تئو آنگلوپولوس ـــ این فیلم مرثیه‌ای‌ست برای سرزمینی رو به ویرانی؛ سرزمینی که ساکنانش آن را ترک کرده‌اند و ریشه‌های آن خشکیده. همه‌چیز از سال1962 شروع شد؛ زمانی که آلمان غربی اجازهٔ کار و اقامت شهروندان یونانی در آلمان را صادر کرد. در آن زمان این موضوع بحث‌های فراوانی در روزنامه‌های دستِ راستی و دستِ چپی به وجود آورد. یک دسته معتقد بودند که مهاجرت چیزی جز فاجعه نیست و دستهٔ دیگر باور داشتند که این مقوله جنبه‌های مثبت بیشتری دارد؛ زیرا با مهاجرت شمار زیادی از کارگران، دیگر یک طبقهٔ کارگر سازماندهی شده و منظم به وجود نخواهد آمد. در نتیجه، مخالفت و مقاومتی در برابر رژیم حاکم نیز صورت نمی‌پذیرد. این روزها سرهنگ‌ها ترجیح می‌دهند که همهٔ مخالفان‌شان کشور را ترک کنند. برای مثال همهٔ دوستان من در خارج از کشور زندگی می‌کنند ــ مگر آن که در زندان باشند. من فیلم «بازسازی» را برای آن‌ها ساخته‌ام. برای همهٔ کسانی که کشور را ترک کرده‌اند یا در حال ترک کردن آن هستند. یک موضوع دیگر هم وجود دارد. اپیروس تاریخ و فرهنگ بسیار کهنی دارد که قدمت آن به دوران باستان بازمی‌گردد. تماشای ناامیدانهٔ مردمانی که این سرزمین را ترک می‌کنند بسیار غم‌انگیز است. با رفتن آن‌ها تمدن آن سرزمین دیگر وجود خارجی نخواهد داشت.