اگه دلت میخواد یه فیلم درهم و برهم و نامفهوم ببینی دانش کن

مضخرفه ارزش دیدن نداشت

مسئله ی سفر در زمان و اون هم به گذشته، معقوله ی بسیار پیچیده ایه چون یکسری درهای فلسفه مابانه به روی ما باز می کنه، اما خب کارگردان به بهترین نحو بیانش کرده.این فیلم کم خرج، اولین فیلم شین کاروثه که البته باعث شهرتش هم شد و تبدیلش کرد به یکی از کارگردانای با استعداد و صاحب سبک.موضوعی که داخل این فیلم بهش پرداخته شده خیلی تجربیه و اصلا لازم نیست بیشتر از نهایتا 3 دفعه نگاهش کرد، نه اینکه فیلم خوبی نباشه ولی فقط برای فهم بیشتر و بیشتر جزئیات باید چندین دفعه نگاهش کرد.شاید به علت کات ها، نوع تدوین، دیالوگهایی که فقط حول و حوش موضوعات علمی پژوهشی و فیزیک می چرخن، ما رو از هدف این فیلم دور کنن و باعث بشن گیج بشیم.اما مفهوم نهایی این فیلم به این صورته : ما چند بار میتونیم به گذشته سفر کنیم و به اوضاع سر و سامون بدیم؟ این عطش برگشتن و درست کردن گذشته، چقدر زندگی ما و دیگران رو تحت تاثیر خودش قرار می ده؟آیا زمان اونقدر ارزش داره؟

اصلا توصیش نمیکنم به کسی

فیلمی که پیچیدگیهاش در کنار سادگیش حالا حالا درک نمیشه فیلمیکه با صد هزار دلار درست شد فقط