... تصاویرِ این فیلم بیانِ شاعرانه ی تنهاییِ انسانه

این فیلم شاید برا مخاطبان خاص خودش شاهکار باشه. اما انگار فقط دو سه صفحه از یه کتاب قطور رو تبدیل به فیلم کردن. (منظورم از کتاب، دانش فلسفی هست نه اینکه فیلم ناقص باشه) باید کل کتاب رو خونده باشیم تا این چند صفحه رو درک کنیم. کسایی که فلسفه خوندن میگن که بعله اسب نماد فلانه، سیب زمینی، طوفان و ... هر کدوم نماد چیزی هستن. من مخاطب عام فقط موسیقی متن، سختی و تکرار زندگی رو می بینم. شاید تشبیهش کنم به زندگی نادرست انسان ها نه بیشتر

یه چیزو فراموش کردم بگم. اولی این که در ادامه ی تکراری بودن این فیلم، موسیقی فیلمه که توی نصف فیلم هستش. و این که در حین فیلم، انتظار دیدن نیچه و هیچ چیزی مربوط به اون و داستانی که براش اتفاق افتاده رو نداشته باشید. من تا آخر فیلم انتظار داشتم نیچه و صحنه ی شلاق زدن اون رو ببینم که اتفاق نیوفتاد.و داستان فیلم، به زندگی مرد و زن و اسب، بعد اون اتفاقه

به نظرم کارگردان به جای نَقلِ حکایتِ فلسفی در آغاز فیلم باید تذکر می‌داد: ای کسانی که ایمان نیاورده‌اید! آیا کورید یا در جهلِ مرکب فرو رفته‌اید؟ به درستی که اسبِ تورین از شما بیش‌تر می‌فهمد، اگر خر باشید.