گراهام: تو هر شهر درست و حسابی، پا بذاری، به هر کسی بر بخوری، سریع باهات رفیق میشه. ولی تو «لُس آنجلس» هیچکس بهت دست هم نمیزنه. همیشه پشت این قوطی فلزی و شیشه‌ای نشستیم. به قدری دلمون برای اون تماس تنگ شده که به ماشین همدیگه می‌کوبیم تا بتونیم یه چیزی احساس کنیم.