عالی بود

«هری پاتر و جام آتشین» اگرچه فیلم کامل و ایده‌آلی نیست و نمی‌تواند از زیر سایه‌ی قسمت قبلی بیرون بیاید، اما کار قابل‌قبولی در زمینه‌ی اقتباس کتاب سنگین و طولانی این قسمت انجام می‌دهد. فیلم حتما در مقایسه با دیگر فیلم‌های روز، بلاک‌باستر قابل و استانداردی است، ولی بدون مشکلات آشکار هم نیست؛ کاراکترهای جدیدی که در تورنومنت سه جادوگر حضور دارند فرصتی برای عرض اندام پیدا نمی‌کنند و نه تنها از حد کلیشه فراتر نمی‌روند، بلکه کلاً در طول فیلم دو-سه جمله بیشتر برای حرف زدن ندارند. اگرچه صحنه‌ی مرگی که در فیلم شاهد هستیم، صحنه‌ی مهمی است، اما متاسقانه به خاطر عدم اختصاص دادن زمان کافی برای شخصیت‌پردازی او، تاثیر اصلی‌اش را نمی‌گذارد. فیلم بدون اتفاقات غیرمعمول هم نیست؛ از صحنه‌ی ورود اعضای مدرسه‌های جادوگری دیگر به تالار اصلی «هاگوارتز» که به‌طرز تعجب‌برانگیزی آن‌قدر مضحک است که بیننده را از فیلم بیرون می‌اندازد گرفته تا تعجب زورکی «هری» از دیدن اتفاقات جادویی که بعد از چهار سال زندگی در دنیای جادویی غیرقابل‌باور است. با وجود اینها بازی تنش‌زای «رالف فاینس» در نقش «ولدمورت» که آن زمان خیلی موردانتظار بود، کاری می‌کند تا شعار این فیلم "روزهای تاریک سختی در پیش‌رو است" را جدی بگیریم و برای تماشای شکوه او برای زمان‌های طولانی‌تری در فیلم‌های بعدی لحظه‌شماری کنیم.