یه درامه کسل کننده که داستان خیلی ضعیفی داره. تنها نکته مثبت فیلم بازی خاویر باردم هستش.

اون سکانس پلانی که میگه همونجوری که خونده میشه نوشته میشه یاد این جمله افتادم: خوشا به حال کلاغ ها که عشقشان قاف ندارد

اگر میخواید تفاوت یک فیلم بد با موضوع مرگ رو با یک شاهکار متوجه بشید، برید فیلم زیستن کوروساوا رو ببینید (ikiru 1952). جایی خوندم این فیلم ازون الهام گرفته شده. آقای کوروساوا شرمنده بخاظر همچین مقایسه مهوعی.

"قول بده فراموشم نکنی" دوساعت و نیم دوربین روی دست، مزخرف و اعصاب خورد کنه فک نکنم بشه بدون پاز دیدش! نماهای کارت پستالی خوشگلی داره. تعدد داستانی زیادی داره که یه سریاشون باز میمونن. بازی باردم و سایرین وحشتناک خوبه. موسیقی و صدا عالیه. بارها خودمونو جای پدره میذاریم و این قدرت فیلمه که ما رو همراه میکنه. چنتا دیالوگ خوبم داره. ریتم فیلم کنده(کلن سبک ایناریتو اینه) طول میکشه تا ما هم وارد داستان بشیم و بفهمیم چی به چیه. تکرار سکانس مرگ در دو زاویه دید ابتدا و انتهای فیلم عالیه. فیلم تلخ و قدرنادیده ایه!

یه درام عالی که گیرایی بالایی داره و خاویر باردم فوق العاده