بهتر بود اجازه میدادند بیننده خودش شباهت مجسمه های دوران جدایی و بازگشتون رو کشف کنه، مستقیم بهش اشاره نمیکردند شاید اسپویل نورا بیش از حد قابل باور به پسره احساس داشت، با توجه به این که تو بچگی خیلی راحت ازش جدا شد، و این که چند سال بعد اسمش رو هم به زور یادش میومد، هیچ وقت هه سونگ توی زندگی نورا نبود، هیچ خاطره ای ازش تو نوجوانی و جوانی نداشت، برای همین ها گریه آخر فیلم موجه نبود