پَت: چند سالته؟
تیفانی: به همون اندازه که ازدواجم شکست خورده ولی به خاطرش، توی تیمارستان بستری نشدم.

پَت: تنها راه روبرو شدن با شخصیت دیوونه‌ی من این بود که خودت یه کار دیوونه‌وار انجام بدی. ممنونم. عاشقتم. از همون لحظه‌ای که دیدمت اینو فهمیدم. واقعا متاسفم که اینقدر طول کشید، اِبرازش کنم. گیر کرده بودم.

تیفانی: من هرزه‌ی شهر بودم ولی دیگه نیستم. کثیفی و هرزه‌گی برای همیشه جزئی از وجود من خواهد بود، ولی من دوستش دارم، مثل بقیه‌ی خصوصیت‌هایی که دارم. تو هم می‌تونی همچین حرفی رو راجع به خودت بزنی آشغال؟ می‌تونی ببخشی؟ توانایی این کار رو داری؟

تو یه دروغگویی....
من باهات دردودل کردم و تو در موردم قضاوت کردی...