بسیار فیلم زیبایی بود ... در دیدن آن شک نکنید

این فیلم سراسر شاهکاره.

”آب‌نبات نعنایی مانیفست سینمای کره‌ی جنوبی است. فیلمی پیشرو که به دلیل ناشناخته بودن سینمای کره‌ی جنوبی سال‌ها طول کشید تا ارج و قرب پیدا کند. یکسال پیش از «ممنتو»ی کریستوفر نولان و سه سال پیش از «بازگشت‌ناپذیرِ» گاسپارنوئه فرم روایی بازگشت به گذشته در یک فیلم بلند داستانی را پیاده می‌کند. آب‌نبات نعنایی به شکل غریبی با تاریخ کره گره خورده است. ملتی که جدایی را پشت سر گذاشته‌اند و حکومت‌های شمال و جنوب مدام در طول سال‌های پس از جدایی در حال ساخت و پرداخت تاریخی تازه و حذف رخدادهای گذشته‌اند. لی چانگ دونگ بر انکارناپذیری تاریخ و گذشته تاکید دارد و تصور می‌کند که کلید اصلاحات در گذشته مستتر است. کندوکاو در چیستی یک شخصیت (کیم) اشاره‌ای است به اهمیت کندوکاو در تاریخ یک ملت. بازه‌های زمانی که لی چانگ دونگ سراغشان می‌رود به حوادث مهم تاریخی مثل اعتراض دانشجویان اشاره دارد و همین اشارات است که اهمیت فیلم را در بازخوانی تاریخ دو چندان می‌کند و استعاره‌ای چند وجهی برای فیلم می‌سازد. آب‌نبات نعنایی و لی چانگ دونگ شاید به اندازه‌ی بونگ جون هو و آثارش قدر ندیدند اما مثل لعبتی در تاریخ سینمای این کشور می‌درخشند. این فیلم مثال مهمی است برای اثبات این حرف که اهمیت فیلم‌ها به جوایز جشنواره‌ای‌شان نیست و بلاخره شاهکارها در کشاکش تاریخ خودشان را به ما می‌رسانند.“

به نظر من تمامی دوستداران ژانر درام باید این فیلم رو ببینند... ببینید و ببینید و ببینید که چگونه موقعیت آرامش بخش و بهشت گونه به وضعیتی فلاکت بار و جهنمی تبدیل می شود. چگونه بی گناهی انسان به قهقرا می رود و چگونه دیگر در خودمان لیاقت دوست داشته شدن را نمی بینیم و تمام...